1 Bronisław Micherda
jest, zwłaszcza jeżeli rozpatruje się ją w kontekście systemu informacyjno-decyzyjnego jednostki gospodarczej. Od systemu tego wymaga się bowiem, aby umożliwiał:
- trafny dobór informacji z pełnego ich zbioru,
- właściwą ich ocenę według istotnego znaczenia,
- właściwe łączenie informacji odpowiednio do ich wzajemnego powiązania27.
Wszystkie te postulaty leżą w sferze analitycznej funkcji rachunkowości i są
realizowane w gospodarce rynkowej. Analityczne aspekty szeroko rozumianej, zintegrowanej z analizą finansową, rachunkowości podkreśla wyraźnie spojrzenie na jej strukturę i to zarówno strukturę funkcjonalną, jak i strukturę przedmiotową.
W literaturze i praktyce krajów o rozwiniętej gospodarce rynkowej przyjęto powszechnie pragmatyczną konwencję podziału rachunkowości w układzie funkcjonalnym, prowadzącą do wyróżnienia rachunkowości finansowej (finan-ciał accounting) i rachunkowości zarządczej (managament accounting). Wskazany podział wyznacza podstawowe funkcje dla obu wyodrębnionych członów28. W przypadku rachunkowości finansowej są to przede wszystkim funkcje sprawozdawcze, pozwalające na rozliczenie i ocenę każdego podmiotu wewnętrznego jednostki gospodarczej oraz jej kontakt z szeroko rozumianym otoczeniem rachunkowości. W przypadku natomiast rachunkowości zarządczej są to głównie aktywne funkcje decyzyjne zabezpieczające powodzenie na rynku i tym samym pomnażanie kapitałów jednostki gospodarczej. Sprawna realizacja obu wskazanych ogólnie, a wynikających z tego funkcjonalnego podziału, funkcji rachunkowości uzależniona jest od odpowiednio rozległego zakresu działań analitycznych. Zakres tych działań jest szczególnie szeroki w ramach rachunkowości zarządczej.
Rynkowy sposób gospodarowania uwidacznia cel rachunkowości, którym jest przede wszystkim właściwy, wieloprzekrojowy pomiar wyniku finansowego (zysku)29. Metodyka tego pomiaru, obrazująca proces pomnażania wartości, służy do oceny zarówno działań realizowanych, jak również przewidywanych. Pomiar ten możliwy jest w ramach rachunku zasobów, który w sferze ewidencji księgowej realizowany jest w formie tzw. kont bilansowych służących do ujęcia poszczególnych składników majątku i kapitałów jednostki gospodarczej, natomiast w sprawozdawczości finansowej ma postać bilansu majątkowego. Rachunek zasobów jest pierwszym, podstawowym wymiarem rachunkowości podwójnej. Wymiar ten rozwinięty został przez pomiar wyniku finansowego w ramach
21J. Trzcieniecki, Projektowanie systemów zarrządzania, PWN, Warszawa 1980, s. 83,
28 W polskiej literaturze przedmiotu wnikliwie zestawiają je opracowania: E. Burzym, Miejsce rachunkowości zarządczej w systemie rachunkowości przedsiębiorstw, referat opublikowany w materiałach konferencji naukowej nt. Rachunkowość zarządcza narzędziem podnoszenia efektywności gospodarowania. Stowarzyszenie Księgowych w Polsce, Kraków 1989; A. Jarugowa, Leksykon rachunkowości, Zeszyty Teoretyczne Rady Naukowej Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, Warszawa 1990, nr 17.
29 T. Peche, Podstawy współczesnej ewidencji gospodarczej, PWN, Warszawa 1973, s. 55.