00:00:00:www.napiprojekt.pl - nowa jakość napisów.|Napisy zostały specjalnie dopasowane do Twojej wersji filmu.
00:00:11:
00:00:15:Berlin, Niemcy
00:00:33:napisy: >> ripPer <<
00:00:54:Nie obudziłeś mnie.
00:00:57:Spałaś.
00:00:59:Pozwoliłeś mi spać, bo nie|chcesz zjeść ze mną śniadania.
00:01:02:Ugotowałem ci jajko, widzisz?|Nie gotowałbym, gdybym nie chciał
00:01:05:cię widzieć.
00:01:07:Herbata czy kawa?
00:01:09:Czy jakakolwiek kobieta|była u twego boku
00:01:11:dość długo,|by cię zrozumieć?
00:01:15:Co zamierzasz wieczorem?
00:01:17:- Spotkam się z córką.|- Z córką?
00:01:21:- Nie mówiłeś o niej.|- Doprawdy?
00:01:26:Od roku przebywa za granicą.
00:01:30:Chciałaś herbaty?
00:01:32:Wychodzę!
00:01:37:Udanego spotkania z córką.
00:02:10:Bilety proszę.
00:02:46:Neustadt, Niemcy Zachodnie, 1958 r.
00:03:30:Ej, ty!
00:03:59:Nogi!
00:04:21:Chłopcze...
00:04:24:Wstań.
00:04:28:Już dobrze.
00:04:41:Gdzie mieszkasz?
00:04:48:To tam.
00:04:49:Dam już sobie radę.|Dziękuję.
00:04:53:Do zobaczenia.
00:05:04:Dbaj o siebie.
00:05:11:Martwię się o niego.
00:05:14:Wygląda okropnie.
00:05:16:Mówi, że nie potrzebuje lekarza.
00:05:18:- Potrzebuje.|- Nie potrzebuję.
00:05:21:Peter!
00:05:22:Nie kłóćmy się o to.
00:05:27:Przypomnij mi, ile to masz lat?
00:05:30:Michael ma 15 lat.
00:05:32:Ma szkarlatynę.
00:05:35:Powinien przez kilka miesięcy|nie wychodzić z łóżka.
00:05:38:W zupełnej izolacji.
00:05:41:Emily, proszę wyjść.|To zaraźliwe.
00:05:46:Emily!?
00:06:04:Jak się czujesz?
00:06:07:Lepiej.
00:06:10:Zapomniałem ci powiedzieć.
00:06:12:Tamtego dnia pomogła|mi pewna kobieta.
00:06:15:Pomogła ci?
00:06:17:Odprowadziła do domu.
00:06:19:Wiesz, gdzie mieszka?
00:07:00:Tak?
00:07:26:Przyniosłem pani kwiaty.
00:07:28:Aby podziękować.
00:07:30:Postaw je w zlewie.
00:07:53:Przyszedłbym wcześniej,|ale chorowałem kilka miesięcy.
00:07:56:Czujesz się lepiej?
00:07:58:Tak, dziękuję.
00:08:01:Często chorujesz?
00:08:03:Wcześniej nie chorowałem.
00:08:06:Było strasznie nudno.
00:08:08:Nic nie można robić.
00:08:11:Nawet czytać się nie chciało.
00:08:18:Jeszcze raz dziękuję.
00:08:21:Zaczekaj.
00:08:23:Pójdę z tobą.|Wybieram się do pracy.
00:08:29:Wyjdź na korytarz,|a ja się przebiorę.
00:11:21:Na dole stoją 2 wiaderka.|Napełnij je i przynieś.
00:11:52:Wyglądasz komicznie.|Zobacz się.
00:11:59:Nie wrócisz tak do domu.
00:12:05:Rozbieraj się.|Przygotuję ci kąpiel.
00:12:29:Zawsze kąpiesz się w spodniach?
00:12:45:W porządku, nie będę patrzyła.
00:13:54:Przyniosę ci ręcznik.
00:14:58:To dlatego wróciłeś.
00:15:17:Jesteś taka piękna.
00:15:22:Co ty wygadujesz?
00:15:33:Przyjrzyj mi się.
00:15:39:Wolniej.|Wolniej.
00:16:21:Twoja matka się martwiła.
00:16:23:Ile jeszcze razy|mam przepraszać?
00:16:26:- Wystraszyłeś ją.|- Zgubiłem się.
00:16:29:I dlatego się spóźniłem.|Mogę dokładkę?
00:16:32:Jak można zabłądzić|w swoim mieście?
00:16:35:Chciałem iść do zamku,|a znalazłem się na boiskach.
00:16:37:- Są w przeciwnym kierunku.|- Nie twoja sprawa.
00:16:39:On kłamie.
00:16:40:Nie.
00:16:43:Michael nigdy nie kłamie.
00:16:49:Tato, postanowiłem.|Jutro wracam do szkoły.
00:16:51:Lekarz mówił o 3 tygodniach.
00:16:53:Wracam.
00:16:55:Peter!
00:17:39:Tak jak teraz?
00:17:42:Tak.
00:17:49:Nie za szybko.
00:18:05:Nic mi nie jest.
00:18:08:Zrób tak jeszcze raz.
00:18:33:Jak masz na imię?
00:18:36:Co?
00:18:37:Imię?
00:18:39:Po co ci?
00:18:42:Byłem u ciebie trzy razy.
00:18:45:Chcę znać twoje imię.|Coś nie tak?
00:18:49:Nie, chłopcze.
00:18:52:Wszystko w porządku.
00:18:54:Hanna.
00:18:56:Wyglądasz na nieufną.
00:19:01:A twoje?
00:19:02:Michael.
00:19:07:Jestem z Michaelem.
00:19:11:Hanna.
00:19:13:Pojęcie "tajemnicy" jest|istotą zachodniej literatury.
00:19:19:Można powiedzieć, że fabułę|literatury określają
00:19:22:postaci, które mają|pewną wiedzę, którą
00:19:27:z różnych względów, czasem|podłych, a czasem wzniosłych,
00:19:35:nie chcą się podzielić|z nikim innym.
00:19:52:Nie mówiłeś mi, co studiujesz.
00:19:56:Studiuję?
00:19:59:Czego się uczysz?
00:20:04:Uczysz się języków?
00:20:07:Tak.
00:20:09:Jakich?
00:20:12:Łaciny.
00:20:17:Powiedz coś po łacinie.
00:20:21:Quo, quo scelesti ruitis?
00:20:23:Aut cur dexteris aptantur|enses conditi?
00:20:27:To Horacy.
00:20:30:Wspaniale.
00:20:33:Chcesz usłyszeć grekę?
