październik 01(01) 1996 r.
W kosztach remontu ma partycypować wojewoda. Biorąc pod uwagę ogrom tej inwestycji, będą to kwoty groszowe - może miliard starych złotych, wygospodarowany z przyszłorocznego budżetu -mówił rzecznik wojewody Jarosław Majcher. Dołożą się też: mia
Kłopotliwy dar wojewody opolskiego, jakim jest budynek po Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym przy pl. M. Kopernika zmusił Senatorów UO do podjęcia strategicznej decyzji dotyczącej rozbudowy uczelni.
26 września br., na pierwszym posiedzeniu Senatu w jego nowej trzyletniej kadencji, ponad 40 pracowników naukowych i administracyjnych uczelni debatowało nad przyjęciem lub odrzuceniem tej oferty.
Świetna lokalizacja i ciekawa historia zabytkowego, ogromnego obiektu - 4 tys. m kw. powierzchni użytkowej - to atuty przemawiające za zaakceptowaniem daru. Wstępne szacunki kosztów niezbędnego remontu oscylują wokół
kwoty 40 50 miliardów starych złotych.
Wysokość tej sumy sprawiła, że wśród
obradujących pojawiło #-
się sporo wątpliwości, I dotyczących szansy I podołania tak kosztow- i nemu przedsięwzięciu. Rektor UO, prof. dr hab. Stanisław Sła-womir Nicicja, w swym wystąpieniu wskazał, że ta inwestycja nic jest tylko wewnętrzną sprawą uczelni, ale ma znaczenie dla całego regionu, a nawet kraju.
Nic można w centrum miasta pozostawić zabytkowej ruiny -stwierdził rektor.
sto, mniejszość niemiecka (w wyremontowanym gmachu mieścić <tj się będzie, obok administracji, fi--§ lologia germańska), kuria bisku-0. pia, oraz remont kaplicy św. Woj-£ ciecha.
oj Po pierwszej części obrad senatorowie udali się na oględziny obiektu q Po powrocie na salę obrad sc-§ natorzy dyskutowali jeszcze ponad ^ dwie godziny. W wyniku głosowania okazało się, że, wśród ponad 40 obecnych członków Senatu i dyrektorów instytutów, jest tylko jedna osoba przeciwna przyjęciu budynku (dwie wstrzymały się od głosu).
Po dwóch tygodniach senat miał przyjąć zasadniczą uchwałę w tej sprawie. w p
Jednym z laureatów Nagrody imienia Karoła Miarki przyznanej w 1996 roku jest pracownik Instytutu Historii Uniwersytetu Opolskiego prof. dr hab. Michał Lis. Nagroda ta jest uhonorowaniem osób, które w działalności naukowej, społecznej i kulturalnej nawiązują do idei realizowanych przez Karola Miarkę i wnoszą trwałe wartości do kultury narodowej.
Michał Lis urodził się 2 li- -stopada 1935 roku w Opa-kach, w powie- ' cie złoczowskim na Podolu. Ze Śląskiem Opolskim związał się w 1950 roku, podejmując naukę w Liceum Pedagogicznym w Brzegu. Po skończeniu liceum pracował w Państwowym Domu Dziecka w Kuźni Raciborskiej, skąd w 1957 r. wcielono go do wojska. W 1959 rozpoczął studia historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Pracę magisterską o recepcji powstań śląskich we wspomnieniach ich uczestników napisał w 1964 roku pod kierunkiem prof. Józefa Kokota.
Po studiach pracował jako inspektor szkolny w Niemodlinie (1964-1967), potem jako instruktor metodyczny w Okręgowym Ośrodku Metodycznym w Opolu.
W 1969 roku podejmuje pracę w Instytucie Śląskim w Opolu. Przechodząc wszystkie szczeble wtajemniczenia naukowego, Michał Lis był w Instytucie Śląskim Instytucie Naukowo-Badawczym sekretarzem naukowym (1978-1982), krótko kierował placówką po tragicznych odejściach prof. Franciszka Hawranka (1981) i doc.
Bolesława Reinera (1982), następnie kierował Zakładem Historii (1987-1991).
Z dniem 1 stycznia 1992 roku został zatrudniony w Państwowym Instytucie Naukowym Instytut Śląski na stanowisku profesora. W tym też roku, 1 października przechodzi na etat w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Aktualnie pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Opolskiego.
Jest organizatorem wielu konferencji i sesji historycznych, współredaktorem wielu wydawnictw, m.in. kwartalnika “Wczoraj, Dziś, Jutro”, “Kalendarza Opolskiego”, “Studiów Śląskich”, autorem około tysiąca notatek o książkach dotyczących Śląska publikowanych w “Trybunie Opolskiej” - obecnie “Nowej Trybunie Opolskiej” w stworzonym przez siebie kąciku pt. “Silesiaca”.
Uczestnicząc w ruchu regionalnym, działa od początku istnienia w Opolskim Towarzystwie Kulturalno-Oświatowym, obecnie jako wiceprezes zarządu.
Jako historyk uczestniczył we wszystkich ważnych inicjatywach badawczych Instytu tu Śląskiego - jako współautor opracowań syntetycznych o regionie, rozpraw o poszczę gólnych miejscowościach i zakładach pracy zeszytów - wypisów historycznych dla szkól poświęconych poszczególnym dawnym po wiatom, wreszcie - jako współredaktor współautor Encyklopedii Powstań Śląskich Pokazując los Ślązaków podczas ostatniej wojny, opublikował dwa zbiory listów z obozów koncentracyjnych.