104638

Wyrazem kryzysu w postęp jest także; irracjonalizm Freuda. Jego psychologistyczna koncepcja natury ludzkiej człoweka zakłada jej irracjonalność. My coś mniemamy, ale często okazuje się to fałszywe.

Krytyka wiary optymistycznej polegała na:

krytyce wiary w możliwości zbudowania postośweceniowego porządku świata

-    badając człowieka, człowiek bada sam siebie, a zatem nie można oczekiwać obiektywności, nie ma naturalnego obserwatora

-    podważano zdolność działania człowieka w oparciu o racjonalne przesłanki

-    pesymistyczne spojrzenie na człowieka- coraz więcej trudności z poznaniem dobra. Pojawia się pytanie co to jest ogólne dobro, mogą być różne dobra.

Optymizm podważano jako wyraz linearnego postępu. Teorie postępu były teoriami deterministycznymi, historia podporządkowana była pewny regułom. Pesymiści podkreślali niepowtarzalność procesów historycznych. Trudno odkryć związki przyczynowo- skutkowe.

Krytyka demokracji jest wyrazem krytyki zastanego społeczeństwa. Liberalizm stworzył wyidealizowanego człowieka- pojawia się elitaryzm

1.    demokracja nie jest możliwa, zawsze rządzą elity

2.    masa nie powinna rządzić, bo ludzie nie są równi. Społeczeństwo powinno być kierowanie przez arystokrację

3.    krytyka spoi. konsumpcyjnego, zapomniano o duchowej wielkości człowieka-> fascynacja odrodzeniem.