5033108600

Nauczycielskie drogowskazy    biratb8w©

Poradnik dla nauczyciela pracującego z uczniem 6-letnim w klasie pierwszej

Taką opowieść nauczycielka powtarza trzykrotnie. Gdy dzień się kończy, dzieci z żółtymi szarfami kucają. Gdy noc się kończy, dzieci z niebieskimi szarfami muszą kucnąć, a dzieci z żółtymi wstają, bo zaczyna się dzień. Dla podkreślenia stałego następstwa nauczycielka poleca dotykać się w następujący sposób:

- dziecko-dzień kładzie dłoń na ramieniu dziecka-nocy i mówi: Jestem dzień, po mnie jest

- dotknięte dziecko-noc kładzie dłoń na ramieniu następnego dziecka CdzieńD i stwierdza: jestem noc, po nocy następuje dzień.

Nauczycielka prosi dzieci, aby usiadły przy swoich dywanikach i ułożyły na obręczy kalendarz. Układamy z kartoników. Trzeba zaznaczyć na kalendarzu dni i noce.

2. Ustalanie stałego następstwa pór roku.

Dzieci ustawione w kole. Nauczycielka mówi:

„Dowiemy się, jak to jest z porami roku. Teraz mamy jesień.

-    Ty będziesz jesienią, włóż czerwoną szarfę, bo jesienią się liście czerwienią...

-    Ty będziesz zimą [wskazuje następne dziecko], załóż szarfę niebieską...

-    Śnieg jest biały, ale o zmroku bywa niebieski...

-    Po zimie jest wiosna, ty nią będziesz (wręcza następnemu dziecku szarfę zieloną],

-    Wiosną wszystko jest zielone... Po wiośnie lato (wskazuje następne dziecko].

-    Włóż szarfę żółtą... Żółty - to kolor słońca.

-    Po lecie znowu jesień (wręcza szarfę]... po jesieni zima..."

Wszystkie dzieci zostają w ten sposób oznaczone szarfami. Widać rytm charakterystyczny dla pór roku. Dla lepszego uchwycenia stałości następstwa dzieci kładą dłonie na barkach stojących obok: jesień, dotyka zimę, zima dotyka wiosnę, wiosna-lato, lato-jesień itd. Teraz dzieci zajmują miejsca przy tackach. Nauczycielka poleca ułożyć kalendarze z kartoników z zaznaczeniem pór roku. Na koniec czytamy to, co pokazują kalendarze dzieci: Lato, jesień, zima, wiosna...

partner    /«oo

merytoryczny

insBiali |    Kontakt