PRZEGLĄD BIBLIOTECZNY 1996 4 PL ISSN 0033-202X
ZOFIA GŁOWACKA
RETROKONWERSJA KATALOGÓW W BIBLIOTECE NARODOWEJ FRANCJI
Przedsięwzięcie scalenia poprzez retrokonwersję 32 różnych retrospektywnych katalogów zbiorów Biblioteki Narodowej Francji (BNF) sprzed 1970 r. Założenia retrokonwersji. Sposób jej przeprowadzenia i etapy realizacji retrokonwersji czterech katalogów. Jej wynik w postaci odrębnej bazy na dysku CD-ROM.
WSTĘP
Biblioteka Narodowa w Paryżu nigdy nie posiadała jednego ogólnego katalogu swoich zbiorów. Od ponad stu lat katalogowano je według różnych — często niespójnych — zasad, a opisy były rozproszone i często dublowały się w wielu katalogach. W miarę upływu czasu powstawały oddzielne katalogi dzieł autorskich, anonimowych, czasopism, historii Francji, aktów administracyjnych, religijnych i królewskich, pism procesowych itd., a także odrębne kartoteki dla wydawnictw w poszczególnych językach (rosyjskim, armeńskim, hebrajskim i in.). W niektórych katalogach wprowadzono dodatkowo podział według zasięgu chronologicznego, np. dla dzieł autorskich istniał drukowany katalog od początku do 1959 r., jego suplement oraz kat^.i^g za 1. 1960-1969. Dodać należy, że katalogi te miały różną postać: obok drukowanych istniały katalogi kartkowe (o kartach w różnych rozmiarach, w przeważającej części 75 x 125 mm), pisane ręcznie (często bardzo niewyraźnie), na maszynie, z adnotacjami różnego rodzaju.
Zrozumiałe jest więc, że poszukiwania katalogowe były bardzo trudne i skomplikowane, zarówno dla czytelników, jak i dla personelu bibliotecznego. Scalenie tych różnorodnych katalogów stało się w pewnym sensie koniecznością. Rozwiązanie widziano w automatyzacji katalogów BN. Do zadania tego przystąpiono w końcu lat siedemdziesiątych.
W 1983 r. zaczęto w trybie Online wprowadzać opisy bieżąco wpływających książek i wydawnictw ciągłych do bazy BN Opale. Następnie wprowadzono do niej dane o nabytkach z lat siedemdziesiątych. W 1988 r. można było udostępnić użytkownikom zautomatyzowany katalog BN Opale zawierający: wpływ książek od 1970 r. (z egzemplarza obowiązkowego, kupna, darów i wymiany) oraz wydawnictw ciągłych od 1975 r. W 1983 r. powstała baza uzupełniająca BN Opaline dla dokumentów działów specjalnych: najpierw dla wydawnictw audiowizualnych, a następnie dla działu kartograficznego, sztuki, muzyki itd. W obydwu bazach znajduje się obecnie 3,8 min rekordów.