Andrzej A. Kononowicz System wspomagania nauczania medycyny oparty na koncepcji ścieiek klinicznych - Aneks
Celem aneksu jest prezentacja materiałów powstałych w ramach rozprawy doktorskiej pt. „System wspomagania nauczania medycyny oparty na koncepcji ścieżek klinicznych", dla których nie starczyło miejsca w drukowanej części pracy. Aneks 10.1. zawiera krótką charakterystykę znalezionych w literaturze przykładów (częściowej) realizacji scenariuszy użycia edukacyjnych ścieżek klinicznych sformułowanych w podrodziale 3.3 pracy. W aneksie 10.2. przedstawiono szczegóły użytych w rozdziale 5. szablonów atrybutów programu Bit Pathways oraz wykorzystanych w podrozdziale 8.5 metod eksportu danych z modelu Bit Pathways do modeli MVP i GLIF. Aneks 10.3 zawiera zestawy pytań testowych użytych w testach wiedzy w rozdziałach 8.2-8.4. Kolejny aneks 10.4 przedstawia szczegółowe opinie użytkowników: studentów i nauczycieli, uzyskane w ankietach opisanych w podrozdziałach 7.1 i 8.3 głównej części pracy. W podrozdziale 10.5 przedstawiono pokrótce użyte w rozdziale 8.4 metodę oceny edukacyjnych ścieżek klinicznych stworzonych przez studentów. W ostatnim podrozdziale aneksu (10.6) przedstawiono tekst edukacyjnej ścieżki klinicznej oraz utworzonego na jej podstawie wirtualnego pacjenta dotyczącego lekkich urazów głowy u dzieci. Przykład ten byl wykorzystywany jako dane testowe w weryfikacji scenariusza 3. opisanej w rozdziale 8.5. pracy.
10.1.1.1. Publikacje książkowe wykorzystujące edukacyjne ścieżki kliniczne
Od czasu pierwszych prac nad w izualizacją procesów produkcyjnych, prowadzonych na początku lat dwudziestych XX wieku przez Franka Gilbertha, schematy blokowe wykorzystywane były w wielu rodzajach publikacji książkowych, w tym także w publikacjach medycznych. Przykładem podręcznika medycznego w całości zbudowanego z wykorzystaniem algorytmów medycznych jest praca „Zakrzepica żylna - rozstrzygające decyzje kliniczne" autorstwa Jeffreya Ginsberga i in. [8] (wydanie polskie [9]). Każdy z ponad 50 tematów przedstawiony jest w podręczniku w formie schematu blokowego, w którym poszczególne kroki algorytmu oznaczone są dodatkowo białymi literami alfabetu łacińskiego na czarnym tle (przykład przedstawiony jest na rysunku 1). Oznaczenia te prowadzą do podrozdziałów opisujących szczegółowo wybrany fragment algory tmu.
Zamierzeniem autorów, jak sami o tym mówią we wstępie do książki [9], było przekazanie wiedzy' „w skrócie telegraficznym" i „skierowanie uwagi zainteresowanego czytelnika we właściwym kierunku, a nie dostarczenie mu nadmiaru materiału faktograficznego". Nie jest to publikacja elektroniczna, jednak bardzo dobrze uchwycono w niej ideę edukacyjnych ścieżek klinicznych i
3