larsen0898

898 II Anestezjologia ogólna

4.2 Rozpoznanie

Bezdech. Bezdech można rozpoznać na podstawie oglądania, osluchiwania i wyczuwania. Najważniejsze objawy bezdechu to:

-    brak widocznych ruchów oddechowych,

-    brak słyszalnego lub wyczuwalnego przepływu powietrza w okolicy ust i nosa.

Utrata przytomności następuje po upływie ok. 3-6 min od początku bezdechu, a zatrzymanie krążenia po 3-10 min.

Całkowita niedrożność dróg oddechowych. Jeżeli w całkowitej niedrożności dróg oddechowych zachowane są jeszcze ruchy oddechowe, to można stwierdzić obecność następujących objawów niedrożności:

-    widoczne zapadanie się dołków nadobojczyko-wych i zaciąganie przestrzeni międzyżebrowych,

-    brak słyszalnego i wyczuwalnego przepływu powietrza w okolicy ust i nosa.

I Pizy jednoczesnej całkowitej niedrożności dróg oddechowych i bezdechu nie należy wentylować pacjenta.

Częściowa niedrożność dróg oddechowych. Jeśli niedrożność nie jest całkowita, to słyszalny jest wyraźny szmer wydobywającego się powietrza, któremu często towarzyszy zaciąganie dołków nadoboj-czykowych i przestrzeni międzyżebrowych.

-    Chrapanie: niedrożność dolnej części gardła spowodowana zapadnięciem się języka.

-    Skrzeczący głos lub stridor: kurcz krtani, obrzęk głośni, zapalenie nagłośni.

-    Bulgotanie: ciało obce.

-    Szmer oskrzelowy: niedrożność oskrzela.

Inne objawy kliniczne, które także mogą wskazywać na niedrożność dróg oddechowych lub ciężką niewydolność oddechową, to:

-    senność (wywołana hiperkapnią),

-    tachykardia, niepokój, sinica wywołane hipo-ksją.

4.3 Postępowanie natychmiastowe

W razie wystąpienia niedrożności dróg oddechowych i bezdechu rozpoznanie i natychmiastowe leczenie muszą przebiegać jednocześnie. Najważniejsze czynności terapeutyczne to:

Tabela 34.1. Ocena czynności resuscytacyjnych i ich podział według wartości na podstawie „Wytycznych 2000"
Klasa I	korzystne; zdecydowanie zalecane, poparte niepodważalnymi dowodami, zawsze dopuszczalne, udowodnione bezpieczeństwo, zdecydowanie korzystne działanie
Klasa II a	dobre i bardzo dobre; dopuszczalne, bezpieczne i korzystne, poparte dobrymi i bardzo dobrymi dowodami, traktowane jako standard, zdaniem większości ekspertów -metoda z wyboru
Klasa II b średnie i dobre; dopuszczalne i korzystne, uzasadnione wskazania do zastosowania, mogą być rozważane jako standard, przez większość ekspertów uważane za metodę z wyboru lub postępowanie alternatywne
Klasa II	nieakceptowane, niekorzystne, mogą być szkodliwe, całkowity brak dowodów skuteczności lub potwierdzona badaniami szkodliwość
Klasa	„niepewne", nieokreślone: na razie w fazie badań; brak udokumentowanych wystarczających dowodów koniecznych do ostatecznej klasyfikacji, w dalszym ciągu użycie może być zalecane, klasyfikacja ogranicza się do wiele obiecujących pomysłów

-    udrożnienie dróg oddechowych,

-    oczyszczenie i odessanie dróg oddechowych,

-    intubacja gardła przez usta lub nos,

-    intubacja dotchawieża,

-    sztuczna wentylacja.

4.3.1 Udrożnienie dróg oddechowych

Zapadnięcie się języka do dolnej części gardła

jest najczęstszą przyczyną niedrożności dróg oddechowych u osób nieprzytomnych. Aby udrożnić drogi oddechowe nieprzytomnego pacjenta najpierw układa się go na plecach, a następnie po uniesieniu brody i odgięciu głowy ku tyłowi następuje otwarcie ust. W celu odgięcia głowy jedną rękę ratownik kładzie na czole pacjenta, a drugą pod karkiem (ryc. 34.2a do c).

Jeśli przez odgięcie głowy i uniesienie brody nie udaje się wyciągnąć języka z dolnej części gardła, to należy wykonać manewr Esmarcha, polegający na odgięciu głowy do tylu i jednoczesnym przesunięciu żuchwy ku przodowi (ryc. 34.3). W ten sposób podstawa języka zostaje uniesiona z tylnej ściany gardła, a drożność dróg oddechowych przywrócona. Jeśli istnieje podejrzenie