628033465

118

PRASA NA SWIECIE

pełnymi lub zaokrąglonymi, a także by nie „adorował” swych gości, bo uprzejmości te prawione są kosztem (chodzi tu o czas) widzów lub autorów pytań.

„Trybuna” zakończyła swą działalność po wyczerpaniu listy resortów mających bezpośredni wpływ na stopę życiową ludności. Od kwietnia 1975 narodził się na jej miejscu zbliżony program np. „Trybuna okręgów”, stanowiący formę otwartej rozmowy dziennikarzy z kierownictwem partyjnym i państwowym poszczególnych okręgów (bułgarski odpowiednik naszego województwa), na temat osiągnięć, trudności i perspektyw danego terenu.

Warto dodać, że telewizja stale gości przed swoimi kamerami kierowniczych działaczy politycznych. Tak np. przed I Krajową Konferencją Partyjną wiosną 1974 wystąpiło na małym ekranie ponad 300 osobistości — członków KC BPK, posłów do Zgromadzenia Ludowego, ministrów itp.

Część programów publicystycznych realizowana jest za pośrednictwem dzienników, a właściwie centralnego dziennika wieczornego „W kraju i na świecie”. Jest to program bardzo popularny, skupiający zazwyczaj przy ekranach 3—4 min ludzi. Szczególnie żywe są wydania sobotnie i niedzielne. W sobotę dziennik ten nosi nazwę „Panorama” i ma prezentować poprzez różne wypowiedzi dziennikarzy i specjalistów serię komentarzy o najważniejszych wydarzeniach upływającego tygodnia. Emisja niedzielna „24 godziny” ma lżejszy charakter, znaczny jest tu udział sportu, a nawet trafiają się filmowe „michałki” z zagranicy. Oba te programy prowadzone są przez dwie różne pary dziennikarzy-prezenterów, którzy czynią to przeważnie w formie bezpośredniej wymiany zdań, poprzedzającej wejścia do nowego tematu. Dzienniki te posługują się również zręcznym chwytem psychologicznym, sugerującym najwyższą aktualność informacji. Na kilka minut łączą się ze specjalnie urządzonym studiem telewizyjnym w BTA, skąd redaktor dyżurny tej agencji streszcza „na gorąco” i komentuje napływające depesze. Odbywa się to na tle ogromnej hali dalekopisów i przy ich monotonnym szumie.

Ciekawy ten skądinąd pomysł nie może jednak w pełni zastąpić dostatecznej liczby niezbędnych map, plansz i wykresów, którymi inne telewizje ilustrują bieżące informacje, ani też aktualnego materiału filmowego. Serwis bieżący, otrzymywany głównie za pośrednictwem „Interwizji”, dociera na ekrany z dużym opóźnieniem, właśni zaś korespondenci dość rzadko posługują się kamerą.

Najliczniejszy punkt korespondentów telewizji bułgarskiej znajduje się w Moskwie. Zadania jego, począwszy od r. 1973, poważnie wzrosły. Poprzednio (od 1966 r.) w każdy piątek Sofia transmitowała w całości I program telewizji moskiewskiej. Program ten był owego dnia zestawiany przez redaktorów radzieckich szczególnie różnorodnie: znajdował się w nim teatr i dobry film oraz estrada satyryczna, pozycje historyczne i komentarze polityczne.

Zmiana, wprowadzona w telewizji bułgarskiej w 1973 r., polega na likwidacji bezpośrednich transmisji programów z Moskwy (z wyjątkiem centrai-nego dziennika wieczornego „Wremia”), albowiem stwierdzono — według opublikowanego komunikatu — iż nie są one przyswajane przez społeczeństwo z powodu braku dostatecznej znajomości języka rosyjskiego. Zamia-t więc bezpośredniej transmisji, w piątki (a także i w inne dni) pojawiać się