1914—191845? Pisał nadal gorączkowo, choć pewnie nie tak intensywnie jak uprzednio — raczej były to jednak wystąpienia z pozycji/perspektywy „kazalnicy” niż „wieży z kości słoniowej”46. W latach 1913—1914 powstaje niedokończona powieść Merie--Mene-Thekel-Upharisim (opublikowana w Pismach pośmiertnych, 1931), w tych też latach Miciński pisze Termopile polskie. Misterium na tle życia i śmierci księcia Józefa Poniatowskiego (skomplikowane losy trzech przekazów dramatu opisuje T. Wróblewska; jeden z przekazów, będący fragmentem zatytułowanym W nurtach Elstery, został opublikowany „w zeszycie zbiorowym pt. »Warownia«, który ukazał się w r. 1916 w Moskwie”47). Miciński raczej przerabia czy poprawia utwory pisane wcześniej: „Mściciel Wenety powstał w wyniku przeróbki pierwszego aktu Końca Wenety, przeróbki polegającej na dostosowaniu treści i realiów utworu do sytuacji okresu I wojny”48. W latach 1915—1917 powstaje „misterium-jasełka” Królewna-Orlica, który to utwór przygotowywał autor do inscenizacji w filii Teatru Polskiego w Moskwie49. O misterium dramatycznym pt. W katedrze Ornaku oraz
0 „poemacie barokowo-ironicznym” Wyprawa do Ornaku — utworach osnutych na tle życia politycznego kolonii polskiej w Moskwie w latach wielkiej wojny, wiemy tylko z relacji A. Górskiego
1 C. Latawca, którzy Pisma pośmiertne Micińskiego przygotowywali do druku (tekst zaginął)50.
Równie dramatyczne i tajemnicze, jak losy Micińskiego w czas wojny, okazały się dzieje jego rękopisów.
45 Zob. W. Gutowski: Wstęp. W: T. Miciński: Wybór poezji Kraków 1999, s. 15.
46 Nawiązuje tu, naturalnie, do artykułu M. Podrazy-Kwiatkowskiej, wy
różniającej artystowską i moralizatorską postawę i typ pisarstwa Micińskiego. Zob. M. P o draża K w i a t k o w s k a: Wieża z kości słoniowej i kazalnica,
czyli między Des Esseintesem a Piotrem Skargą W: Studia o Micińskim. Red. M. P o d r a z a - K w i a t k o w s k a. Kraków 1979, s. 131—158.
47 T. Wróblewska: Nota wydawcy. W: T. Miciński: Utwory dramatyczne. T. 3: Termopile polskie. Misterium na tle życia i śmierci ks. Józeja Poniatowskiego. Kraków 1980, s. 260. Por. też s. 263—264 i s. 303—304. Tam też opis zamieszania z różnymi wersjami dramatu, jego tytułami i bibliograficznymi pomyłkami, związanymi szczególnie z porządkowaniem pozostającej w rękopisie twórczości Micińskiego.
48 T. W r ó b 1 e w s k a: Nota wydawcy. W: T. M i c i ń s k i: Utwory dramatyczne. T. 4. Kraków 1984, s. 86.
49 Ibidem, s. 151.
50 Ibidem, s. 122—146.
3* 35