00:20:48:Oi men ippeon stroton|oi de pesedon,
00:20:50:ego de ken otto tis eratai.
00:20:54:Piękne.
00:20:56:Co ty nie powiesz?
00:20:59:Przecież nie wiesz,|co to znaczy.
00:21:05:A czego uczysz|się po niemiecku?
00:21:08:Czytam sztukę.
00:21:11:Napisał ją Gotthold|Ephraim Lessing.
00:21:14:Znasz go?
00:21:15:Sztuka nazywa się|"Emilia Galotti".
00:21:18:Możesz przeczytać.
00:21:20:Wolę posłuchać ciebie.
00:21:22:Dobrze.
00:21:33:Akt pierwszy, scena pierwsza.
00:21:36:Jedna z komnat księcia.
00:21:39:Książę:
00:21:42:Nie jestem w tym dobry.
00:21:45:Śmiało.
00:21:48:"Skargi, nic tylko skargi."
00:21:53:"Na miłość boską, czy życie,|to tylko praca?"
00:21:57:"Wyobraź sobie, jak ludzie|nam zazdroszczą."
00:22:02:Dobry jesteś, prawda?
00:22:07:Dobry?|W czym?
00:22:12:W czytaniu.
00:22:18:Co cię śmieszy?
00:22:22:Sądziłem, że w niczym|nie jestem dobry.
00:23:52:Co robisz?|O co chodzi?
00:23:56:Dlaczego zachowujesz się,|jak byś mnie nie znała?
00:23:58:To ty nie chcesz mnie znać!
00:24:00:Mogłeś wejść do pierwszego wagonu.|Dlaczego wszedłeś do drugiego?
00:24:03:A co niby miałem zrobić?
00:24:05:Jak myślisz, po co|akurat tam wszedłem?
00:24:07:Skąd mam wiedzieć?
00:24:09:Pracowałam.|Muszę się wykąpać.
00:24:11:I chcę zostać sama.
00:24:14:Możesz sobie iść?
00:24:21:Nie chciałem cię wkurzyć.
00:24:25:Nie masz takiej mocy,|by mnie wkurzyć.
00:24:29:Za mało dla mnie znaczysz,|by mnie zdenerwować.
00:25:49:I co mam powiedzieć?
00:25:53:Nie byłem nigdy z kobietą.
00:25:59:Znamy się od tygodni.
00:26:03:Nie potrafię żyć bez ciebie.
00:26:08:Sama myśl mnie zabija.
00:26:16:Wsiadłem do drugiego, bo myślałem,|że zechcesz mnie pocałować.
00:26:21:Dzieciaku, myślałeś, że będziemy|się kochać w tramwaju?
00:26:30:Czy to prawda?|Nic dla ciebie nie znaczę?
00:26:48:Wybaczysz mi?
00:26:56:Kochasz mnie?
00:27:15:Masz książkę?
00:27:17:Tak.
00:27:19:Wziąłem ze sobą rano.
00:27:22:Co to takiego?
00:27:24:"Odyseja" Homera.|Praca domowa.
00:27:30:Zmienimy trochę kolejność.
00:27:33:Najpierw będziesz mi czytał,
00:27:36:a potem będziemy się kochać.
00:27:42:Homer, "Odyseja".
00:27:44:Co to "odyseja"?
00:27:46:Podróż.|Bohater w nią wyrusza.
00:27:49:Racja.
00:27:54:"Muzo! Męża wyśpiewaj,|co święty gród Troi"
00:27:57:"zburzywszy, długo błądził|i w tułaczce swojej"
00:28:00:"siła różnych miast widział,|poznał tylu ludów."
00:28:03:Chodź.
00:28:12:"Przyłożył jej dłoń|do swych ust."
00:28:15:"Nie żyła."
00:28:18:"Odeszła..."
00:28:30:"Dałem nurka między gęste krzaki|i po chwili wyszedłem"
00:28:32:"na polankę wielkości sporego pokoju,|całą obwieszoną dookoła pnączami."
00:28:38:"Wyciągnięty na trawie|spał tam jakiś mężczyzna"
00:28:40:"i - niech mnie licho!|Był to mój stary Jim!"
00:28:43:"Kiedyś wyszedł na brzeg, myślałem,|że cię dogonię bez wołania,"
00:28:48:"ale zobaczyłem ten dom|i zacząłem iść wolniej."
00:28:53:"Lady Chatterley poczuła jego męskość,"
00:28:57:"gdy w nią wszedł."
00:29:00:"Przez chwilę był w niej..."
00:29:03:To obrzydliwe.
00:29:06:Skąd to masz?
00:29:09:Pożyczyłem od kogoś ze szkoły.
00:29:12:Wstydź się.
00:29:17:Czytaj dalej.
00:29:20:"Na parzące pąkle i olbrzymi tajfun!|Przecież to woda!"
00:29:25:"A czego się spodziewałeś?"
00:29:28:Whiskey.
00:29:29:"Do pioruna!|Whiskey!"
00:29:32:"Whiskey?"
00:29:34:"Pan raczy żartować, kapitanie."
00:29:36:Starczy na dziś, dzieciaku.
00:29:39:Tak się zastanawiam.|Możesz wziąć wolne?
00:29:42:Może zrobimy sobie wycieczkę?
00:29:45:Jaką?
00:29:46:Rowerową.
00:29:48:Na dwa dni.
00:29:55:Mam przewodnik.|Obmyśliłem trasę.
00:29:57:Zobacz.
00:29:59:Co ty na to?
00:30:04:Że lubisz wszystko|planować, nieprawdaż?
00:30:23:Nie boję się.
00:30:26:Nie boję się niczego.
00:30:30:Im więcej cierpię,|tym bardziej kocham.
00:30:35:Niebezpieczeństwo tylko|wzmaga moją miłość.
00:30:38:Nadaje jej wyrazu.|I emocji.
00:30:43:Jestem jedynym aniołem,|którego potrzebujesz.
00:30:46:Twoje życie stanie się|piękniejsze, niż kiedyś.
00:30:50:W niebie dowiesz się,|że tylko jedna
00:30:54:rzecz dopełnia duszę.
00:30:57:Jest nią...
00:30:58:miłość.
00:31:34:Przepraszam.
00:31:37:Wiecie już, co chcecie?
00:31:43:Co zamawiasz?
00:31:46:Ty zamów.|Zjem to samo.
00:31:51:Dwie sałatki ziemniaczane...
00:32:05:Dziękuję.
00:32:07:Mama jest chyba zadowolona?
00:32:09:Dziękuję.
00:32:10:Posiłek bardzo jej smakował.
00:32:46:Pokażę ci, dokąd jedziemy.
00:32:49:Nie trzeba, chłopcze.
00:32:53:Nie chcę wiedzieć.
