7560513722

wynika z faktu iż, „Filozofia - jak powiada Profesor M. Gogacz - jest pierwszym zapisem rozumienia rzeczywistości”. Wrzeczywistość tą wpisany jest człowiek jako osoba, czyli byt rozumny i wolny. Autor niniejszej książki powieda nam, że „...głównym pryncypium wychowania jest osoba wychowująca i zarazem osoba wychowanka. To osoby decydują o wychowaniu...”. Stąd nawołuje On do oparcia pedagogiki na realistycznej teorii osoby, którą wyprowadza z tomizmu. Mieczysław Gogacz uświadamia nam konieczność nie tylko wyprowadzenia pedagogiki z określonej filozofii, lecz osadzenia jej w konkretnym nurcie filozoficznym, w tym przypadku jest to tomizm konsekwentny, którego jest On twórcą i reprezentantem. Z przemyśleń Profesora wyraźnie wynika, że filozofia jest warsztatem pracy naukowej pedagoga - teoretyka i dzięki niej może on lepiej zrozumieć świat realny, do którego przynależy człowiek, jak i wychowanie bedące w istocie rzeczy nawiązywaniem przez człowieka relacji z tym co prawdziwe i dobre.

Dlatego Autor niniejszej książki ukazując pedagogikę w ujęciu realizmu filozoficznego czyni metafizykę niezbędną podstawą myślenia poznawczego, dzięki któremu konstruuje teorię istnienia jako aktu bytu za pomocą której wyjaśnia rozumienie człowieka i jego relacje osobowe. Takie podejście pozwala Profesorowi na własną koncepcję pedagogiki opartej na filozofii realnego człowieka a zarazem odwołującej się do antropologii i etyki, bez których w żaden sposób nie można snuć refleksji o wychowaniu. Mieczysław Gogacz jako metafizyk bada pryncypia bytu jednostkowego (a więc tego, że byt jest i czym jest), którym jest człowiek, szuka jego natury nie tylko w umyśle i poznaniu, ale także w działaniu i postępowaniu. Stąd znamienne stwierdzenie Profesora, w którym ustosunkowuje się On do wychowania jako sumy czynności „...powodujących wiązanie się człowieka z prawdą i dobrem”.

Nic więc dziwnego, że takie podejście prowadzi M. Gogacza do traktowania pedagogiki jako swoistej teorii zasad wyboru czynności usprawniających intelekt (aż do poziomu mądrości) oraz usprawniających wolę (aż do poziomu prawości), dzięki którym człowiek rozpoznaje prawdy oraz trafnie wybiera dobro i trwa przy nich. To uszlachetnia jego odniesienia do innych osób.

Nie jest moim celem komentowanie „wykładów bydgoskich” Profesora M. Gogacza, a jedynie skromnym wprowadzeniem w nie. Bardzo uważna ich lektura, połączona z próbą refleksji krytycznej pozwala zrozumieć tytuł ksziążki, który brzmi: „Osoba zadaniem pedagogiki”. Ztej treści wynika, że u podstaw realistycznej pedagogiki - w ujęciu Profesora -leży teoria osoby, która „...znajduje w akcie istnienia, zapoczątkowującym człowieka jako osobę, jedną zasadę urealniania dwu stanowiących człowieka możności: niematerialnej i

5