3014255696

Z ŻAŁOBNEJ KARTY

i zrozumienia — co w tamtych czasach nie zawsze bywało łatwe. Umiała dobrać najwłaściwszy księgozbiór, wyszukując najcenniejsze książki i czasopisma krajowe i zagraniczne w księgarniach i antykwariatach. Może była nieco zbyt mało wymagająca od podległego sobie personelu, co jednak nie odbijało się na pracy Biblioteki; w którymś roku, kiedy współpracownicy składali Jej życzenia imieninowe, napisali na druku karty katalogowej „najłagodniejszej z kierowniczek”.

Poza pracą w bibliotekach w 1953 r. brała udział w Komisji Programowej Liceów i Kursów Bibliotekarskich przy Centralnym Zarządzie Bibliotek Ministerstwa Kultury i Sztuki.

W 1958 r. opracowała bibliografię poloników za 1957 r. na podstawie historycznych czasopism obcojęzycznych znajdujących się w Bibliotece Instytutu, a dzięki jej staraniom zdobytych. Bibliografia ta była opublikowana w Kwartalniku Historycznym¹. Opracowała też indeks osobowy do dzieł Wacława Tokarza Rozprawy i szkice².

W latach 1959-1971 współpracowała w przygotowaniu Vademecum dziejów historiografii polskiej w Instytucie Historii. Wydano tylko część Historiografia polska w dobie pozytywizmu (1H65-1900)³. Następny tom za 1. 1901-1945 pozostał w maszynopisie. Do tego wydawnictwa opracowała hasła dotyczące większych bibliotek zawierających zbiory historyczne oraz muzeów i archiwów. W 1962 r. sporządziła bibliografię prac prof. Tadeusza Manteuflla do książki \Weki średnie⁴. Po uzyskaniu emerytury pracowała jeszcze kolejno aż do 1977 r^ przez rok w dalszym ciągu w Bibliotece Instytutu Historii na pół etatu, następnie w redakcji Kwartalnika Historycznego, w Komitecie Nauk Historycznych PAN, w Bibliotece Uniwersyteckiej przy szukaniu w czasopismach materiałów dotyczących historii UW i wreszcie znów w Instytucie Historii PAN w dziale dokumentacji przy wspomnianym wyżej opracowaniu bibliografii historii polskiej.

Poza pracami wymienionymi bibliografia Elżbiety Widerszalowej nie jest duża. Obejmuje głównie recenzje i wspomnienia⁵.

Już od 1927 r. należała do Towarzystwa Miłośników Historii. Do Związku Bibliotekarzy i Archiwistów Polskich wstąpiła w 1946 r. W latach 1947-1948 była członkiem Zarządu Głównego ZBiAP i w Bibliotekarzu publikowane były jej sprawozdania z prac Zarządu.

Od chwili powstania w 1964 r. Zespołu Historyczno-Pamiętnikarskiego Okręgu Stołecznego SBP włączyła się do wszystkich jego prac, przede wszystkim do prac redakcyjnych wydawnictw wspomnieniowych Zespołu. Była przewodniczącą kolegium redakcyjnego pozycji Z warsztatu bibliografa⁶.

Nie ma chyba dziedziny życia i nauki, którą nie interesowała się Elżbieta Widerszalowa i to do ostatnich chwil życia. Czytywała tak wiele na różne tematy i była w tym jakby zachłanna, choć gdzie indziej ta cecha była najbardziej obca Jej naturze. Może najwyraźniej charakteryzuje Jej osobowość głęboka życzliwość dla ludzi i gotowość pomocy każdemu, kto mógł tego potrzebować.

Zmarła we śnie, niespodziewanie nawet dla najbliższego otoczenia, 2.06.1995 r.

Maria Czarnowska

Maszynopis wpłynął do redakcji 31 stycznia 1996 r.

1

   1958 s. 1243-1273.

2

   T. 2. Warszawa 1959 s. 549-575.

3

   Warszawa 1968.

4

   Warszawa 1962 s. 7-19.

5

⁴ Na przykład: recenzja zbiorowa czlercch prac dotyczących Saskiej Biblioteki Krajowej publikowana w „Prz. Bibl.” 1938 z. 2 s. 111-114; wspomnienie pośmiertne o Halinie Bachulskiej {tamże. 1963 z. 3/4 t. 181-182), Halinie Kuropatwiiukicj-Świdowej [Jnf. BibL” 1984 s. 272-2751

6

¹ Warszawa 1991.