00:34:45:- Co robisz?|- Piszę wiersz.
00:34:49:O tobie.
00:34:52:Mogę usłyszeć.
00:34:54:Jeszcze nie gotowy.
00:34:56:Ale kiedyś ci przeczytam.
00:36:14:- Witaj Henry.|- Dzień dobry, panie Berg.
00:36:17:- Sala 306.|- Dziękuję.
00:36:20:- Jak leci, Michael?|- W porządku.
00:36:21:Spiesz się!|Wiesz jaka ona jest.
00:36:24:- Na razie!|- Powodzenia.
00:36:28:Wstać!
00:36:33:Proszę siadać.
00:36:40:Oskarżony, proszę.
00:37:00:- Cześć.|- Cześć.
00:37:04:Witam panie.
00:37:06:Panowie, powitajcie nowe koleżanki
00:37:08:i traktujcie je z życzliwością.
00:37:11:Siądźcie.
00:37:14:Nazywam się Sophie.
00:37:16:Michael.
00:37:18:"Odyseja"
00:37:20:Wyjmijcie książki.
00:37:25:Wszyscy sądzą, że "Odyseja"|traktuje o powrocie.
00:37:28:Lecz przede wszystkim|jest o podróży.
00:37:31:A dom, to takie|wymarzone miejsce.
00:37:34:Berg! Nie chcę ci|przerywać, ale
00:37:37:mamy zajmować się|Homerem, a nie Sophią.
00:37:47:Super, nie?
00:37:49:Wspaniale, to będzie fajne lato.
00:38:05:Dlaczego już idziesz?
00:38:07:Zawsze się zrywa wcześnie.
00:38:08:Masz dużo pracy?
00:38:10:Do jutra.
00:38:20:Przepraszam za spóźnienie.
00:38:24:Zatrzymali mnie w szkole.
00:38:27:Mam nową książkę.
00:38:31:"Kobieta z psem."
00:38:36:Antona Czechowa.
00:38:38:"Rozmawiano o nowej postaci, która|pojawiła się na promenadzie..."
00:38:41:"kobiecie z psem."
00:38:55:Schmitz!|Poczekaj.
00:38:59:Czytałem raporty o tobie.
00:39:02:Chwalą twoją pracę.
00:39:04:Zaczniesz pracę w biurze.
00:39:06:Awansowałaś.
00:39:08:Gratuluję.
00:39:20:Wynosimy się.
00:39:23:Michael, zbieramy się.
00:39:27:To niespodzianka na|twoje urodziny.
00:39:34:O co chodzi?
00:39:37:Przykro mi, ale...
00:39:38:Myśleliśmy, że ci|się spodoba...
00:39:40:Mamy piwo, będą tańce.
00:39:43:Obiecałem już komuś.
00:39:50:Michael?
00:39:53:"Tu i ówdzie migotały|światła i odbicia gwiazd."
00:39:59:Dzieciaku, dzieciaku...
00:40:00:Co?
00:40:01:Przestań.
00:40:02:Co tym razem?
00:40:05:Nic.
00:40:09:Nic.
00:40:13:Wiesz, co?
00:40:15:Nigdy nie pytasz.
00:40:17:Nie interesuje cię, co ja czuję.
00:40:20:Nigdy nie mówisz.
00:40:23:Akurat są moje urodziny.
00:40:27:Moje urodziny.|To wszystko.
00:40:30:Nigdy nie zapytałaś,|kiedy je mam.
00:40:32:Jeśli chcesz się kłócić...
00:40:33:Nie chcę się kłócić!
00:40:34:Co jest z tobą?
00:40:36:Nie twoja sprawa.
00:40:39:Wszystko jest po twojemu.
00:40:42:Zawsze robimy to,|co ty chcesz.
00:40:43:Koledzy szykują mi imprezę.
00:40:46:To czego tu szukasz?
00:40:48:Wracaj do nich.|Tego chcesz?
00:41:16:Zawsze ja muszę przepraszać.
00:41:19:Nie musisz przepraszać.
00:41:21:Nikt nie musi.
00:41:31:"Wojna i pokój", chłopcze.
00:43:18:Teraz możesz iść|do przyjaciół.
00:43:37:Wszystko w porządku?
00:45:09:To on.
00:45:14:Dobrze.
00:45:16:Przynieś chłopakowi|coś do jedzenia.
00:45:28:Spodziewaliśmy się, że możesz|do nas wpaść.
00:46:41:Panie Berg, już 20:00.|Pana córka...
00:46:48:Dziękuję.
00:46:53:Julia.
00:46:57:Chyba nie czekałaś na mnie.
00:46:59:Przyszłam wcześniej.
00:47:01:Witaj z powrotem.
00:47:07:Jaką podjęłaś decyzję?
00:47:09:Nie wiem.
00:47:11:Cieszę się z powrotu do Berlina.
00:47:13:Widziałaś się z matką?
00:47:16:Chciałam się wyrwać.
00:47:18:Padło na Paryż,|ale mogło być cokolwiek.
00:47:21:Uciec od rodziców?
00:47:25:Mam świadomość, że byłem|trudnym ojcem.
00:47:29:Nie zawsze byłem|szczery wobec ciebie.
00:47:35:Z nikim nie byłem szczery.
00:47:44:Zawsze miałeś dystans.
00:47:47:Myślałam, że to przeze mnie.
00:47:53:Julio.
00:47:56:Jak bardzo się mylisz.
00:48:10:- Zobaczymy się wkrótce.|- Wkrótce.
00:48:16:- Dobranoc.|- Dobranoc, Julio.
00:48:26:Studenci z grupy seminaryjnej|niech zostaną.
00:48:30:Profesor Rohl przybędzie za chwilę.
00:48:50:Szkoła Prawnicza|w Heildelbergu, 1966 r.
00:49:04:Wygląda...
00:49:06:że będziemy małą grupą.
00:49:09:Małą, ale wyjątkowo dobraną.
00:49:12:Nasze seminarium|będzie nietuzinkowe.
00:49:17:Podam literaturę, panowie.
00:49:21:- Karl Jaspers.|- I panie...
00:49:25:"Kwestia winy niemieckiej".
00:49:44:Tu się zaszyłeś.
00:49:50:Wejdź.
00:49:54:Poważnie traktujesz swoją pracę.
00:49:56:Nie wiem...
00:49:58:Poważny z ciebie facet.
00:50:00:Taki się urodziłem.
00:50:03:A ty?
00:50:06:Też jesteś poważna?
00:50:10:Na pewno chcesz|dziś pracować?
00:50:17:Ale nie haruję codziennie.
00:50:19:Do jutra.
00:50:35:Trzeba ci pomóc.
