1999020391

STANISŁAW LENCEWICZ

Uwagi o zlodowaceniu w polskich

Tatrach Wysokich.

(Remarques sur la glaciation dans les Haułes Tatra).

Badaniami nad morfologią lodowcową naszych Tatr zajmowałem się w roku 1919 i 1921. Niestety sporządzenie mapy form glacjalnych utrudniał mi znacznie brak dokładnych map topograficznych, przerwałem więc pracę, w oczekiwaniu na zapowiadane już wtedy nowe zdjęcie topograficzne, tymbardziej, że rozeszły się wieści o przygotowaniu do druku dużej rozprawy Romę r a o tym samym zagadnieniu. Poprzestałem więc na zużytkowaniu moich obserwacji do wydanego w r. 1922 „Kursu Geografii Polski' w postaci „Mapki morfologicznej doliny Rybiego Potoku” i szeregu uwag podanych w tekście tej książki, jako przykłady.

Od tego czasu wyszedł szereg prac, dotyczących epoki lodowcowej w Tatrach (P a r t s c h, Gadomski, Romę r, H a 1 i c k i), ale autorzy ich poniechali kwestię przedstawienia form lodowcowych na mapie, a zwłaszcza dwaj ostatni ograniczyli się raczej do osadów morenowych i fluwioglacjalnych podnóża gór. Dopiero w r. 1930 Gadom-s k i opublikował malutki szkic (bez skali), przedstawiający morfologię glacjalną północnych Tatr. W r. 1934 ukazała się wreszcie nowa mapa topograficzna Tatr, ale pomimo dużej podziałki (1 : 20.000), nie przedstawia ona dostatecznie wyraźnie form drobnych. Względy te skłoniły mnie do rezygnacji ze swojego dawnego zamiaru, atoli do nowo-wydanej geografii Polski (5) dołączyłem znów: „Mapkę śladów zlodowacenia w polskich Tatrach Wysokich” w skali 1 : GO.000. Mapkę tę oparłem przede wszystkim na badaniach własnych, ale uwzględniłem też zdjęcia Gadomskie g o, który nawet dostarczył mi uprzejmie oryginalnego rysunku swej mapy, będącej prototypem szkicu, zredukowanego fotograficznie do wydawnictwa wyżej wzmiankowanego (2).

Komunikat niniejszy jest niejako komentarzem do mojej mapki, gdyż w książce popularno-naukowej, przy której została ona umieszczona, nie można się było wdawać w dyskusję szczegółów. To też pragnę