8228807906

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

integratory i korelatory oraz inne układy zwiększające odporność stacji na zakłócenia. Podstawowe zespoły systemu nadawania i odbioru kodowanego impulsu, opracowane w PIT, umożliwiły kompletowanie aparatury dla radarów z kom-presją impulsu zarówno w paśmie L, jak i S [11, [12].

3.7.1. Radar ostrzegawczy N-31

Radar ostrzegawczy N -31 jest przeznaczony do wykrywania obiektów powietrznych o zasięgu ok. 200 km i pokryciu w wysokości do 27.000 m. Radar opracowano w paśmie L w dwóch wariantach: mobilnym i stacjonarnym. W wariancie mobilnym stacja składa się z jednego samochodu z przyczepą-agregatem zasilającym. W wariancie stacjonarnym przewidziano stosowanie anteny o większej rozpiętości. W nadajniku zastosowano lampy o fali bieżącej w stopniach wejściowych i wzmacniacze amplitronowe w stopniach końcowych dużej mocy. Przewidziano możliwość pracy na jednej częstotliwości, jak również w systemie diversity oraz z przestrajaniem od impulsu do impulsu.

Radar ma rozbudowane układy przeciwzakłóceniowe zapewniające wysoką odporność na zakłócenia bierne i czynne. Przystosowany jest do automatycznej współpracy z oddzielnym wysoko-ściomierzem radiolokacyjnym. Zapewniona jest bezobsługowa praca urządzenia przy zdalnym sterowaniu z wynośnego stanowiska.

Rys. 3.15. Radar ostrzegawczy N-31

3.7.2. Wysokościomierz N-41

Od najwcześniejszych lat rozwoju polskiej radiolokacji wojskowym radarom ostrzegawczym towarzyszyły wysokościomierze jako ich niezbędne uzupełnienie, dopóki nie pojawiły się radary trój-współrzędne. Kiedy powstawały kolejne generacje radarów ostrzegawczych, naturalną konsekwencją było opracowanie, w zbliżonym okresie czasu, wysokościomierza tej samej generacji. Według tej zasady powstał wysokościomierz radiolokacyjny N-41, przewidziany „do pary” dla radaru ostrzegawczego N-31.

Wysokościomierz N-41 został zbudowany jako korzystne połączenie z jednej strony rozwiązań mechanicznych stosowanych wcześniej w wyso-kościomierzach, a z drugiej strony - elementów nowoczesnej aparatury elektronicznej radarów koherentnych z rodziny N. Kiedy powstawał N-41, już były seryjnie produkowane radary N-21 i N-23.

Z wysokościomierza NIDA w N-41 zaadaptowano antenę wraz z jej obrotowym słupem, mechanizmem hydraulicznym napędu wahań i pochylania całego słupa z anteną do pozycji transportowej. Nowością było umieszczenie anteny i całej aparatury elektronicznej na jednym pojeżdzie, dzięki czemu zestaw stacji składał się z dwóch jednostek: wozu z aparaturą i przyczepy do przewozu anteny. Na czas transportu na dachu wozu z aparaturą pozostawał tylko słup anteny, zaś sama antena była odkładana na przyczepę.

W aparaturze elektronicznej wykorzystano w pełni systemy nadawczy i odbiorczy z radarów niskiego pułapu N-2, z impulsem o szerokości 10 as i liniową modulacją częstotliwości. Przy wysokim zysku anteny (ok. 40 dB) nadajnik o mocy szczytowej 100 kW i mocy średniej ok. 500 W pozwalał uzyskać zasięg 240 km dla samolotu myśliwskiego. W celu zwiększenia zasięgu wprowadzono dodatkowy stopień nadajnika o mocy szczytowej ok. 500 kW. Zrealizowanie dodatkowego stopnia jako wzmacniacza amplitronowego pozwala wykorzystywać radar z pełną mocą nadajnika lub z wyłączonym końcowym wzmacniaczem amplitronowym, który w takim przypadku jest „przezroczysty" dla impulsu sondującego.

W części odbiorczej i obróbki sygnału aparatura elektroniczna jest prawie identyczna jak w radarach N-2. Aparatura sterowana napędem anteny w azymucie została zbudowana na bazie nowoczesnej techniki tyrystorowej, wypierając wcześniejsze rozwiązanie ze wzmacniaczem elektromechanicznym, tzw. amplidyną. Zapewniło to zdecydowanie lepszą dokładność i dynamikę napędu w azymucie - oba parametry niezwykle ważne w tym zastosowaniu. W efekcie nowy napęd pozwalał „przerzucać" antenę na przeciwległy azymut w czasie poniżej 5 sekund, dając szansę na skrócenie czasu pełnego cyklu pomiaru wysokości. Dalsze skrócenie cyklu pomiaru wysokości uzyskano dzięki automatyzacji procesu pomiaru wysokości przez wysokościomierz N-41 współpracujący z radarem ostrzegawczym N-31, co było