działalności obwarowane jest dodatkowymi warunkami, w szczególności w postaci konieczności stwierdzenia, że zapotrzebowanie użytkowników końcowych nie jest zaspokojone, wykazanie tej okoliczności w informacji przedkładanej Prezesowi UKE oraz społeczeństwu, jak również reagowania na zmieniające się warunki rynkowe w zakresie inicjatyw prywatnych ze strony przedsiębiorców telekomunikacyjnych (wraz z postępem technologicznym inicjatywa prywatna może stać się gotowa do samodzielnego zaspokojenia zapotrzebowania użytkowników końcowych). Działalność podejmowana przez samorządy musi być ponadto proporcjonalna i niedyskryminująca. Przepis ust. 2 przewiduje wyłączenie od wyżej wymienionych warunków, w przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych na potrzeby organów administracji publicznej, państwowych lub samorządowych jednostek organizacyjnych oraz podmiotów publicznych, a także w przypadku usług telekomunikacyjnych świadczonych wyłącznie w miejscach publicznych poprzez publicznie dostępne punkty dostępu do Internetu.
W art. 7 uregulowany został przypadek, w którym samorządy mogą świadczyć usługi telekomunikacyjne użytkownikom końcowym bez pobierania wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem niższym niż cena rynkowa - chodzi przede wszystkim o umożliwienie realizowania wielu cennych inicjatyw, które dotychczas sprawdziły się jako zasadna i efektywna interwencja publiczna (np. darmowy dostęp do Internetu o ograniczonej prędkości), przy czym inicjatywy te - z uwagi na największe ryzyko przy ich podejmowaniu dla zakłócenia konkurencji na rynku telekomunikacyjnym - powinny zostać poddane uprzedniej kontroli ze strony Prezesa UKE. Kontrola ta polegałaby na tym, że Prezes UKE w drodze decyzji określałby zakres i warunki świadczenia usług detalicznych (np. parametry darmowego dostępu do Internetu). Decyzja Prezesa UKE nie zwalniałaby przy tym samorządów z konieczności przestrzegania reguł dopuszczalnej pomocy publicznej oraz spełnienia wymagań określonych w przepisach odrębnych.
Art. 8 - określa wyjątki od zasady, że j.s.t. nie udostępnia infrastruktury lub sieci
telekomunikacyjnej w zamian za opłaty poniżej kosztu wytworzenia, ani też nie finansuje działalności polegającej na świadczeniu usług użytkownikom końcowym. Wyjątki uzależnione są od stwierdzenia, że ze względu na warunki ekonomiczne nie jest możliwe prowadzenie opłacalnej finansowo działalności telekomunikacyjnej na danym obszarze, a nadto w przypadku finansowania może dotyczyć to wyłącznie świadczenia usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym lub świadczenia usług przedsiębiorcom telekomunikacyjnym na potrzeby świadczenia tych usług użytkownikom końcowym.