8228807903

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

SON 4 pracował w paśmie S z nadajnikiem magnetronowym i impulsem sondującym 200 kW, 0,8ps. Antena wytwarzała wiązkę o szerokości 4° wirującą z szybkością 24 obr/s. Pokrycie w kącie elewacji -5° do +85°. Dokładność pomiaru odległości ± 25 m. Dokładność pomiaru kąta ± 1,6 tysięcznej (□ 63). Pobór mocy z sieci 18 kVA. Radio-lokator SON 4 był zmontowany na dwóch przyczepach samochodowych, przy czym masa przyczepy operacyjnej z anteną wynosiła 14 t.

Stacja artyleryjska SON 9a

W 1956 r. WZR przejęły dokumentację licencyjną na zmodernizowaną stację artyleryjską SON 9a zawierającą 16.500 formatek A4. Pierwszą serię wyprodukowano w 1958 r. Produkcja stacji była kontynuowana przez następnych kilka lat.

Stacja SON 9a zawiera 163 lampy próżniowe, 870 rezystorów, 500 kondensatorów. Pracochłonność wynosiła 15.000 rob.godz.

Stacja artyleryjska STRZAŁA

W oparciu o doświadczenie zdobyte na licencyjnych urządzeniach artyleryjskich zespół specjalistów Warszawskich Zakładów Radiowych opracował stację artyleryjską z zastosowaniem techniki monoimpulsowej do śledzenia w elewacji i w azymucie. Stacja pracowała w paśmie S i była prze-strajana w szerokim zakresie. Śledzenie w odległości realizowane było w paśmie S oraz w dodatkowym kanale w paśmie X dla zwiększenia odporności na zakłócenia czynne. W okresie tym rozwiązania radaru STRZAŁA odpowiadały zaawansowanej technice światowej.

W 1961 r. wykonano serię informacyjną radaru. W dalszych latach wyprodukowano kilkadziesiąt kompletów radaru STRZAŁA.

Stacja wstępnego naprowadzania P-35M

W oparciu o dokumentację ZSRR podjęło w 1963 r. WZR RAWAR produkcję stacji radiolokacyjnej P-35M. Łącznie wyprodukowano ponad 100 kompletów, przy czym znaczną liczbę wyeksportowano do Węgier, NRD, Bułgarii i Czechosłowacji.

Stacja pracowała w paśmie S. System antenowy składał się z dwóch anten reflektorowych zawierających łącznie sześć tub promieniujących zasilanych z pięciu nadajników. Nadajniki pracowały z magnetronami serii MI-29. Odbiorniki zawierały lampy o fali bieżącej o współczynniku szumów 11dB. W skład stacji wchodziły: nadwozie z aparaturą nadawczo-odbiorczą, przyczepa do przewozu anten, ciągnik, elektrownie połowę.

Produkcja stacji rozkooperowana została pomiędzy kilka zakładów krajowych. Jeden z wozów produkowany był na Węgrzech. Pracochłonność prac realizowanych w WZR RAWAR wynosiła 62.000 rob.godz. (1965 r.). Stacja P-35M zawierała 395 lamp próżniowych, 2.450 rezystorów, 1.175 kondensatorów i 390 transformatorów. Łączna masa stacji (7 wozów) - 64.200 kg.

3.6. Radary na fale milimetrowe

W 1965 r. opracowano w PIT model funkcjonalny radaru TOR o dużej rozróżnialności, przeznaczonego do kontroli ruchu naziemnego na terenie dużych lotnisk oraz ruchu w akwenach wodnych. Radar pracował w paśmie fal milimetrowych (8 mm) z mocą impulsową 20 kW przy szerokości impulsu 20ps i częstotliwości 20 kHz. Nadajnik opracowany był na importowanym magnetronie. Rozróżnialność odległościowa radaru wynosiła 3 m.

Zastosowano antenę o rozpiętości reflektora 2,3 x 0,8 m i szerokości wiązki w azymucie 0,25°, obracającą się z szybkością 40 obr/min. Antena umieszczona była na wieży i miała w elewacji charakterystykę cosec² odwróconą w kierunku Ziemi. Układy mikrofalowe rozwiązane były na falowodzie napełnionym osuszonym powietrzem. Heterodyna zbudowana była na klistronie refleksowym. Szerokość pasma wzmacniacza p.cz. (80 MHz) wynosiła 50 MHz.

Model radaru przebadany został na terenie lotniska i w akwenie morskim [13].

3.7. Radary pełnokoherentne typu N

Zgodnie z kierunkiem rozwoju techniki radiolokacyjnej w połowie lat siedemdziesiątych podjęto w PIT, a nieco później w WZR RAWAR, prace rozwojowe nad nową rodziną stacji radiolokacyjnych oznaczonych literą N. Radary tej rodziny stanowią trzecią generację urządzeń radiolokacyjnych opracowanych w kraju.

Zasadniczą cechą rozwiązań tej generacji są pełno-koherentne układy nadawczo-odbiorcze z nadajnikiem zbudowanym w układzie wzmacniacza mocy na lampach o fali bieżącej i amplitro-nach. W stacjach tego typu stosowany jest sygnał sondujący z dodatkową modulacją częstotliwości wewnątrz impulsu oraz układy kompresji impulsu. Radar może pracować zarówno na stałej częstotliwości, jak i z przestrajaniem od impulsu do impulsu lub od paczki do paczki impulsów w szerokim paśmie częstotliwości.

W układach odbiorczych zastosowano cyfrowe układy tłumień ech stałych o podwyższonych parametrach, układy stabilizacji fałszywego alarmu,