53146

jego korzyści natury fizjologicznej, ale również na to, że świadczy ono o trosce kierownictwa o robotników.

Szkota klasycznej teorii organizacji; powstata w wyniku poszukiwania zasad zarządzania złożonymi organizacjami, jak np. fabryki.

Henri Fayol; uważa się go za głównego założyciela szkoły klasycznej. Uważał, że dobra praktyka kierownicza tworzy pewne wzory, które można zidentyfikować i analizować. Interesował się całością organizacji i skupiał uwagę na zarządzaniu, które stanowiło najbardziej zaniedbaną funkcję przedsiębiorstwa według niego. Przed Fayol'em uważano, że kierownikiem trzeba się urodzić. Fayol natomiast twierdził, że kierowanie to umiejętność taka jak każda inna, że można jej się nauczyć, jeżeli już się pozna zasady leżące u jej podstaw. Czternaście zasad zarządzania H. Fayol'a:

Podział pracy; im bardziej ludzie się wyspecjalizują, tym sprawniej mogą wykonywać swoją pracę. Przykład: współczesna linia montażowa. Autorytet; kierownicy muszą wydawać polecenia, aby prace były wykonywane. Autorytet formalny daje im prawo rozkazywania, ale nie zawsze zapewnia posłuszeństwo, jeżeli nie będzie mu towarzyszyć także autorytet osobisty.

Dyscyplina; członkowie organizacji powinni przestrzegać przepisów i uzgodnień nią rządzących. Według Fayol'a dyscyplina wynika z dobrego przywództwa na wszystkich szczeblach organizacji, ze sprawiedliwych umów oraz rozsądnie stosowanych kar za wykroczenia.

Jedność rozkazodawstwa; każdy pracownik powinien otrzymywać polecenia od jednej tylko osoby. Zdaniem Fayol'a podporządkowanie pracownika więcej niż jednemu bezpośredniemu przełożonemu prowadzi do sprzecznych poleceń i zakłócenia autorytetu.

Jednolitość kierowania; jeden kierownik powinien kierować operacjami prowadzącymi w organizacji do jednego celu i realizowanymi według jednego planu.

Podporządkowanie interesu osobistego interesowi ogółu; w żadnym przedsięwzięciu interesy poszczególnych pracowników nie powinny przeważać nad interesami organizacji jako całości.

Wynagrodzenie; płaca za wykonaną pracę powinna być sprawiedliwa zarówno z punktu widzenia pracownika jak i pracodawcy.

Centralizacja; ograniczenia roli podwładnych w podejmowaniu decyzji oznacza centralizację, natomiast zwiększanie ich roli - decentralizację. Fayol uważał, że ostateczna odpowiedzialność za podejmowanie decyzji należy do kierowników, ale jednocześnie powinni oni przekazać podwładnym dostateczne uprawnienia decyzyjne, tak aby mogli oni właściwie wykonywać swoje zadania. Problem polega na znalezieniu w każdym wypadku właściwego stopnia centralizacji.

Hierarchia; linie podporządkowania w organizacji przebiegają od naczelnego kierownictwa do najniższego szczebla w przedsiębiorstwie.

Ład; każdy człowiek i każda rzecz powinni być na właściwym miejscu we właściwym czasie. Ludzie powinni zajmować te stanowiska, które są dla nich najodpowiedniejsze.

Odpowiednie traktowanie pracowników; kierownicy powinni odnosić się do podwładnych w sposób przychylny i sprawiedliwy.