Prof. Janusz Bilski
Finanse Międzynarodowe
Wykład II - Elementy systemu kursu walutowego
1. Pieniądz - jednostka walutowa pełniąca funkcję podstawy systemu, czyi i oficjalny denominator systemu kursu (EUR, SDR - przede wszystkim jako denominator w krajach półwyspu Arabskiego, gdzie ze względów politycznych kraje nie zdecydowały się na wybór dolara, do czasu, gdy utworzą unię walutową to prawdopodobnie SDR będzie podstawą tego systemu)
2. Technika wyznaczania kursów walutowych w stosunku do denominatora i walut trzecich - również określone tu marże wahań i sposoby określenia punktów interwencyjnych (obecnie wyznaczanie marż wahań przy pomocy punktów interwencyjnych wokół kursu centralnego, mogą być one symetryczne - równa odległość w górę i w dół od kursu centralnego, lub niesymetryczne - mogą akceptować głębszą deprecjację, wskazuje to na strategię proeksportową danego kraju) Polska nie ma ani marż wahań ani denominatora
3. Interwencje walutowe - określenie, czy są to interwencje obligatoryjne czy nieobligatoryjne, kto będzie je przeprowadzał i waluty interwencji. W krajach które stosują stałe kursy walutowe, interwencje są obligatoryjne, co wynika z punktów interwencyjnych, przykładem jest ERMII (z marżami ♦/-15%), kraje stosujące kurs płynny nie powinny natomiast interweniować na rynku, a państwa stosujące kurs płynny kierowany mogą, ale nie muszą stosować interwencji walutowych do stabilizowania zmian kursu walutowego
4. Waluta rezerwowa - określa się, jaka waluta pełnić będzie funkcję głównego aktywu rezerwowego. Głównymi walutami wykorzystywanymi w tej roli są USO i EUR, przy czym widać wyraźną przewagę USD, EUR pełni raczej funkcję regionalnego aktywu rezerwowego
5. Zasady przeprowadzania korekt kursów walutowych (dewaluacji i rewaluacji)
- Korekty takie mogą być podejmowane jako autonomiczne decyzje krajowych władz monetarnych
- Zmiany kursu centralnego muszą być uzgadniane bilateralnie lub w ramach porozumień międzynarodowych (w Unii Europejskiej od lat 80. ERM I i ERM II gdzie uzgadniano zmiany kursu walutowego), władze mogą stosować politykę szeroko rozumianą lub tworzyć porozumienia
6. Współpraca banków centralnych w zakresie polityki kursowej