00:51:01:Po co tyle policji?
00:51:03:Boją się demonstrantów.
00:51:06:Zwolenników czy przeciwników?
00:51:08:Jednych i drugich.
00:51:15:Jak w cyrku.
00:51:23:Fotografów prosi się|o opuszczenie sali.
00:51:27:Sąd rozpoczyna posiedzenie.
00:51:29:Proszę siadać.
00:51:34:Na początku zamierzam|wysłuchać mów obrońców.
00:51:38:Będą oni przekonywać,|że nie ma powodu
00:51:41:przetrzymywać podsądnych|w areszcie do czasu rozprawy.
00:51:47:Chcesz długopis?
00:51:48:Mam swój.
00:51:50:Hanna Schmitz.
00:51:51:Nazywa się pani Hanna Schmitz?
00:51:55:Tak.
00:51:57:Może pani mówić głośniej?
00:51:59:Nazywam się Hanna Schmitz.
00:52:01:Dziękuję.
00:52:02:Urodzona 21 października 1922 r.?
00:52:06:Tak.
00:52:08:I ma pani teraz 43 lata?
00:52:13:Tak.
00:52:15:Wstąpiła pani do SS w 1943 r.?
00:52:19:Tak.
00:52:20:Z jakiego powodu?
00:52:24:Pracowała pani wtedy|w fabryce Siemensa.
00:52:27:Tak.
00:52:28:Oferowano w niej pani awans.|Dlaczego wybrała
00:52:31:pani wstąpienie do SS?
00:52:33:Sprzeciw.
00:52:34:Zmienię pytanie.
00:52:36:Chcę ustalić, czy oskarżona|wstąpiła do SS dobrowolnie.
00:52:42:Kierując się wolną wolą.
00:52:45:Słyszałam, że oferują pracę.
00:52:47:Dalej...
00:52:49:Pracowałam u Siemensa, gdy|dowiedziałam się, że SS szuka ludzi.
00:52:55:Wiedziała pani, na czym|będzie polegała pani praca?
00:52:59:Szukali strażniczek.
00:53:02:Zgłosiłam się.
00:53:05:Zaczęła pani w Auschwitz?
00:53:07:Tak.
00:53:08:W 1944 r., przeniesiono panią do|mniejszego obozu pod Krakowem.
00:53:15:- Tak.|- Dobrze się czujesz?
00:53:18:Tak.
00:53:19:...eskortowała więźniów|w tak zwanych "marszach śmierci"?
00:53:44:- I co myślisz?|- Nie wiem.
00:53:49:Nie tego się spodziewałem.
00:53:51:Doprawdy?
00:53:53:A dokładniej?
00:53:54:Czego się spodziewałeś?
00:53:57:Ja myślę, że to było ekscytujące.
00:53:58:Ekscytujące?
00:54:00:Dlaczego tak myślisz?
00:54:03:Bo tu chodzi o sprawiedliwość.
00:54:34:Społeczeństwo myśli, że trwa dzięki|temu, co zwie się moralnością.
00:54:39:To nieprawda.
00:54:41:Społeczeństwo trwa dzięki prawu.
00:54:46:Praca w Auschwitz|nie czyniła winnym.
00:54:51:Zatrudnionych było|tam 8 tys. ludzi.
00:54:55:Skazano 19 osób, z tego|6 za morderstwo.
00:55:00:By udowodnić morderstwo,|należy udowodnić zamiar.
00:55:05:O to chodzi w prawie.
00:55:08:Pytanie nie o to,|"czy to było złe?",
00:55:12:ale czy to było|"zgodne z prawem?".
00:55:14:I nie z teraźniejszym|prawem, lecz
00:55:19:z prawem tamtych czasów.
00:55:21:Ale czy to nie...
00:55:22:Jakie?
00:55:25:zbyt zawężone?
00:55:26:O tak, prawo jest wąskie.
00:55:30:Z drugiej strony, podejrzewam,
00:55:34:że ludzie,|którzy zabijają innych
00:55:36:są świadomi,|że postępują źle.
00:55:41:Pani Schmitz, zna pani|tę książkę?
00:55:47:Tak.
00:55:49:Jej fragmenty czytano|przed sądem.
00:55:52:Napisała ją kobieta,|która ocalała.
00:55:55:Więźniarka, która przeżyła.
00:55:57:Ilana Mather.
00:55:59:Była w obozie jako|dziecko, nieprawdaż?
00:56:02:Ze swoją matką.
00:56:04:Tak.
00:56:06:W książce opisuje|zasady selekcji.
00:56:10:Z końcem każdego miesiąca|wybierano 60 więźniarek
00:56:14:i z podobozu odsyłano|do Auschwitz.
00:56:20:Czy to prawda?
00:56:22:Tak.|To prawda.
00:56:25:Do tej pory, wszystkie|pani współoskarżone
00:56:29:zaprzeczały, że były|elementem tego procederu.
00:56:33:Zapytam panią.
00:56:35:Brała pani w tym udział?
00:56:39:Tak.
00:56:44:Pomagała pani w selekcji?
00:56:48:Tak.
00:56:50:Przyznaje to pani?
00:56:56:Zatem...
00:56:58:Niech pani opowie,|jak odbywała się selekcja.
00:57:02:Było 6 strażniczek.
00:57:05:Uzgodniliśmy, że każda|wybierze 10 ludzi.
00:57:11:Robiłyśmy tak co miesiąc.
00:57:14:Wybierałyśmy po 10 osób.
00:57:16:Mówi pani, że pozostałe współoskarżone|również brały w tym udział?
00:57:19:Wszystkie brałyśmy.
00:57:22:Mimo, że wyparły się tego?
00:57:24:Znacznie łatwiej|jest przyznać "my",
00:57:27:niż "ja", prawda|pani Schmitz?
00:57:31:Czy zdawała sobie|pani sprawę, że
00:57:34:wysyła pani te kobiety|na śmierć?
00:57:37:Tak, ale...
00:57:38:ciągle przyjeżdżały|nowe kobiety.
00:57:42:Poprzednie musiały|ustąpić im miejsca.
00:57:47:Pani chyba nie rozumie.
00:57:49:Nie można było|trzymać wszystkich.
00:57:50:Nie było miejsca.
00:57:54:Chodzi mi o to, że...
00:57:57:Spróbuję inaczej.
00:57:59:Po to, żeby zrobić miejsce,|wskazywała pani:
00:58:01:"ty, ty i ty zostaniecie|posłane na śmierć"?
00:58:08:A co pan by zrobił?
00:58:20:Nie powinnam była zaczynać|pracy w Siemensie?
00:58:35:Pani Mather.|Czekają na panią.
00:58:40:Daj mi to i idź.|Idź.
