2749771673

więcej udanych aktów z okresu pięciu lat studiów. Do tego wymagana była również praca końcowa z piątego roku, to znaczy „portret“. Student miał prawo wyboru jakiejś znanej osobistości. Drugim profesorem, który wywarł na artyście wielke wrażenie był wybitny artysta prof. Adam Smolana Lwowiak z pochodzenia, który prowadził wtedy z de Weryhą pracownię „Rzeźby w architekturze” - zdaniem Weryhy: to jeden z największych autorytetów z zakresu rzeźby. Podobnie nazwała go również później jego była studentka prof. Magdalena Abakanowicz, najwybitniejsza polska rzeźbiarka. Powiedziała, że był największym autorytetem rzeźby „the leading authority on sculpture”¹⁶. Smolana to wspaniały pedagog, wielki człowiek o niesamowitej wrażliwości, którego można było bez ustanku słuchać godzinami, artysta o ogromnym zasobie wiedzy, który kiedy mówił charakterystycznym basem o rzeźbie to tak to brzmiało, jakby już właśnie jakiś obiekt rzeźbił... Weryha miał szczęście poznać go już przed studiami, w okresie, gdy pracował jeszcze w pracowni rzeźbiarskiej, do której on często przychodził na tak zwany „odbiór prac”. Do największej przyjemności należało wsłuchiwanie się w komentarze profesora czy też barwne, czasem fantastycznie i wprost niewiarygodnie brzmiące opowieści z jego wojaży po świecie. Oczywiście ważna była też możliwość podyskutowania z nim. Piątkowe popołudnia, bo właśnie wtedy profesor pojawiał się w pracowni, wchodząc swoim energicznym krokiem, z rozpoznawalnym już z daleka, zapachem papierosa marki „extra-mocne” w ustach, należały wtedy i pozostały w pamięci Jana Wysoczańskiego do dzisiaj, jako te najcenniejsze i najwspanialsze godziny spędzone w gdańskiej uczelni. Profesor Smolana był dla studentów kimś, kogo naśladowali - czy to nosiło się model butów, w których on chodził, czy paliło się markę papierosów, które on palił... Profesor pozwolił zrozumieć Janowi już wtedy problemy, które dotykały zasad funkcjonowania rzeźby w przestrzeni miejskiej. Nauczył ¹⁶ Joanna Inglot, The Figurative Sculpture of Magdalena Abakanowicz. Bodies, Environments, and Myths, Berkeley/Los Angeles/London: University of California Press 2004, s. 24.

str. 11