1109810283

Wykłady z Makroekonomii dr hab., prof. AE Ireny Kociszewskiej

Według sformułowania Keynsa zmniejsza się krańcowa skłonność do konsumpcji Jeżeli gospodarstwa domowe nie są w stanie stworzyć dostatecznie silnych bodźców do wzrostu popytu to impuls taki pochodzić musi od przedsiębiorstw gdyż gdy wzrośnie popyt na dobra inwestycyjne to przedsiębiorstwa je wytwarzające zatrudnią nowych pracowników. Wzrosną zatem dochody konsumentów które z kolei będą oddziaływać na wzrost produkcji w sferze wytwórczości dóbr konsumpcyjnych co spowoduje następnie wzrost dochodów i popytu. W ten sposób wzrost dochodów uruchamia ponowny wzrost popytu na środki konsumpcji, powstaje więc reakcja łańcuchowa i wystąpi wielokrotny wzrost dochodów z jednorazowego nakładu na inwestycje ( mnożnik inwestycyjny )

Keyns uważał że społeczeństwo może na inwestycje wydawać więcej niż wynoszą jego oszczędności ponieważ globalny popyt ukształtuje się na poziomie wyższym niż w okresie wyjściowym a nastąpi to dzięki kreacji kredytów (???) co w efekcie spowoduje wzrost rozmiarów dochodu narodowego w wyniku popytowego efektu inwestycji.

Kolejnym problemem do rozwiązania Keynsa jest to w jaki sposób skłonić przedsiębiorstwa do zwiększania inwestycji, tym czynnikiem jest rentowność pojedynczych przedsięwzięć inwestycyjnych która musi być wyższa od oprocentowania na rynku kapitałowym.

Stopa procentowa to cena wykorzystania kapitału, jeżeli zatem dochód z działalności inwestycyjnej jest równy stopie procentowej którą można uzyskać lokując kapitał w banku lub kupując papiery wartościowe to działalność inwestycyjna nie zostanie podjęta.

Procesy inwestycyjne będą miały miejsce wtedy gdy dochody z nich czyli krańcowa rentowność kapitału i stopa procentowa decydują o wielkości globalnego popytu dochodu narodowego i zatrudnienia.

Z przeprowadzonych rozważań Keynsa wynika że pieniądz w gospodarce wkracza w realne procesy i silnie wpływa na działalność gospodarczą, a w konsekwencji na PKB. Udowodnił on, że poczucie bezpieczeństwa gospodarczego i stabilności może zapewnić tylko interwencjonizm państwa

Wykład 4

Rachunek dochodu narodowego

W każdej gospodarce narodowej niezależnie od systemu w jakim funkcjonuje o bogactwie narodowym i potędze gospodarczej oraz o szybkości rozwoju informuje dochód narodowy. W powszechnym rozumieniu dochód narodowy jest miarą wzrostu gospodarczego. Szybki jego przyrost traktuje się jako wskaźnik rozwoju gospodarczego natomiast jego spadek informuje o recesji gospodarczej, której efektem jest wzrost bezrobocia.

Dochód narodowy jako miernik wzrostu jest wielkością makroekonomiczną co oznacza, że jest to konstrukcja ekonomiczna tworzona w celu oceny procesów gospodarczych. Z tego punktu widzenia stosowanie do przyjętej metody liczenia może on wykazywać różne poziomy. Dopiero przeliczenie dochodu na mieszkańca pozwala na ocenę dorobku społeczeństwa.

Syntetyczną miarą wzrostu gospodarczego jest PKB w' ujęciu realnym. Jest to miara produkcji wytworzonej przez czynniki wytwórcze zlokalizowane na terenie danego kraju niezależnie od tego kto jest ich właścicielem. Każda gospodarka może bowiem wykorzystać przepływy dochodu wynikające z faktu posiadania własności w innym kraju podobnie jak dochód wytworzony z kraju może być własnością obywateli z innej gospodarki. Przepływy dochodów uwzględnione w rachunku dochodu narodowego tworzą kategorię PNB.

PNB jest wielkością PKB powiększoną o dochody netto z tytułu własności za granicą. PNB jest zatem kategorią służącą podkreśleniu iż z dochodu narodowego uwzględniono dochody netto kraju z tytułu własności za granicą. PNB może być równe PKB tylko wtedy kiedy w

Opracowali: Sanszajn i Iza 2006/2007 5