00:58:55:- Gdzie jest Michael?|- Nie wiem.
00:58:59:W swojej książce opisuje|pani mechanizm selekcji.
00:59:03:Tak.
00:59:05:Naszym przeznaczeniem|była praca.
00:59:07:Gdy przestawałyśmy|być przydatne,
00:59:10:odsyłali nas śmierć|do Auschwitz.
00:59:12:Czy są tu osoby, które|dokonywały selekcji?
00:59:15:Tak.
00:59:17:Chcę by zidentyfikowała je pani.
00:59:20:Może je pani wskazać?
00:59:36:Ona.
00:59:41:I ona.
00:59:45:Ona.
00:59:49:I ona.
00:59:52:Ona.
00:59:57:I ona.
00:59:59:Dziękuję.|Proszę kontynuować.
01:00:03:Każda ze strażniczek wybierała|określoną liczbę więźniarek.
01:00:06:Hanna Schmitz wybierała inaczej.
01:00:09:To znaczy?
01:00:16:Miała swoje ulubienice.|Przeważnie młode dziewczęta.
01:00:22:Wszystkie to zauważyłyśmy.
01:00:25:Załatwiała im jedzenie,|miejsce do spania.
01:00:28:Wieczorami prosiła|je o towarzystwo.
01:00:32:Myślałyśmy, że...
01:00:34:Możecie sobie wyobrazić,|co myślałyśmy...
01:00:39:Okazało się, że zmuszała je,|by czytały jej na głos.
01:00:46:Czytały jej.
01:00:49:Z początku myślałyśmy,|że ta strażniczka
01:00:52:jest bardziej wrażliwa,
01:00:55:bardziej ludzka,
01:00:57:dobra.
01:00:59:Często wybierała|dziewczyny chore, słabe.
01:01:04:Wyglądało, że chce je chronić.
01:01:08:Jednak potem je odsyłała.
01:01:13:Czy to dobroć?
01:01:24:Chcę, żeby pani|opowiedziała o marszu.
01:01:28:Jak wiem, uczestniczyła pani z córką|w wielomiesięcznym marszu.
01:01:32:Zimą 1944 r. nasz|obóz zamknięto.
01:01:36:Powiedziano nam, że|musimy się przenieść.
01:01:38:Jednak plany ciągle się zmieniały.
01:01:41:Kobiety umierały jedna za drugą.
01:01:45:Połowa z nas zginęła w czasie marszu.
01:01:47:Moja córka napisała w książce,
01:01:49:że bardziej był to galop|śmierci, niż marsz.
01:01:54:Proszę opowiedzieć|o nocy w kościele.
01:02:06:Owej nocy pomyślałyśmy, że mamy szczęście,
01:02:08:bo mamy dach nad głową.
01:02:11:Proszę dalej.
01:02:14:Dotarliśmy do wioski.|Strażniczki, jak zwykle,
01:02:19:wybrały sobie najlepsze|kwatery na plebanii.
01:02:22:Pozwoliły nam spać w kościele.
01:02:25:W nocy był nalot.
01:02:29:Bomby trafiły w kościół.
01:02:33:Słyszałyśmy, jak zapaliła|się wieża.
01:02:38:Potem już widziałyśmy płomienie.
01:02:43:Ogień zaczął spadać na podłogę.
01:02:48:Wszystkie poderwały się
01:02:52:i podbiegły do drzwi.
01:02:56:Ale drzwi były zamknięte.
01:03:00:Od zewnątrz.
01:03:01:Kościół płonął i nikt|nie przyszedł otworzyć?
01:03:08:Nikt.
01:03:09:Pomimo, że wiadomo było,|że w środku płoną kobiety?
01:03:17:Ile było ofiar?
01:03:20:Wszystkie zginęły.
01:03:24:Wy przeżyłyście.
01:03:34:Dziękuję pani.
01:03:37:Chcę wam podziękować za|przyjazd do naszego kraju.
01:03:41:Na zeznania.
01:03:47:Nie wiem, co my tu robimy.
01:03:53:Nie wiecie?
01:03:55:Mówi pan ciągle,|jak prawnik.
01:03:56:I jest w tym|coś obrzydliwego.
01:04:01:Jak to?
01:04:02:To nie spotkało Niemców,|ale Żydów.
01:04:06:Co my staramy się zrobić?
01:04:08:Staramy się zrozumieć.
01:04:10:6 strażniczek zmaknęło 300|kobiet w kościele
01:04:12:i pozwoliło im spłonąć.
01:04:13:Czego tu nie rozumiesz?
01:04:17:Powiedz!
01:04:19:Co tu do rozumienia?
01:04:24:Z początku wierzyłem|w ten proces.
01:04:27:Teraz myślę, że|to mydlenie oczu.
01:04:31:Mydlenie oczu?
01:04:34:Bierze pan 6 kobiet.|Sadza na ławie oskarżonych.
01:04:36:One uosabiają zło.|Są winne.
01:04:40:Dlatego, że jedna|z niedoszłych ofiar
01:04:41:napisała książkę.
01:04:43:Dlatego one są na ławie,|i nikt inny.
01:04:46:Wiecie, ile obozów|było w Europie?
01:04:49:Ludzi interesuje,|co wiedzieli inni.
01:04:52:Kto wiedział?|I co wiedział?
01:04:54:Wszyscy wiedzieli.|Rodzice, nauczyciele.
01:04:57:Nie o to chodzi.
01:04:59:Chodzi o to, jak mogli|na to pozwolić?
01:05:03:A dokładniej: dlaczego nie zabili się,|gdy odkryli prawdę?
01:05:09:Tysiące.|Obozów były tysiące.
01:05:12:Wszyscy to wiedzieli.
01:05:22:Weźmy tę kobietę.
01:05:26:Którą?
01:05:27:Tę na którą ciągle patrzysz.
01:05:29:To prawda.
01:05:40:Nie wiem, o którą ci chodzi?
01:05:43:Wiesz, co bym zrobił?
01:05:47:Wziąłbym pistolet
01:05:50:i zastrzelił je.
01:05:55:Wszystkie.
01:08:52:Dlaczego nie otworzyła|pani drzwi?
01:08:57:Dlaczego nie otworzyła|pani drzwi?
01:09:02:Pytałem was wszystkie.|Odpowiedzi nie otrzymałem.
01:09:07:Dwie z ofiar są w sądzie.|One zasługują na odpowiedź.
01:09:14:To raporty SS.|Macie ich kopie.
01:09:18:Napisałyście je własnoręcznie|i podpisałyście
01:09:21:zaraz po zdarzeniu.
01:09:24:Przyznajecie wszystkie,|że nie wiedziałyście o pożarze.
