8748915979

POCHODZENIE WIŚNI. 9

dnak przeniesienie jej tam dokonało się w czasach stosunkowo niedawnych. Za to wiśnia, a prawdopodobniej czereśnia, rośnie dziko w okolicach Kaspijskiego morza i Azyi Mniejszej, aż po Bosfor i ten obszar zdaje się być ojczyznę tego drzewa.

Że tedy i czereśnia (Pr. avium L.) i wiśnia (Pr. Cerasus) ztamtąd rozeszły się po Europie, czereśnia wcześniej, wiśnia później.

Kie wyklucza nawet De Candolle możliwości wytworzenia się wiśni z czereśni, znanej daleko dawniej i hodowanej.

Heim mniej więcej zgadza się z tym poglądem, uzupełnia go jednak i nieco zmienia.

Według niego owe Kerasia. które Lukullus poznał i wprowadził do Italii, mogły być uszlachetnioną odmianę wiśni (P. Cerasus); zaś Kerasia Diphilusa uszlachetnioną na gruncie Azyi Mniejszej odmianę czereśni (Pr. avium) ‘j. Oba gatunki zostały szybko rozpowszechnione. Sprowadzano je z Azyi i szczepiono na różnych dziczkach miejscowych, przez co wytworzono szybko różne odmiany.

Co się tyczy nazw, taki im Hehn daje rodowód ²).

Kerasos jest postacią małoazyatycką greckiego wyrazu kra-neia, używanego zapewne dla dzikiej jakiej wiśni i świdwy (Cornus mas et Sanguinea). Formę tę zastosowali grecy w Małej Azyi do pokrewnego, ale nieznanego w ojczyźnie drzewa, rodzącego podobne, lecz smaczniejsze owoce. Wraz z rzeczą, nazwa grecka przeszła do Rzymu. Niemieckie nazwy pochodzą już od łacińskiej. Słowiańskie (czereśnia i pokrewne) zapożyczone zostały od niem-ców, gdy słowianie dostali się nad Dunaj (!).

Bizantyjska znów nazwa Kerasos przeszła do języka tureckiego, perskiego, kurdyjskiego i innych wschodnich.

Nie umie sobie wprawdzie tak gładko autor objaśnić pochodzenia drugiej seryi wyrazów po całej Europie rozpowszechnionych i głównie stosowanych do kwaśnego gatunku (Prunus Cerasus v. Cerasus acida), mianowicie nazwy wiśnia, weichsel i t. d., ale to go niezbyt kłopocze. Załatwia się z niem krótko; bagatelizuje go i omija.

Nie będę przytaczał innych autorów daleko mniej szczęśliwych, albo wcale niegruntownych, bo nie chodzi mi o wykazywanie, na ja-

’) Kulturpflanzen, str. 326. ³) D. c. str. 327.