73314

. Filozoficzna szkoła Lwowsko-Waszawska:

Szkoła filozoficzna formująca się przed I wojną światową we Lwowie wokół Kazimierza Twardowskiego, a ukształtowana w okresie międzywojennym. Grupowała logików i filozofów, do których należeli zwłaszcza Jan Łukasiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Kazimierz Ajdukiewicz, Alfred Tarski, Tadeusz Czeżowski, Zygmunt Zawirski.

Szkołę cechowały:

programowy antyirracjonalizm

niechęć do spekulacji filozoficznych

dążność do precyzji w myśleniu i wyrażaniu myśli, do posługiwania się językiem jasnym i ścisłym

tendencja do szerokiego korzystania z osiągnięć logiki matematycznej i metod analizy semantycznej w badaniach filozoficznych.

Szkoła lwowsko - warszawska miała znaczne osiągnięcia w badaniach logicznych i semantycznych, wywarła istotny wpływ na rozwój logiki matematycznej i badań nad podstawami matematyki oraz - pośrednio - na powstanie polskiej szkoły logiki matematycznej. Położyła zasługi w krzewieniu kultury logiczno-semantycznej w Polsce. W latach 30. przedstawiciele szkoły rozwijali działalność naukową i dydaktyczną na niemal wszystkich uniwersytetach polskich. Działalność szkoły Iwowsko-warszawskiej przerwała II wojna światowa.

Psychologia uprawiana w tej szkole była dziełem filozofii, nauką empiryczną, która za swą główną metodę miała analizę, metodę analityczną przyznającą prymat introspekcji - podstawowej metodzie doświadczenia psychologicznego. Jako jedną z dyscyplin filozoficznych cechował ją zatem analityczno-deskryptywny sposób ujęcia zagadnienia, a nie eksperymentalno-retrospektywny.

Szkołą ta wraz z brytyjską filozofią analityczną i filozofią Koła Wiedeńskiego jest inicjatorką współczesnej filozofii analitycznej.