85453

2. NIWELACJA SIATKOWA

Prace przy niwelacji siatkowej składają się z dwóch zasadniczych części:

A)    tyczenie siatki kwadratów

B)    niwelacji siatki kwadratów

Ad. A. Najpierw projektujemy i nawiązujemy do osnowy geodezyjnej tzw Figurę podstawową obejmującą cały mierzony teren. Jest to zwykle prostokąt, którego wymiary powinny być takie, aby zawierały całkowitą liczbę figur zapełniających (oczek siatki). Jeżeli powierzchnia niwelowana jest duża (do kilkudziesięciu ha) lub ma kształt nieregularny to projektuje się kilka przyległych figur podstawowych. Figurę podstawową orientujemy zwykle równolegle do najdłuższej linii granicznej mierzonego obszani lub do osi przechodzącej tam drogi itp. Siatka może też być zorientowana zgodnie z kierunkiem największego spadku terenu. Wierzchołki figur podstawowych należy wyznaczyć w terenie przez odłożenie w terenie kątów prostych teodolitem o dokładności odczytu niemniejszej niż 1 min. I odłożenie długości taśmą. Jednocześnie z odmierzaniem długości wyznaczamy punkty pośrednie rozmieszczone w odległościach równych długością boków figur zapełniających. Wierzchołki figiu podstawowych i odmierzone punkty pośrednie utrwala się palikami wbitymi równo z ziemią i świadkami wystającymi ponad teren. Wyznaczone w ten sposób figury podstawowe nawiązujemy do istniejącej lub założonej osnowy geodezyjnej przez zrzutowanie na nią wierzchołków lub przez zastosowanie sposobu przedłużeń aż do przecięcia się z bokami pobliskich poligonów. Nawiązane takie pozwoli nanieść wytyczona siatkę na mapę.

Gdy powierzchnia obiektu jest bardzo duża, wyznaczenie figiu podstawowych a następnie siatki kwadratów od ram w terenie byłoby bardzo uciążliwe i niedokładne co wynika z konieczności odkładanra wielu kątów prostych i tyczenia zbyt dlugrcli linii. W tym przypadku zagęszczamy najpierw na mierzonym terenie osnowę geodezyjną a następnie projektujemy na mapie figury podstawowe lub od razu duże oczka siatki kwadratów (lOOm x lOOm) wyznaczając rachunkowo punkty przecięcia się boków poligonowych z liniami siatki. Punkty przecięcia się tych linii z ciągami obw^rodnicy nazywamy punktami końcowymi siatki. Tak zaprojektowaną siatkę przenosimy następnie w teren. Po wyznaczeniu w terenie figur podstawowych przystępujemy do wytyczenia w^,ierzcholków^r figiu zapełniających (oczek siatki), zwykle kwadratów. Długość boku figury zapełniającej zależy od zróżnicowania rzeźby terenu a także od przeznaczenia pomiaru i wynosi od 5 - 100 m. Jako zasadę przyjmuje się , aby powierzchnia terenu objęta jedną figurą mogła być uznana za płaszczyznę. Boki krótkie (5 m- 20 m) stosuje się przy pracacli mających na celu zrównanie terenu na