9515745182

84 Rozdział 3

-    śledzić nastroje społeczne oraz dążyć do rozszerzenia swoich wpływów w określonych środow iskach i grupach społecznych,

-    bacznie obserwować swoich politycznych konkurentów,

-    modyfikować program wyborczy w zależności od zmian i preferencji społecznych,

-    stale podtrzymywać komunikację ze swoim elektoratem,

-    opracować strategię wyborczą na kolejną elekcję zaraz po zakończonych wyborach, modernizować ją i ulepszać tak, aby uzyskać jak największe poparcie, a przynajmniej nie stracić dotychczasowego elektoratu^'.

Jak już wspomniano, dla partii politycznej głównym celem jest nie tylko pozyskiwanie określonych warstw i grup społecznych, do których adresują swój program polityczny, ale także dotarcie do wszystkich potencjalnych wyborców. Planowunie dobrych kontaktów ze społeczeństwem i stworzenie korzystnej współpracy z elektoratem jest jednym z zadań politycznego public relations. W tym celu organizacje polityczne powinny na bieżąco emitować informacje, prowadzić działania komunikacyjne mające na celu wykreowanie stabilnego wizerunku, jak również bezpośrednio reagować na wszelkie sytuacje kryzysowe mogące zaszkodzić ich dobremu image'owi^{1 2}. Sy tuacje kryzysowe mogą powstać na skutek różnych, obiektywnych zdarzeń, jak również ze względu na nieuczciwą działalność konkurentów czy też publicznie rozpowszechnianych pomówień. Partie polity czne, w celu ochrony swojego wizerunku, powinny reagow^fać niezwłocznie.

Philip Kotler wymienił pięć zasadniczych czynności, które są podejmowane przez ekonomiczny public relations. Cztery z nich mogą być zaadoptowane do politycznego public relations. Należą do nich:

1.    Stosunki z prasą. Utrzymywanie pozytywnych stosunków z prasą ma na celu umiejscowienie w mass mediach informacji zwracających uwagę na partię i jej działaczy.

2.    Kreowanie wizerunku. Dbanie o odpowiedni odbiór działalności partii w społeczeństwie.

1

   Opracowano w analogii do działań ekonomicznego public relations.

2

   Ph. Kotler, Marketing. Analiza..., op. cit., s. 621.