5332218692

246 Z ŻAŁOBNEJ KARTY

(T. 2 cz. 1. Wrocław 1990 s. 43-56). Powyższe artykuły i rozprawy znajdują swoje cenne uzupełnienie w systematycznie dokonywanych przez K. Stachowską edycjach korespondencji polskich uczonych i ludzi pióra, wśród których wymienić należy Ignacego Sobolewskiego, Franciszka Wężyka, Wincentego Zakrzewskiego, Władysława Abrahama, Samuela Dicksteina i Stanisława Windakiewicza.

Niejako na marginesie badań nad dziejami środowiska naukowego krakowskiego zafrapowała K. Stachowską problematyka początków polskiej archeologii i organizacji pierwszych polskich prac wykopaliskowych na Bliskim Wschodzie. Szereg publikacji i edycji z tego zakresu otwiera ogłoszony w 1975 r. artykuł dotyczący projektu utworzenia Polskiego Instytutu Archeologicznego w Rzymie (Meander 1975 s. 509-522). Dalej wymienić należy omówienie próby zorganizowania polskich badań wykopaliskowych w Palestynie (Stud. Archeol. 1981 s. 213-239), przede wszystkim jednak liczne prace związane z osobą Tadeusza Smoleńskiego (1884-1909), pierwszego polskiego egiptologa, ucznia słynnego Gastona Maspero w Kairze. Tadeusz Smoleński, którego pobyt w Egipcie spowodowany był złym stanem zdrowia, pozostawił po sobie zarówno obszerne dzienniki (obecnie przechowywane w Bibliotece m.st. Warszawy), jak również interesującą korespondencję prywatną. Podjęte przez K. Stachowską starania o wydanie całości dzienników T. Smoleńskiego w postaci książkowej nie przyniosły pozytywnego wyniku, jednak najcenniejsze ich partie, jak również korespondencja T. Smoleńskiego z Mieczysławem Geniuszem opublikowana została na łamach Rocznika Biblioteki PAN w Krakowie w 1. 1984-1995.

Scharakteryzowana powyżej działalność naukowa nie wyczerpuje bynajmniej dokonań K. Stachowskiej. W latach 1977-1996 prowadziła ona zajęcia dla studentów bibliotekoznawstwa i informacji naukowej UJ (wykład i ćwiczenia pt.: Działalność wydawnicza bibliotek naukowych i zagadnienia edytorstwa naukowego), natomiast w 1. 1978-1988 miała w Zakładzie Archeologii Śródziemnomorskiej UJ wykład i ćwiczenia pt.: Krakowskie zbiory starożytności w świetle dokumentacji archiwalnej. Od 1957 r. była członkiem Komisji Historycznej Oddziału PAN w Krakowie, od 1986 r. członkiem Rady Naukowej Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. W latach 1981-1995 była członkiem Rady Naukowej Biblioteki PAN w Warszawie. Uczestniczyła w pracach Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich i Polskiego Towarzystwa Historycznego. Nie należała do żadnych organizacji politycznych.

Na zakończenie wspomnieć trzeba o dokonaniach redakcyjnych, stanowiących istotną część dorobku K. Stachowskiej. Przez wiele lat uczestniczyła w pracach Komitetu Wydawniczego serii Nauka dla Wszystkich, była współredaktorem, a od 1984 r. redaktorem naczelnym Rocznika Oddziału PAN w Krakowie. Należała do Rady Redakcyjnej Słownika polskich towarzystw naukowych. Przede wszystkim jednak wysiłek i serce wkładała w Rocznik Biblioteki Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Członkiem jego Komitetu Redakcyjnego została w 1958 r., przy opracowywaniu tomu 4, następnie kolejno sprawowała funkcje zastępcy sekretarza i sekretarza redakcji. W 1986 r. została redaktorem naczelnym Rocznika, pełniąc swe obowiązki do ostatnich dni życia. Uczestniczyła zatem — z ogromnym zaangażowaniem, serdecznością i wielką badawczą rzetelnością — w powstaniu 37 opublikowanych tomów Rocznika, jak też w przygotowaniu tomu 41 za 1996, który ukaże się drukiem w tym roku.

Z głębokim i szczerym żalem żegnamy zasłużonego badacza dziejów nauki i kultury polskiej, przez blisko półwiecze pracownika Biblioteki PAN w Krakowie, człowieka wielkiej wiedzy, prawości i rzetelności.

Karolina Grodziska

Maszynopis wpłynął do redakcji 25 kwietnia 1996 r.