50679

VIII WYCHOWANIE JAKO PRZEDMIOT REFLEKSJI

1)    Ujęcie wydawania W pęrepęktywję tęlęglg&kznęj, Ogromna wagę przykłada się do formułowania celów wychowania jednocześnie w kategoriach rozwoju kultury oraz duchowej ( kulturowej) sfery funkcjonowania człowieka . Cele wychowania określa się w kategoriach filozoficzno - antropologicznych :

Wspólnota ; ludzkość ; humanitaryzm

2)    Wychowanie ma za zadanie prowadzić człowieka w świat najwyższych wartości i

wzniosłych ideałów kultury ( wprowadzać w świat ponadindywidualnych wartości)

3)    Wychowanie wprowadzając człowieka w świat kultury i wspólnotę duchową , określaną w kategoriach narodu, jego losu, ludzkości wyznaczonych przez historię i współczesność.

W' Polsce pedagogika kultury rozwinęła się w okresie międzywojennym . Charakterystyczne dla tego okresu jest ustalenie kanonu wartości ,stylów życia , postaw godnych przekazu w procesie wychowania . Pedagogika ta ma zatem charakter KONSERWATYWNY

Filozoficzny nurt pedagogiki-^ współcześni pedagodzy:

RUTKOWIAK

WITKOWSKI

Z. KWIECIŃSKI

T.SZUDLAREK

A.FOLKIERSKA

Z.MELOSIK

PEDAGOGIKA KULTURY A FILOZOFIA WYCHOWANIA

nacisk na filozofowanie, szczególny problem: relacja człowiek - świat kultury, założenia metafizyczne (ontologiczne) charakterystyczne dla filozofii, rozbudowana refleksja teleologiczna

przejście ku „ perspektywie wielości „, cłioć ograniczone krytyczny stosunek do empirii lub odejście od niej

WSPÓŁCZESNOŚĆ

zmiana tożsamości polskiej pedagogiki po przesileniu formacyjnym zmiana ta jest charakteryzowana jako „ tworzenie się wielu jej jakości i na równouprawnionym konstytuowaniu się jej multijęzykowości (J.Rutkowiak ) współcześnie zauważa się odrodzenie paradygmatu , który można by określić mianem pedagogiki kultuiy. Obecne w jego obszarze analizy dotyczą szeroko rozumianego problemu relacji pomiędzy człowiekiem a kulturą , procesami jej tworzenia , odtwarzania . Na ogół ( choć nie zawsze ) oparte są one na (postmodernistycznych artykulacjach : analizują kulturę z perspektywy uprawomocnionej różnicy wartości, stylów życia. Atrykulacje te przyjmują głównie emancypacyjny charakter

W dalszym ciągu paradygmat neopozytywistyczny; nacisk na empirię , obiektywizm itp.