4631370593

ZWIĄZKI METALI WSPOMAGAJĄCE PROMIENIOTERAPIĘ 371

Tabela 2. Właściwości nitroimidazolowych kompleksów rutenu [1, 6, 28]

Związek	CpE (pmol • dm ~ ^3)	PjE*	£l,2^b (mV)	AE^C (mV)	ER^d	Reaktywność z tiolami®
4N02Im	400		—685		1.2	23
RuCl2(dmso)2(4N02Im)2			-615	70	1,6	0
RuCl2(tmso)2(4N02Im)2		0,13	—605	80	1,6	2
RuBr2(dmso)2(4N02Im)2	200	0,32	-645	40	1,25	0
NMe4N02Im	200	0,49	-535		1,3 (1,2)	0
RuCl2(dmso)2(NMe4N OIm)2		0,53	-500	35	1,35
RuCl2(tmso)2(NMe4NOIm)2	200	0,53	-500	35	1,4	0
2N02Im	400	0,0031	-400			30
RuCl2(dmso)2(2N02Im)2	200	0,52	-385	15		0
2N02Im		0,003	-445		U
RuCl2(dmso)2(2N02Im)2		0,50	-435	10	1,4
miso		0,75	-400		1,3
RuCl2(dmso)2(miso)2		0,77	-385	15	1,4
De-miso		0,12	-389		1,3
RuCl2(dmso)2(De-miso)2		0,14	-367	22	1,4

“ PE (wydajność klonowania) — miara toksyczności, oznaczana w hodowli hipoksycznych komórek CHO przy stężeniu c_PE. Wyższe wartości PE oznaczają niższą toksyczność [6]; ^b E_1/2 = potencjał utleniający; ^c AE — (Ei/z kompleksu) — (£ wolnego liganda), mierzone w identycznych warunkach; ^d ER — iloraz dawek promieniowania, przy których przeżywa 1% komórek w hodowlach hipoksycznych, odpowiednio w próbie kontrolnej (bez związku) i po wprowadzeniu testowanego związku [6];^c % obniżenia poziomu NPSH (niebiał-kowe grupy tiolowe) w ekstraktach komórkowych. Skróty: 4N0₂Im = 4-nitroimidazol; NMe₄N0₂Im = N-rne-tylo-4-nitroimidazol; 2N02Im = 2-nitroimidazol; miso = misonidazol; De-miso = desmetylomisonidazol.

wchodzących w reakcje z DNA [55 i lit. cyt.] oraz (c) charakterystyczna dla kompleksów z 4-nitroimidazolem obecność grupy N-H(l), co ułatwia stabilizację adduktu DNA-Ru, dzięki możliwości powstania wiązań wodorowych [1, 55].

Porównanie właściwości kompleksów platyny(II) i rutenu(II)

W tab. 3 zestawiono parametry charakteryzujące związek (AE i zdolność do wiązania z DNA) z wielkością efektu promieniouczulającego (ER). Związki rutenu(II) są aktywniejsze od związków platyny(II) zawierających taki sam li-gand (ER_Ru > £R_Iig > ER_Pt), pomimo że mają niższe wartości AE. Można zatem sądzić, że wielkość potencjału utleniającego, wbrew wcześniejszym przypuszczeniom nie ma decydującego wpływu na promieniouczulające właściwości in vitro. Rola oddziaływań z DNA również wydaje się niejednoznaczna, ponieważ tylko jeden spośród aktywnych kompleksów rutenu, RuCl₂(dmso)2(4N0₂Im)2, hamował działanie enzymu restrykcyjnego [6, 54, 55]. Zdolność tego 6-koor-dynacyjnego kompleksu do reakcji z DNA podaje w wątpliwość wcześniejsze sugestie, że związki stwarzające duże zawady przestrzenne nie mogą tworzyć adduktów z kwasami nukleinowymi. Przyczyny różnic w wartościach ER nie