522
1936 R. - PRZEGLĄD BUDOWLANY
Gustaw Szymkiewicz — Prawo budowlane i zabudowanie osiedli w nowym brzmieniu — Warszawa 1936 — str. 248 nakład własny autora — cena 6 zł, w oprawie 7 zł, przesyłka 1 zł.
Wobec zmiany prawie czwartej części artykułów prawa budowlanego przez nowelę z dnia 14 lipca 1936 zaszła konieczność wydania tego prawa w jednolitym brzmieniu, u-wzgl ędn i aj ą cy m wszystkie dotychczasowe zmiany.
Podjął się tego pożytecznego wydawnictwa p. Gustav\ Szymkiewicz, naczelnik Wydz. Adm. - Bud. w Min. Spr. Wewn. autor tej ustawy i bezwzględnie najlepszy jej znawca w Polsce.
Wydawnictwo obecne razem z uprzednimi tomami I, II i III Prawa budowlanego w opracowaniu tego samego autora stanowią całokształt przepisów z dziedziny budownictwa.
Sienicki Stefan inż. — Sklep detaliczny. Nakładem Państwowego Wydawnictwa Książek Szkolnych we Lwowie. 1936. Str. 140, 44 tablice szkiców i projektów. Cena zł 4,80.
Książka „Sklep detaliczny” otwiera w naszej literaturze fachowej nowy zupełnie dział. Treścią tej książki są bardzo szczegółowe wskazówki urządzenia zewnętrznego i wewnętrznego rozmaitych typów sklepów detalicznych. Wskazówki te ujęte są w formę ogólnie zrozumiałych rysunków aksonometrycznych, przekroi i planów z dokładnymi wymiarami. Całość pracy oparta jest o szczegółowe studia pracy handlu detalicznego, zanalizowana i opracowana przy dużym nakładzie wiedzy i doświadczenia architektonicznego. Bez przesady zatem można powiedzieć, iż autor dostarczył naprawdę wartośicowcgo, źródłowego i praktycznego materiału do projektowania sklepów. Przyczyni się to niewątpliwie do ułatwienia pracy w tym kierunku, a tym samym stworzy warunki, by projekty nowych sklepów lub przebudowy istniejących odpowiadały zasadom zarówno racjonalności, jak i estetyki.
Cieszyć się należy, iż zapoczątkowana została w sposób naprawdę europejski dziedzina wzorów z zakresu architektury urządzeń specjalnych.
Inż. Włodzimierz Rabczewski. — 50-lecie działania wodociągów i kanalizacji m. Warszawy (Ref. na XVIII. Zjazd Gaz. i Wod. Polskich we Lwowie w r. 1936). — Odbitka z czasopisma „Gaz i \Yoda“.
Referat pod powyższym tytułem jest właściwie źródłowo opracowaną monografią tego najstarszego przedsiębiorstwa samorządu stołecznego. Historia pierwotnego zakładu wodociągowego sięga roku 1849, gdy budowniczy Henryk Markoni opracował jego projekt. Rozwój jednak urządzeń wod. - kanał, w pojęciu nowoczesnym datuje się dopiero od roku 1876, gdy do opracowania całości tych urządzeń zostaje powołany Lindley. Od tego momentu do dnia dzisiejszego odbywa się stały ich rozwój z przerwą jedynie na okres wojny. Gdy jednak okres 1886 — 1918 dał miastu na odcinku wodociągów’ i kanalizacji wzbogacenie się o 98 milionów złotych, to okres 1919 — 1935 (a więc tylko 17 lat) daje dalszy wzrost tych inwcstycyj
0 97 milionów. Niejednokrotnie na łamach naszych były omawiane te fundamentalne inwestycje z dziedziny wod.
1 kan., które przyniósł okres ostatnich lat (filtry, osadniki, burzowce, now’c przewody wod. i kanak). Obecnie długość sieci kanalizacyjnej wynosi 302 km, a sieci wodociągowej 553 km. Na jeden ujemny objaw musimy zwrócić uwagę. Konsumcja wody nie idzie równolegle ze wzrostem sieci. Przypisać to należy niewykonywaniu ustawy o przymusie połączeń wod. - kanak, ale w dużym stopniu jest to skutek sztywności opłat. W efekcie pomimo wzrostu ilości ludności i ilości nieruchomości od roku 1930 obserwujemy stały spadek globalnej sumy produkcji wody wodociągowej.
PRĄDY BŁĄDZĄCE.
Prądy błądzące, pochodzące z sieci o prądzie zmiennym, są nieszkodliwa dla przewodów’ podziemnych, przy prądzie stałym jednak należy się liczyć z siłą niszczącą, odpowiadającą 10% prądu, płynącego z pobliskiej sieci (doświadczenia Laboratorium Korozji Kaiscr Wilhelm Institut w Berlinie). Główmym ośrodkiem powstawania omawianego zjawiska są tory tramwajowe, którymi prąd wrraca do elektrowni. Dla ochrony rur kanalizacyjnych i t. p. stosowano sprzęganie bezpośrednie zagrożonych przewodów z szynami w' celu zmniejszenia napięcia prądów błądzących. W Ameryce zaś szeroko rozpowszechniona jest metoda katodowa, polegająca na wytworzeniu przy pomocy osobnego źródła prądu w rurociągu zagrożonym dostatecznie dużego potencjału ujemnego w stosunku do ziemi, przez co prądy błądzące nie opuszczają rurociągu, a zatem nie wywołują elektrolizy, która zachodzi tylko w miejscu wyjścia prądu. Te dw’a sposoby wymagają jednak stałej obserwacji i kontroli, zawodzą przy uszczelnianiu złączy gumą i t. p. materiałami izolującymi, są trudne do urzeczywistnienia przy sieciach więcej skomplikowanych, jak np.
wodociągowych, gazowych, a wreszcie mogą powodować indukcję w sąsiednich przewodach elektrycznych. To też w Belgii ostatnio z Dowodzeniem zapobiegnięto korozji e-lektrotlitycznej kilku rurociągów przez zastosowanie otuliny izolacyjnej z podwójnej juty grubo impregnowanej a-sfaltem oraz przez gęste rozmieszczenie wkładek m. inn. ebonitu, przerywających bieg prądu.
I/Ossature metalliąue Nr 11 z 19.3U. str. 5Ui.
OCHRONA SILOSÓW BETONOWYCH DO WĘGLA.
Zauważono, że węgiel o większej zawartości siarki, działał szkodliwie na beton, szczególnie o ile węgiel jest mokry. Powstają wykwity, białe plamy spowodowane przez tworzący się gips, rysy i t. d. O ile tylko woda na węglu posiada ponad 500mg/l siarczanu, należy zastosować powłokę ochronną na beton w postaci trzykrotnego malowania ochronnego, ew. o' ile to nie pomoże, dać pokrycie z papy asfaltwej. Przy nowych budowach należy dawać cement, ubogi w wapno, jak najbardziej ścisły beton oraz dać odrazu powłokę ochronną.
Der Bauingenieur Nr 47 8 z 27.11.1980. str. 520.
T. K.