7255413580

riał językowy z tego ikpsu skażony jest pewną ilości;! Męduw, płynących z tego, że autorem jego jest cudzoziemiec, który' nie mógł sam zwe ryt i kować poprawności dyktowanych mu nazw polskich. Liczne są ślady poprawek autora, nie zawsze jednak, jak pisze Rostafiński, właściwych. Mimo to podkreśla on warlość nazw botanicznych z tego źródła, często będących jedynymi poświadczeniami XV-wicCznymi. Wyrazy przekreślone w rkpsie. jest ich kilkanaście, wydawca drukuje w okrągłych nawiasach. W Sstp po różnych wątpliwościach, czy nic są lo glosy XVL-wiccznc, ostatecznie zostały one wcielone do zasobu materiałowego i cytowano je z dalą ca 1500.

19.    (u Rostafińskiego poz. 26) Glosy ze słowniczka rękopiśmiennego Hibliolcki Kapituły Kalc-dralnej w Krakowie nr 221 z r. 1450. Obecna sygn. KP 224. Znajdują się one w Materiałach na stronach 336-337 i obejmują my polskich nazw 107X5-10827. ~ Rostafiński zrobił wyciąg nazw przyrodniczych z bardzo nieczytelnego, jak pisze, oryginału słownika łacińskiego z polskim tłumaczeniem części wyrazów, pisanego wc Lwowie przez 1’iolta z Uścia w 1450 r. Wydał ten słowniczek J. Szujski w R I 43-46 w r. 1874 oraz dziewięć lal później 1. Polkowski w 111 tomie Archiwum do Dziejów Liteiułmy i Oświaty iu Polsce na s. 163-164. Oba Ic wydania cechuje wielka liczba błędów; nigdy nie były one źródłami Sstp. Sslp nie korzystał lakże z wyciągu Rostafińskiego, polskie glosy cytując z materiałów rękopiśmiennych sporządzonych przez .lana Tosia i opatrując jc lokalizacją RpKapKr. Za Rostalińskim zacytowano tylko jedną glosę (guz:), której nie było w materiale wy-ekscerpowanym przez Łosia. W Sstp materiał cytowano z datą 1450. — Cf. RpKapKr.

20.    (u Rostafińskiego poz. 27) Glosy ze słowniczka rękopiśmiennego Biblioteki Jagiellońskiej nr 228 (z oryginału). Znajdują się one w Mntenalnch na stronach 337-339 i obejmują my polskich nazw 10828-10906. — Autor zrobił wyciąg nazw polskich dotyczących „rzeczy przyrodniczych" z rkpsu znajdującego się w zbiorach TU, wydanego przez Wisłockiego w Katalogu na s. 84-90. Rkps jest papierowym kodeksem z r. 1437, jak pisze Wisłocki, liczącym 570 Miron. Zawiera kilkanaście tekstów, m.in. dwa słowniczki. Pierwszy na k. Ir-126v (inc. ProL ł.ttuanus. Cum atxta Sapieniis), w którym znajdują się polskie glosy, oraz drugi, zapisany na marginesach innego dzieła na k. 136v--I54v, alfabetycznie ułożony słowniczek łacińsko-polski (inc. abyssus głalyocoscz). Wisłocki podaje, że kodeks pisany jest prawdopodobnie „przez Niemca z urodzenia*' (s. 90). Autorzy nowego Katalogu średniowiecznych rękopisów Bibhoicki Jagiclloil\ku:j podają, że kodeks pisany jcsl dwoma rę*-kami. Ogromna cześć, w- tym teksty nas interesujące na k lr-274v, wyszła spod ręki brata Jana, mnicha klasztoru św. Benedykta w Mogile około r. 1437 (opinia Z. Budkowej) Sstp nie korzystni w -zasadzie ? wyciągu z tych wokahular/y zrobionego przez Rosła lińskiego, cały polski materiał, lakże nazwy przyrodnicze, czerpiąc z. Wisłockiego. Zawsze weryfikowano odczytanie Wisłockiego z fotokopiami rękopisu. W wypadkach różnic w odczytaniu między Wisłockim a Rostafińskim, jeśli weryfikacja z fotokopiami potwieidzila poprawność odczytania Rostafińskiego, w Sstp materiał cytowano za Rostafińskim. Za Rostalińskim cytowano też glosy opuszczone przez Wisłockiego. Na 78 nazw botanicznych wydanych przez Rostafińskiego są dwa takie wypadki {jtuiiałucha, zięba). W Sslp materiał cytowano z dalą 1.437. ~ Cf. W7.v/ poz, 2.

2ł. (u Rostafińskiego poz. 28) Glosy '/ dzieła Petrus da Cicscetmts (wydrukowano błędnie Cres-c.entus) za te.utsch mii Figawn z r. 1493. Znajdują się one w Mu/cnalach na stronach 339-342 i obejmują nry polskich nazw 109(17-109%. ~ Inkunahuł drukowany w Strasburgu znajduje się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej pod nr. 912 (Rostafiński blednie podaje nr 914). Dzieło nosi tytuł Ru-mim eommoda, autor nazywany jest w katalogach Petrus Ocsccnlinus lub Petrus de Crcsccntiis, civis Bononiensis. Na podstawie taktu, żc zapiski z licznymi łacińskimi i polskimi glosami znajdują się tylko w tej części dzieła, która zawiera spis ziół z podaniem ich właściwości leczniczych, Rostafiński wnioskuje, że nieznany XV-wieczny właściciel tej książki był lekarzem. l*odkreśla leż dbałość glosatora o jednoznaczność interpretacyjną przy dopisywaniu nazw łacińskich i polskich (sy-nonimika) i poprawność słownictwa w tym dziele. W Sstp materiał drukowano z dalą 1493.

22. (u Rostafińskiego poz. 29) Glosy z dzielą Regimen saniłntis z r. 1491. Znajdują się one w Materiałach na stronach 342-343 i obejmują nry- polskich nazw 10997-11031. - Inkunabuł, z którego ciosy przyrodnicze wydal Rostafiński, znajduje się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej pod nr. 96. Drukowany był w Strasburgu, tytuł dzieła Regi mat saniiutis Salcmiłanum, z objaśnieniami Arnolda de Villa Nova. W dziele lym często występują nazwy roślin. XV*wieczny właściciel książki wpisywał po łacinie, drobnym pismem wiadomości o nich. Wypełniają one nieraz całe marginesy. Cza-