5409390521

Balladyna

Juliusz Słowacki

W

Juliusz Słowacki

Balladyna

Biogram autora

Juliusz Słowacki (1809-1849) — był synem profesora literatury, ogromną miłością darzył swą matkę, Salomeę. Ukończył studia prawnicze, podjął pracę w magistracie warszawskim. W 1831 roku wyjechał za granicę: przebywał w Londynie, Paryżu, Szwajcarii, podróżował na Bliski Wschód. Dzięki umiejętnemu inwestowaniu na giełdzie był niezależny finansowo. Do końca życia pozostał na emigracji. Zmarł w Paryżu (na gruźlicę), przed śmiercią zdążył się jeszcze raz spotkać z matką (we Wrocławiu). Napisał setki wierszy lirycznych, kilkanaście poematów i kilkanaście dramatów. Najbardziej znane wiersze to „Grób Agamemnona”, „Hymn” (Smutno mi, Boże!), „Testament mój”, „Sowiński w okopach Woli”; poemat „Ojciec zadżumionych”, poemat dygresyjny „Beniowski”; dramaty „Kordian”, „Balladyna”, „Fantazy”, „Lilia Weneda”, „Ksiądz Marek” i „Sen srebrny Salomei”. Często cytowane są też listy poety do matki (zachowało się ich ponad 100).

Geneza utworu

Balladyna powstała w 1834 r. w Genewie, wydana została w 1839 roku. Napisana w atmosferze klęski po upadku powstania listopadowego, miała otwierać cykl kronik dramatycznych o bajecznych dziejach narodu. Kontynuacją „Balladyny” w ujęciu historiozoficznym dziejów polskich jest dramat „Lilia Weneda”. Słowacki zafascynowany środkami wyrazu dramaturgii Szekspirowskiej odkrywał w „Balladynie” nowe oblicze poezji — baśniowe i fantastyczne.

Znaczenie utworu

Słowacki w „Balladynie” świadomie bawi się motywami i kontekstami literackimi, czyniąc utwór polem niekończącej się analizy i interpretacji. Utwór zaskakuje nowatorstwem kreacji bohaterów, oryginalną stylistyką oraz ironicznym stosunkiem do historii i ówczesnej polityki.

Gatunek literacki: dramat romantyczny o cechach tragedii.

Cechy gatunku widoczne w utworze

„Balladyna” jest tragedią. „Balladyna” jest tragedią, ponieważ jej bohaterowie nie są w stanie uniknąć klęski. Los obchodzi się niełaskawie zarówno z bohaterami

203