Część III: Termodynamika układów biologicznych
W przypadku strumieni sprzężonych niektóre strumienie mogą płynąć „pod prąd” odpowiadających im sił napędowych o ile napędzająje inne strumienie.
Pojawia się teraz problem, jaka jest postać funkcji f(xi,..,x„) w powyższym równaniu. Jak dotychczas przyjmuje się najczęściej, że jest to zależność liniowa:
J, = L,,x, +L12x2 h-----l-Llnxn
J2 = L21x, +L22x2 H-----hL2nxn
Jn = Lnlx, +Ln2x2 H-----h Lnnxn
Taki układ równań można zapisać w zapisie macierzowym w dużo bardziej zwartej formie jako:
gdzie: J - kolumnowa macierz strumieni
L - kwadratowa macierz współczynników X - kolumnowa macierz sił napędowych
Ponadto, w 1931 roku Onsager wykazał, że Ly = Lji, czyli że macierz współczynników jest macierzą symetryczną.
Siłę sprzężenia pomiędzy strumieniami opisuje wielkość:
zwana stopniem sprzężenia. Gdy qy = 0, czyli Ly = 0, mamy do czynienia z brakiem sprzężenia strumieni i oraz j. Gdy qy = 1 mamy do czynienia ze sprzężeniem całkowitym.
Przykład 1.
Ci > C2
Rozważmy układ składający się z dwóch roztworów tej samej substancji o różnych, lecz niedużych stężeniach. Roztwory te znajdują się w dwóch różnych częściach naczynia rozdzielonych błoną (rys. obok). W układzie występują dwie siły napędowe: i) różnica potencjału chemicznego substancji rozpuszczonej wynikająca z różnicy stężeń, oraz ii) różnica ciśnienia hydrostatycznego. Przy niskich stężeniach roztworu potencjał chemiczny rozpuszczalnika jest praktycznie jednakowy w obu częściach układu. Tak więc w układzie pojawić się powinny dwa strumienie: JD - strumień dyfuzyjny substancji oraz Jv - strumień objętościowy roztworu.
Potencjał chemiczny substancji rozpuszczonej wynosi: p = RT ln c. Różnica potencjału chemicznego, Ap, dana jest więc wzorem:
Ap = RTlnc, -RTlnc2 = RTln—
C2
Zakładając występowanie sprzężenia pomiędzy strumieniami otrzymujemy zależności:
JD =LDDAp + LDVAp Jv =LDVAp + LwAp
gdzie: LDd - współczynnik dyfuzji substancji w błonie
Lw - współczynnik filtracji błony (przepuszczalność hydrauliczna)
14