78342

Dr. Iwona Maciejczyk

Usługi banków inwestycyjnych i komercyjnych Wykład III - Modele rynkowego systemu finansowego

Cechy charakterystyczne modelu:

■    Instytucje finansowe:

>    przeważają banki inwestycyjne oraz inne instytucje specjalistyczne jako pośrednicy w przepływie kapitału

>    duże znaczenie mają inwestorzy instytucjonalni

>    luźne są stosunki instytucji finansowych z podmiotami gospodarczymi w długim okresie

>    instrumenty i transakcje finansowe mają duży stopień innowacyjności

>    papiery wartościowe zajmują stosunkowo duży udział w portfelach gospodarstw domowych

>    instrumenty rynku kapitałowego stanowią wysoki udział w pasywach bilansu podmiotów gospodarczych

>    występuje stosunkowo duży udział spółek akcyjnych w ilości podmiotów gospodarczych danej gospodarki

•    Rynki finansowe:

>    giełdy papierów wartościowych mierzone ich kapitalizacją w stosunku do PKB stanowią podstawową formę pośrednictwa finansowego

•    Regulacje prawne:

>    stosowany jest precedensowy anglosaski system prawny

>    zachodzące zmiany w zakresie regulacji prawnych następują bardzo szybko, które mogą być przyczyną zachwiania stabilności rynków finansowych

Zalety modelu zorientowanego na rynki kapitałowe;

■    zróżnicowany pakiet instrumentów finansowych, innowacje produktowe

■    występowanie specjalistycznych firm, które zajmują się analizą oraz dostarczaniem informacji całemu rynkowi

•    podmioty gospodarcze mogą otrzymać wyższe kwoty kapitału w stosunku do kredytu bankowego

■    rynek kapitałowy wymusza stosowanie zasad ładu korporacyjnego w spółkach

■    zarządzanie ryzykiem odbywa się na rynku poprzez wykorzystanie głównie pochodnych instrumentów finansowych

■    alokacja kapitału odbywa się przy założeniu pewnego stopnia efektywności rynków poprzez mechanizmy rynkowe

■    specjalistyczna kadra w wyspecjalizowanych instytucjach finansowych

Wady modelu zorientowanego na rynki kapitałowe:

•    krótkookresowa perspektywa decyzyjna wymuszona przez logikę bezpośredniego rynku kapitałowego

■    kontrolowanie firm z nastawieniem instytucji na okresy krótkie

3. Konwergencja jako skutek wzajemnych relacji zachodzących między systemami:

■    systemy finansowe w poszczególnych krajach zawierają zarówno cechy charakterystyczne dla modelu bankowego, jak i modelu anglosaskiego. Oznacza to, że pomiędzy dwoma klasycznymi modelami dochodzi do zacierania różnic, tak wyraźnych do lat 90. ub. wieku.

•    Nie oznacza to, że nastąpi unifikacja rozwiązań, w wyniku której wykształci się jeden optymalny model systemu finansowego dla różnych poziomów rozwoju gospodarek

Ppd?tąwpwę cęęhydwpęh m£^ijjg-Ro^ęz_ą^_XX[w:

•    konwergencja między dwoma systemami

•    model europejski będzie musiał się zmienić. Przede wszystkim presja na banki, aby osiągały lepsze wyniki, może oznaczać koniec wygodnego układu wzajemnie powiązanych i strategicznych pakietów udziałowych

■    rosnąca internacjonalizacja rynków akcji (coraz większa rola inwestorów międzynarodowych)

•    w wyniku dokonującej się ewolucji modeli nadal będą istniały różnice pomiędzy nimi

^a kultura, zwyczaje, tradycja prowadzenia działalności oraz lokowania kapitału determinować będą siłę przenikania wzajemnych rozwiązań

■    w krajach, w których skłonność inwestorów do podejmowanego ryzyka jest niska, kierunek ich wolnych środków finansowych nie będzie zmierzał ku rynkom papierów wartościowych a raczej rozwiązaniom bliższym systemowi zorientowanemu bankowo

■    rola polityki gospodarczej w kształtowaniu systemu finansowego powinna sprowadzać się do wspierania budowy odpowiedniej infrastruktury systemu finansowego

Teoretyczny zarys optymalnego modelu:

■    Proces zmian o charakterze instytucjonalnym czy strategicznym nie wynika tylko z nowych funkcji, jakie banki mają do wypełniania, ale także z nowych rozwiązań w zakresie świadczenia usług uwzględniających nowe regulacje oraz zmiany technologiczne.

■    Ze względu na to, iż ten proces ciągle trwa należałoby raczej ogniskować swoją uwagę nie wokół funkcji systemu finansowego a wokół instytucji, które powinny efektywnie wypełniać funkcje systemu finansowego.

2