01:09:31:Lecz to nieprawda.
01:09:37:To nieprawda.
01:09:42:Nie wiem, o co pan pyta?
01:09:44:Zapytałem dlaczego nie|otworzyła pani drzwi?
01:09:48:Z oczywistego powodu.
01:09:53:- Nie mogłyśmy.|- Dlaczego?
01:09:56:Byłyśmy strażniczkami.
01:09:59:Naszym zadaniem było|pilnować więźniów.
01:10:02:Nie mogłyśmy pozwolić im uciec.
01:10:05:Rozumiem.
01:10:06:Gdyby uciekły,|zostałybyście oskarżone.
01:10:09:Może nawet skazane|na śmierć.
01:10:11:A zatem?
01:10:13:Gdybyśmy otworzyły drzwi,|nastąpiłby chaos.
01:10:16:Jak można wtedy|zaprowadzić porządek?
01:10:19:Wszystko działo się szybko.|Padał śnieg.
01:10:21:Bomby, ogień.|Cała wieś płonęła.
01:10:25:Krzyki wzmagały się.|Stawały się coraz głośniejsze.
01:10:29:Gdyby wybiegły, uciekły by.
01:10:32:Nie mogłyśmy na to pozwolić.
01:10:33:Odpowiadałyśmy za nie!
01:10:39:Czyli wiedziała pani,|co się dzieje?
01:10:42:Dokonała pani wyboru.
01:10:44:Pozwoliła pani im umrzeć.
01:10:46:Zamiast ryzykować, że uciekną.
01:10:51:Reszta oskarżonych złożyła|przeciw pani oświadczenie.
01:10:56:Zna je pani?
01:10:58:Twierdzą w nim,|że pani dowodziła.
01:11:01:Nie prawda.
01:11:03:Byłam jedną ze strażniczek.
01:11:04:Ona dowodziła.
01:11:06:To był jej pomysł.
01:11:08:Oczywiście.
01:11:09:Pani napisała raport?
01:11:10:Nie.
01:11:11:Razem uzgodniliśmy,|co napiszemy.
01:11:12:Napisałyśmy wspólnie raport.
01:11:15:To ona napisała.
01:11:17:Prawda to?
01:11:18:Ty napisałaś!
01:11:19:To bez znaczenia.
01:11:20:Ona napisała.
01:11:21:Chcę zobaczyć próbki pani pisma.
01:11:25:Mojego pisma.
01:11:27:Tak, chcę ustalić, kto|napisał raport.
01:11:30:Według mnie to niewłaściwe.|Minęło ponad 20 lat.
01:11:32:Proszę podać papier.
01:11:34:- Niech obrońca podejdzie.|- Chce pan porównać...
01:11:36:charakter pisma sprzed 20 lat.
01:11:37:Niech obrońca podejdzie.
01:11:44:Nie pozwolę na takie|zachowanie w moim sądzie.
01:12:18:Nie ma potrzeby.
01:12:24:To ja napisałam raport.
01:12:40:Cisza, proszę.
01:12:43:Spokój.
01:12:57:Opuściłeś seminarium.
01:13:23:Mam pewną informację.
01:13:26:Dotyczącą jednej z oskarżonych.
01:13:29:Coś, o czym nie powiedziała.
01:13:31:Jaką informację?
01:13:40:To oczywiste, że mnie nie|musisz o tym mówić.
01:13:45:Ale masz obowiązek moralny|powiedzieć to przed sądem.
01:13:47:To informacja na|korzyść oskarżonej.
01:13:52:Może zaważyć na|wyniku rozprawy.
01:13:56:I na wyroku.
01:13:58:Zatem?
01:14:00:Ale jest problem.
01:14:02:Sama oskarżona trzyma tę|informację w sekrecie.
01:14:10:Poczekajcie jeszcze.
01:14:20:Z jakich powodów?
01:14:25:Bo wstydzi się.
01:14:29:Wstydzi się czego?
01:14:36:- Rozmawiałeś z nią?|- Oczywiście, że nie.
01:14:40:Dlaczego "oczywiście"?
01:14:44:Nie mógłbym.
01:14:47:Nie zrobiłbym tego.
01:14:49:Nie rozmawiałbym z nią.
01:14:52:Nie uczucia są teraz ważne.|Ba, właśnie są nieważne.
01:14:56:Rzecz w tym, co zrobimy.
01:15:01:Jeśli tacy, jak ty nie wyciągają|wniosków z tego, co
01:15:04:wydarzyło się ludziom|takim, jak ja,
01:15:06:to o co, u diabła,|w tym wszystkim chodzi?
01:15:18:Schmitz!
01:15:20:Masz gościa.
01:15:35:Proszę o spokój!
01:15:48:Michael Berg!
01:17:29:Czas minął.
01:17:51:Nie wejdziesz?
01:18:03:Nie spieszyłeś się.
01:18:27:O co chodzi?
01:18:50:Dokąd idziesz?
01:18:54:Wybacz, ale
01:18:56:chcę spać sam.
01:20:15:Nazistka!
01:20:16:Nazistowska kurew!
01:20:28:Cisza!
01:20:33:Wszyscy wstać!
01:20:42:Sąd uznaje winnymi: Ritę Beckhart,
01:20:45:Karolinę Steinhof, Reginę Kreutz,
01:20:48:Angelę Zieber i Andreę Luhmann
01:20:53:pomocy i współudziału|w mordzie 300 osób.
01:20:57:Sąd uznaje winną Hannę Schmitz
01:21:02:mordu 300 osób.
01:21:09:Wyrok sądu jest następujący:
01:21:12:Rita Beckhart, Karolina Steinhof,
01:21:16:Regina Kreutz, Angela Zieber|i Andrea Luhmann
01:21:19:spędzą w więzieniu 4|lata i 3 miesiące.
01:21:26:Hanna Schmitz,
01:21:28:z uwagi na przyznanie się|i jej szczególną rolę,
01:21:32:stanowi osobną kategorię.
01:21:35:Wyrok sądu skazuje Schmitz
01:21:38:na dożywocie.
01:22:13:Dokąd jedziemy?
01:22:15:Powiem, jak tam dotrzemy.
01:22:18:Mówiłaś, że lubisz niespodzianki.
01:22:20:Lubię niespodzianki.
01:22:28:Neustadt, Niemcy Zachodnie, 1976 r.
01:22:40:Urosła, nieprawdaż?
01:22:44:Nie wiem, dawno jej|nie widziałam.
01:22:50:Moja wina.
01:22:53:Nie powinniśmy przyjeżdżać|bez zapowiedzi.
01:22:55:Tata będzie mieszkał sam.
01:23:01:Mamo, mam złe wieści.
01:23:04:Julia już wie.
