2121402309

BIBLIOLOGIA WOBEC POLSKIEGO RYNKU KSIĄŻKI 53

Dorobek autorski i wydawniczy Biblioteki Analiz budzi uznanie, choć składają się na niego publikacje o różnym charakterze - a i poziom bywa zróżnicowany. Niezależnie od wszelkich zastrzeżeń i pojawiającej się czasem również w druku (choć częściej w kuluarach) krytyki stwierdzić należy, że dla badacza zajmującego się problematyką rynkową są to teksty podstawowe i praktycznie niemal bez alternatywy.

W ofercie Biblioteki Analiz znajdują się i publikacje elektroniczne - niektóre z nich mogą być użyteczne również dla bibliologa. Firma prowadzi częściowo płatny portal internetowy (www.rynek-ksiazki.pl). Wydaje trzy pisma branżowe. Dwa z nich przejęła po pewnym okresie ich obecności na rynku. Są to: „Magazyn Literacki” (ukazuje się od 1992 r., początkowo jako zin, potem literacki nieregularnik, pismo o charakterze branżowym i współwłasność Ł. Gołębiewskiego od 1998 r., pod firmą Biblioteki Analiz od 2001 r., obecnie podtytułem „Książki. Magazyn Literacki”) (zob. Tobera, 2002, s. 177-182) i „Wiadomości Księgarskie” (wychodzą od 1994 r., początkowo jako biuletyn SKP, obecnie „Pismo organizacji księgarskich” i własność Biblioteki Analiz). Najważniejszym - przynajmniej pod względem informacyjnym i promocyjnym - produktem prasowym firmy pozostaje dwutygodnik pt. „Biblioteka Analiz” (wychodzi od 2000 r.), wciąż (mimo pewnych zmian na lepsze) dość skromny edytorsko, adresowany do elitarnej grupy docelowej - słusznie jest ceniony za swą fachowość i sprawność warsztatową.

Dość atrakcyjne z bibliologicznego punktu widzenia są także dwa pozostałe pisma branżowe: „Notes Wydawniczy” (ukazuje się od 1992 r.) i „Wydawca” (od 1994 r.). Pierwszy z nich to najstarszy z aktualnie ukazujących się periodyków o rynku książki - w latach dziewięćdziesiątych blisko związany (ale formalnie i faktycznie niezależny) z organem samorządu gospodarczego (Polską Izbą Książki). Dziś, w znacznie bardziej efektownej szacie graficznej, choć chyba uboższy treściowo (nie wspomaga go już dotacjami Ministerstwo Kultury), adresowany jest przede wszystkim do bibliotek. „Wydawca” natomiast - od lat łączący zainteresowania rynkiem książki, jej estetyką oraz poligrafią i papiernictwem, a niekiedy zamieszczający też teksty poświęcone historii książki — obecnie blisko współpracuje z Polskim Towarzystwem Wydawców Książek. Prowadzi też portal branżowy (www.wydawca.com.pl). W serii „Biblioteka Wydawcy” ukazało się jak dotąd kilka ważnych pozycji (m.in. pośmiertne wydanie 1. tomu opracowania o edytorach i drukarzach z dawnych epok pióra Jana Okopienia oraz poradniki prawne Wojciecha Or-żewskiego) (Okopień i Czarkowska, wspólpr., 2002; Orżewski, 1998, 2000). Poza serią, ale również nakładem oficyny Inicjał, będącej własnością A. Palacza, właściciela i redaktora naczelnego „Wydawcy”, ukazały się m.in.: W. Orżewskiego Prawo w mediach. Prawne aspekty działalności wydawniczej, reklamowej i poligraficznej. Wiadomości podręczne (2004) i B. Osuchowskiej Poradnik autora, tłumacza i redaktora (2005).

W 2001 r. upadł poznański „Megaron” — jedyne w tym gronie pismo wychodzące poza stolicą. Ów „Biuletyn nowości wydawniczych” ukazywał się od 1992 r. i w latach dziewięćdziesiątych był liczącym się w branży periodykiem (Tobera, 2002, s. 159-165). Nieprzerwanie, aż od 1949 r. wychodzą natomiast „Nowe Książki”, które, choć uwzględniają problematykę rynkową w formie wyodrębnionego działu, moim zdaniem nie mają jednak charakteru pisma branżowego (Tobera, 2002, s. 155-156).

Po przełomie ustrojowym prasa branżowa pozostała cennym źródłem do badań bibliologicznych, właściwie niezastąpionym — zwłaszcza w odniesieniu