SPRAWA POKUCKA ZA ALPKSANDKA. I7J
Sprawa ta, zdaje się, musiała także wpłynąć na postanowienie Olbrachta, że kazał ściąć Eliasza , syna dawnego współzawodnika Stefana, który znalazł schronienie w Polsce, a którego stracenia Stefan gorąco się domagał. Nieszczęśliwego Eliasza rzeczywiście ścięto pod błahym pozorem w marcu r. 1501 h Może Stefan kładł za warunek zrzeczenie się swych pretensyj do Pokucia. Jeżeli tak było, to podstępnie i srogo oszukał Albrechta1 2, Korzystając bowiem z tego, że Albrecht musiał się udać do Prus, gdzie go czekała bardzo ważna sprawa krzyżacka, przedłużał i odkładał na później układy prowadzone z arcyb. Andrzejem Różą. Ten bowiem musiał przyrzec, że aż do ostatecznego ukończenia układów, Polacy nie będą wprowadzać żadnych ludzi do spornej ziemi i odłożyć dalsze układy na dzień św. Michała (29 września) 1501 r,3.
Tymczasem już 17 czerwca umiera Olbracht w Toruniu. Ma się rozumieć, że w obec tego nie mogła być mowa o dalszem prowadzeniu układów z dniem św. Michała, gdyż zjazd elekcyjny odbył się w Piotrkowie dopiero 15 września.
Stefan jednak w zwykły mu sposób skorzystał z tego. Gdy bowiem nikt nie przybył na oznaczony dzień dla prowadzenia dalszych układów, wysłał swe wojska wkrótce po dokonanej elekcyi Aleksandra w granice królestwa, najprawdopodobniej na Pokucie. Sprawiły one ogromne spustoszenia i zabrały bardzo wiele łupu, zdobyczy i ludzi4. Stefan od czasu klęski bukowińskiej Olbrachta począł sobie lekceważyć królestwo polskie, nie obawiał się już potęgi państwa tego, ton też, w jakim do władców Polski przemawiał, zupełnie się zmienił. Układy mimo tego za uamową Węgrów ciągle prowadził, ale starał się zwykle o to sam, by nie dochodziły
Miechowita Chronica Polonorum str. 354 — 355.
a Odpowiedź dana wyżej wspomnianemu poselstwu wołoskiemu z r. 1503 na sejmie lubelskim mówi wyraźnie, że Stefan nie dopełnił warunków, do jakich się był zobowiązał w zamian za ścięcie Eliasza. (Papiery Szujskiego).
Patrz poselstwo mołdawskie przybyłe tuż po koronacyi Aleksandra. Uljanycki I, c. str. 185—186 i Papiery Szujskiego.
Uprowadzono wtedy ze samej Tyśmienicy 140, z okolicznych wsi 50 ludzi, prócz tego z Czeszybies 154. Patrz o tem odpowiedź dana Stefanowi przez posłów polskich na poselstwo jego przybyłe tuż po koronacyi Aleksandra. Uljanycki 1. c. str. 186—189 i Papiery Szujskiego.