01:23:07:Gertruda i ja rozwodzimy się.
01:23:10:Na pogrzeb ojca nie|przyjechałeś, ale z tym tak.
01:23:16:Nie jest mi łatwo przyjeżdżać|do tego miasta.
01:23:18:Tak ci tu było źle?
01:23:20:- Nie o to chodzi.|- A o co?
01:23:26:Nie musisz martwić|się o Gertrudę.
01:23:29:Zajmę się nią.|Chociaż to ona
01:23:32:jest prokuratorem okręgowym
01:23:33:i zarabia lepiej ode mnie.
01:23:38:Nie martwię się o Gertrudę.
01:23:41:Martwię się o ciebie.
01:24:28:"Muzo! Męża wyśpiewaj,|co święty gród Troi"
01:24:31:"zburzywszy, długo błądził|i w tułaczce swojej"
01:24:35:"siła różnych miast widział,|poznał tylu ludów."
01:25:06:215 - poczta.
01:25:11:217 - poczta.
01:25:30:121966215.
01:25:33:Numer.
01:25:36:Otworzyć.
01:25:54:Próba mikrofonu.|1,2,3.
01:26:18:Homer, "Odyseja".
01:26:34:Homer, "Odyseja".
01:26:37:"Muzo! Męża wyśpiewaj,|co święty gród Troi"
01:26:42:"zburzywszy, długo błądził|i w tułaczce swojej"
01:26:45:"siła różnych miast widział,|poznał tylu ludów."
01:26:50:"... dotarł do domu Śmierci."
01:26:54:[... ]
01:27:39:"Ze wschodzącą nazajutrz|Jutrzenką rumianą,"
01:27:43:"znów wyjechali obaj|w zaprzężnej kolasie"
01:27:45:"Przez bramę; aż w przedsionkach|turkot rozlega się."
01:27:48:"Z klaskiem bicza koniki|ruszyły z ochotą."
01:27:51:"Między pszeniczne łany mkną..."
01:27:56:[... ]
01:27:59:"Wraz z mym końcem,|początek nastanie."
01:28:03:"Ryba miała ponad|40 stóp długości."
01:28:06:[... ]
01:28:16:"... w lewą dużą gazetę ze|stołu i tupiąc nogami"
01:28:19:"oraz machając laską i gazetą,|starał się zapędzić Gregora"
01:28:21:"z powrotem do jego pokoju."
01:28:41:"Kobieta z psem"|Antona Czechowa.
01:28:47:"Rozmawiano o nowej postaci, która|pojawiła się na promenadzie..."
01:28:52:"kobiecie z psem."
01:29:21:Chciałam wypożyczyć książkę.
01:29:24:Jaką?
01:29:36:Macie "Kobietę z psem"?
01:29:39:Jak się nazywasz?
01:29:44:Hanna Schmitz.
01:30:17:Kobieta z psem.
01:30:21:Kobieta z psem.
01:30:37:1,2,3,4,5,6.
01:31:14:Berlin Zachodni, 1980 r.
01:31:49:"Dziękuję za te ostatnie, dzieciaku.|Naprawdę podobały mi się."
01:32:11:- Nie ma listu?|- Nie ma.
01:32:13:Podpisz.
01:32:30:"Przyślij więcej o miłości."
01:32:49:"Sądzę, że Schiller|potrzebuje kobiety."
01:33:01:"Dostajesz moje listy?|Odpisz mi."
01:33:42:- Pan Michael Berg?|- Tak.
01:33:46:Berlin Zachodni, 1988 r.|- Dziękuję za telefon.
01:33:50:Dostał pan mój list?
01:33:51:Tak.
01:33:53:Jak napisałam, Hanna Schmitz|opuści wkrótce więzienie.
01:33:57:Spędziła w więzieniu ponad 20 lat.
01:34:01:Nie ma rodziny ani przyjaciół.
01:34:05:Pan jest jej jedynym znajomym.
01:34:08:Powiedziano mi, że nie|odwiedza jej pan.
01:34:11:Nie odwiedzam.
01:34:13:Po wyjściu będzie potrzebowała|pracy, mieszkania.
01:34:18:Nawet nie wie pan, jak przeraża|ją współczesny świat.
01:34:30:Nie mam kogo o to prosić.
01:34:33:Jeśli nie zajmie się nią pan,
01:34:36:przyszłość Hanny stanie|pod znakiem zapytania.
01:34:42:Miło z pani strony.|Dziękuję z powiadomienie.
01:35:30:Michael Berg?
01:35:32:Luiza Brenner.|Witam.
01:35:35:Oczekiwaliśmy pana wcześniej.
01:35:38:Ostrzegam. Przez długi czas|Hanna trzymała się jakoś.
01:35:43:Miała mocny charakter.
01:35:44:Ostatnimi laty zmieniła się.|Złagodniała.
01:35:51:Zaprowadzę pana do kantyny.
01:35:55:Właśnie kończą jeść.
01:36:09:Przed panem.
01:36:57:Dorosłeś, chłopcze.
01:37:14:Mam przyjaciela, krawca.
01:37:19:Da ci pracę.
01:37:22:Znalazłem ci mieszkanie.
01:37:25:Małe, ale bardzo przyjemne.
01:37:29:- Spodoba ci się.|- Dziękuję.
01:37:33:Są specjalne programy|przystosowawcze.
01:37:36:Mogę cię zapisać.
01:37:39:Biblioteka też jest blisko.
01:37:48:Dużo czytasz.
01:37:52:Wolę, by mi czytano.
01:37:59:To już koniec, prawda?
01:38:11:Ożeniłeś się?
01:38:13:Tak.
01:38:17:Mamy córkę.
01:38:18:Nie widuję jej tak często,|a bardzo bym chciał.
01:38:26:Małżeństwo nie przetrwało.
01:38:44:Dużo myślałaś o przeszłości?
01:38:47:Czasie spędzonym z tobą?
01:38:50:Nie...
01:38:53:Nie chodzi o mnie.
01:39:03:Przed procesem nie|interesowała mnie przeszłość.
01:39:07:Nie musiałam.
01:39:09:A teraz?
01:39:12:Co czujesz?
01:39:16:To bez znaczenia.
01:39:19:Nie ważne też, co myślę.
01:39:24:Umarli nie wstaną.
01:39:33:Nie byłem pewien, czego się nauczyłaś?
01:39:36:Nauczyłam się, chłopcze.
01:39:39:Nauczyłam się czytać.
01:39:55:Przyjadę po ciebie|w przyszłym tygodniu.
01:40:06:Brzmi dobrze.
01:40:11:Zrobimy to z pompą czy spokojnie?
01:40:15:Spokojnie.
