2588001461

diagnozy, terapii i rehabilitacji dziecka. Pedagog specjalny powinien być spostrzegawczym obserwatorem, dociekliwym badaczem, wrażliwym odbiorcą oraz konsekwentnym,    bezinteresownym

konstruktorem i realizatorem postępowania dydaktyczno-terapeutycznego,    traktuj ącym

swojego wychowanka w sposób podmiotowy.

Specyfika pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością egzekwuje od pedagoga specjalnego odporności psychicznej, braku podatności na stres, cierpliwości oraz nie zrażania    się    niepowodzeniom

i przeciwnościom losu. Pedagog musi mieć wewnętrzną silę do stawiania czoła swoim codziennym obowiązkom, do których należą m.in. maksymalne usprawnianie, wzmacnianie zaburzonych funkcji fizycznych bądź psychicznych u wychowanka, korygowanie i kompensowanie tych funkcji, uszkodzeń, deficytów i zniekształceń oraz stymulowanie rozwoju. Pedagog powinien mieć świadomość tego, że liczna grupa dzieci niepełnosprawnych jest apatyczna, bierna, kontakt z nimi utrudniony, sporo z nich charakteryzuje się zaś nadpobudliwością. Powinien zatem odznaczać się umiejętnością nawiązywania bezpośredniego kontaktu z ludźmi i łatwego podejmowania współdziałania z nimi, a przede wszystkim    musi    rozumieć    problem

indywidualności jednostki, jej ograniczeń i otoczyć ją specjalną troską. Można zatem wnioskować, że praca pedagoga specjalnego jest pewnego rodzaju powołaniem do czynnego, aktywnego uczestniczenia w rozwoju i kształtowaniu osobowości podopiecznego, który przygotowywany jest do startu w dorosłe, samodzielne i godne życie. To właśnie z pomocą pedagoga dziecko ma osiągnąć pozytywną i autentyczną dojrzałość społeczną, emocjonalną, psychiczną i fizjologiczną, co stanowi nie lada wyznawanie. Codzienne wyzwania w pracy zawodowej pedagoga nie są szeregiem monotonnych, ustrukturyzowanych czynności,    które można    wykonać

automatycznie. Zachowanie i reakcja dzieci niepełnosprawnych w określonych sytuacjach stresowych bądź nowych może być zaskakująca i nieprzewidywalna, a za ich przebieg i zapanowanie nad nimi odpowiada nikt inny jak pedagog. Nauczyciel w dobie XXI wieku ma niezwykle trudne i odpowiedzialne zadanie. Musi zabiegać o to, aby jak najlepiej wypełniać swoją codzienną misję, ponieważ jego praca to nic innego jak inwestowanie w najmłodsze, bezbronne istoty, których życie nie oszczędzało i które na każdym kroku borykają się z codziennymi problemami natury' emocjonalnej, społecznej, motywacyjnej, itd. W związku z tym, z jego pracą wiążą się liczne dylematy związane z wyborem najlepszego dla dziecka rozwiązania, metody pracy - dylematy czysto etyczne.

Tak więc na osobowość pedagoga specjalnego składa się kilka czynników: walory osobiste, predyspozycje do wykonywania danego zawodu oraz fachowa wiedza i praktyka, zdobyte w toku gruntownego przygotowania zawodowego. Tylko te elementy mogą przyczynić się do tego, że wykonywana praca będzie owocować zadowoleniem osobistym i satysfakcją. Wspomniana już miłość, dobroć i wynikająca z nich życzliwość są komponentami, których bez wątpienia nie może zabraknąć w procesie rewalidacji i wychowania dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. To dzięki tym cechom pedagog może wykorzystać potencjał drzemiący w dziecku czy choćby nawet zbudować bezpieczny dla rozwoju jednostki klimat oraz zaskarbić sobie przychylność podopiecznego. Jak każdy zawód, tak i ten ma swoją odrębną specyfikę. W tym przypadku polega ona na pracy z drugim człowiekiem w sytuacji jego słabości fizycznej czy też psychicznej. Praca ta wymaga olbrzymiego wsparcia w rozwoju i empatii, bowiem „nie ma kalek, są ludzie”. Słusznym wydaje się zatem być wniosek, że zawód pedagoga specjalnego to zawód dla ludzi z pasją - pasją niesienia pomocy, wychowania i nauczania młodych jednostek. Gwarantem skuteczności podejmowanych przez pedagoga działań jest maksymalne poświęcenie jego czasu i zaangażowanie w ten proces całej jego osobowości.

Najlepszym    podsumowaniem

powyższych rozważań będzie jeszcze jeden cytat autorstwa M. Grzegorzewskiej - jednej z popularniejszych kreatorek pedagogiki specjalnej w Polsce, w pełni oddający istotę i sens pracy w zawodzie pedagoga specjalnego: „Źródłem, z którego płynie radość pracy naszej, jest, prócz zrozumienia jej sensu, prócz wiedzy i umiejętności, głownie życzliwość dla człowieka i troska o los każdej

Zeszyty Naukowe Pedagogiki Specjalnej, Numer 6 14