47268

Paweł dał mi książkę.

Cz. Lachur „Zarys językoznawstwa ogólnego", Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 2004.

Jednostka językowa, tj. wyraz lub grupa wyrazów, której zasadnicza funkcją jest funkcja z da ni otwór cza, czyli taka, jaką pełni w zdaniu orzeczenie.

•    Argument (treść) to wyraz lub wyrazy tworzące w połączeniu z funktorem zdanie.

•    Funktor, wyraz, który służy do wyrażania stosunku zachodzącego między jednostkami składniowymi w zdaniu.

,Życie jest piękne."

•    Funktor zdaniotwórczy: Jest”

•    Argumenty tego funktora: „życie”, „piękne”

•    To termin układowy, relacyjny, czyli funkcjonalny DLATEGO

odnosi się do funkcji jednostki językowej w układzie, czyli w strukturze złożonej. Predykat w tym rozumieniu to czynnik zdaniotwórczy, czyli orzeczenie.

•    Ale predykat jest także nazwo twórczy, np. „ojciec Alicji” - „ojciec” jest funktorem nazwotwórczym od argumentu nazwowego.

•    Stąd szersze rozumienie predykatu jako nazwy predykatywnej,

znaku predykatywnego LUB wyrażenia predykatywnego

•    2 składniki

1 składnik referencyj ny, czyli argumentowy,

stosowany przez mówiącego do wskazania, czyli wyróżnienia przedmiotu, o którym chce coś powiedzieć

1 składnik predykatywny,