01:40:19:Dobrze, spokojnie.
01:40:34:- Dbaj o siebie, dzieciaku.|- Ty też.
01:40:37:Do zobaczenia za tydzień.
01:42:51:Przyszedłem odebrać Hannę Schmitz.
01:42:57:Niech pan siedzi.
01:43:26:Nie spakowała się.
01:43:28:Nie miała zamiaru wyjść.
01:43:37:"Rozmawiano o nowej postaci, która|pojawiła się na promenadzie..."
01:43:44:"kobiecie z psem."
01:43:53:Zostawiła panu wiadomość.
01:43:57:Rodzaj testamentu.
01:44:01:Przeczytam fragment|dotyczący pana.
01:44:11:W puszce po herbacie|są pieniądze.
01:44:14:Dajcie je Michaelowi Bergowi.
01:44:17:Niech wpłaci całe 7 tys.|marek do banku,
01:44:22:na konto córki,|która przeżyła pożar.
01:44:26:Są dla niej.
01:44:28:Niech ona zdecyduje,|co z nimi zrobić.
01:44:34:Powiedzcie Michaelowi,|że go pozdrawiam.
01:45:56:- Pani Mather?|- Tak.
01:45:59:- Michael Berg?|- Tak.
01:46:01:Oczekiwałam pana.
01:46:03:- Proszę.|- Dziękuję.
01:46:08:Proszę powiedzieć co|pana sprowadza do USA?
01:46:13:Miałem konferencję w Bostonie.
01:46:16:Jest pan prawnikiem?
01:46:17:Zaintrygował mnie pana list.
01:46:19:Ale nie rozumiem wszystkiego.
01:46:22:Brał pan udział w procesie?
01:46:24:Tak, ponad 20 lat temu.
01:46:27:Byłem studentem.
01:46:29:Pamiętam panią i pani matkę.
01:46:33:Moja matka zmarła|w Izraelu dawno temu.
01:46:38:Przykro mi.
01:46:40:Proszę kontynuować.
01:46:44:Może słyszała pani, że Hanna|Schmitz niedawno zmarła?
01:46:49:Popełniła samobójstwo.
01:46:52:Była pana przyjaciółką?
01:46:54:Tak jakby.
01:46:58:Sprawa była banalna.
01:47:01:Przez większą część życia|Hanna była niepiśmienna.
01:47:05:Ma to tłumaczyć,|co zrobiła?
01:47:09:Nie.
01:47:10:Usprawiedliwić?
01:47:16:Nauczyła się czytać w więzieniu.
01:47:20:Wysyłałem jej kasety.
01:47:26:Zawsze lubiła, by jej czytano.
01:47:36:Dlaczego nie zaczął pan|szczerze ze mną rozmawiać?
01:47:42:Co to była za przyjaźń?
01:47:50:Gdy byłem chłopcem|miałem z nią romans.
01:47:58:Nie wiem, jak mogę|panu pomóc?
01:48:02:A nawet jeśli, to nie wiem,|czy bym chciała?
01:48:05:Miałem prawie 16 lat,|gdy się poznaliśmy.
01:48:08:Znajomość trwała|tylko przez lato.
01:48:10:Lecz...
01:48:21:Rozumiem.
01:48:24:Czy Hanna Schmitz wiedziała,|jak wpłynęła na pana życie?
01:48:31:Wiele gorszego wyrządziła|innym ludziom.
01:48:39:Nigdy nikomu o tym|nie mówiłem.
01:48:45:Ludzie wciąż pytają,|czego nauczyłam się w obozie.
01:48:50:Obóz, to nie wczasy.
01:48:54:Myśli pan, że to|były uniwersytety?
01:48:58:Nie po naukę tam jechaliśmy.
01:49:02:Niech to będzie jasne.
01:49:08:O co pan prosi?
01:49:10:O przebaczenie jej?
01:49:11:Żeby lepiej się pan poczuł?
01:49:14:Moja rada: oczyszczenia|niech pan szuka w teatrze.
01:49:19:W literaturze...|Ale nie w obozach.
01:49:24:Na nic one panu.
01:49:29:Na nic.
01:49:45:Chciała...
01:49:47:Chciała, by przekazać|pani jej pieniądze.
01:49:52:Mam je przy sobie.
01:49:54:Co?
01:49:57:Jeśli to stosowne.
01:50:10:Proszę.
01:50:19:Gdy byłam mała, miałam|puszkę na moje skarby.
01:50:24:Nie taką, jak ta,|bo z cyrylicą.
01:50:32:Zabrałam ją do obozu.
01:50:34:Ale ukradziono mi ją.
01:50:36:Co w niej było?
01:50:37:Takie ckliwe drobiazgi.
01:50:39:Sierść psa, bilety do opery,|na którą zabrał mnie ojciec.
01:50:45:Nie ukradziono jej dla zawartości.
01:50:47:Chodziło o samą puszkę.
01:50:51:I o to, co można z niej|zrobić w obozie.
01:51:03:Z tymi pieniędzmi|nie mogę nic zrobić.
01:51:07:Gdybym przekazała je na cokolwiek|związanego z zagładą Żydów,
01:51:11:według mnie byłoby to|równoznaczne z rozgrzeszeniem,
01:51:15:a nie jestem w tym władna|i nie chciałabym tego robić.
01:51:19:Myślałem o organizacji|walczącej z analfabetyzmem.
01:51:27:Dobre.
01:51:31:Wie pani o jakiejś|żydowskiej organizacji?
01:51:33:Zdziwiłabym się,|gdyby takowej nie było.
01:51:35:Istnieją żydowskie|organizacje od wszystkiego.
01:51:39:Nie dlatego, że analfabetyzm,|to szczególnie żydowski problem.
01:51:43:Niech pan poszuka|i wyśle im pieniądze.
01:52:03:Powinienem to zrobić|w imieniu Hanny?
01:52:07:Jeśli uzna pan to za stosowne.
01:52:13:Zatrzymam pudełko.
01:52:20:Dziękuję pani.
01:53:06:Styczeń 1995 r.
01:53:14:Dokąd jedziemy?
01:53:16:Myślałem, że lubisz niespodzianki.
01:53:19:Bo lubię.|Naprawdę.
01:54:34:Kim była?
01:54:37:O tym chciałem ci powiedzieć.
01:54:42:Po to tu przyjechaliśmy.
01:54:52:Więc powiedz mi.
01:55:05:Miałem 15 lat.
01:55:10:Wracałem do domu ze szkoły.
01:55:15:Źle się czułem.
01:55:19:Pomogła mi pewna kobieta.
01:55:23:napisy: >> ripPer <<
01:55:30:synchro:|Ass Bandit
01:55:39:na podstawie książki: