FARMAKOTERAPIA CUKRZYCY
↑ lipoliza
↓
↑ uwalniania WKT
↓ ↓
↑ oksydacji WKT w mięśniach ↑oksydacji WKT w wątrobie
↓ ↓
↓ zużycia Glc ↑ glukoneogenezy
\ /
h i p e r g l i k e m i a
Dlatego po zastosowaniu fibratów polepszenie tolerancji Glc (bo spadek stęż. WKT).
WKT:
trzustka - upośledzenie uwalniania insuliny
↑ glukoneogenezy w wątrobie
mm. szkieletowe → TNFα
adipocyt - ↑ pobierania Glc, ↑ reestryfikacji tł., ↑ lipolizy, ↓ wrażliwości na insulinę (efekty stymulowane też przez TNFα)
Dział. leków hipoglikemizujących:
↓ poziomu Glc we krwi
zapobieganie powikłaniom narządowym cukrzycy !
Na czczo: normoglikemia <100 mg/dl
IFG 100-125 mg/dl
cukrzyca ≥ 126 mg/dl
W 2h OGTT: IGT 140-199 mg/dl
cukrzyca ≥ 200 mg/dl
IFG i IGT to stany przedcukrzycowe!
HbA1c - glikowana Hb, standard kontrolny wyrównania stęż. Glc
Pomiary wykonywane przez pacjentów (glukometrem) dotyczą krwi włośniczkowej, gdzie są niższe wartości glikemii.
Dążymy do wyrównania gospodarki węglowodanowej - HbA1C ≤7% (średnio 154 mg%Glc)
Najlepiej < 6% (5-6%)
Kryteria szczegółowe
HbA1C ≤ 6,1% - planowanie ciąży
HbA1C ≤ 6,5 % - DM 1, krótkotrwała DM2, wiele lat życia przed sobą, dzieci
HbA1C ≤ 8%....
Pożądanie stęż. lipidów u cukrzyków:
Tch <175 mM/l
HDL 40-100 mM/l
„nie HDL” <130 mM/l
TG <150 mM/l
(wg Amerykanów każdemu cukrzykowi >40 r.ż. należy podać statyny)
Cukrzycy to kandydaci do łączonej terapii hipolipemizującej: statyna + 2 inne leki.
Ciśnienie
<140/90 mmHg - prawidłowe
<130/80 - zalecane u cukrzyków
Zasady leczenia DM2
Walka z insulinoopornością i upośledzonym wydzielaniem insuliny.
Leczenie powinno być progresywne.
Obniżenie glikemii
Insulinooporność - metformina
Zahamowanie wchłaniania w jelitach - akarboza
Zużywanie glukozy - glitazony
Uwalnianie insuliny - pochodne sulfonylomocznika, glinidy, inhibitory DDPIV
Etap 1
Modyfikacja stylu życia - wysiłek fizyczny 30-45 min/dziennie
Zlecić metforminę
Etap 2
Opcja I - do etapu 1 dołączyć pochodne sulfonylomocznika lub glinid lub insulinę
Opcja II - do etapu 1 dołącz inkretyny lub glitazony lub dodatkowo akarbozę
Etap 3
Insulinoterapia
Etap 4
Insulinoterapia złożona
POCHODNE SULFONYLOMOCZNIKA
mech. dział.: zamknięcie ATP-zależnych kanałów K+ → depolaryzacja bł. k-kowej → otwarcie kanałów Ca2+ zależnych od potencjału → ↑ stęż. Ca2+ w k-ce → ↑ wydz. insuliny
Dlatego poch. sulfonylomocznika dział. tylko u os. ze sprawną trzustką i „rezerwą trzustkową”.
Interakcje z NLPZ, sulfonamidy, alkohol
Dz. Niepożądane:
Hipoglikemia, przyrost masy ciała, wzrost apetytu, nudności, wymioty, żółtaczka, niedokrwistość aplastyczna
METFORMINA
mech. dział.:
↑ akt. kinazy tyrozynowej zwiększa ilość i aktywność transporterów GLUT (lepsze dział. insuliny na tk-ki obw.)
↑ wydajności glikolizy beztlenowej
ham. wchłaniania Glc (zażyta 10-15 min. przed posiłkiem)
ham. wchłanianie TG
ham. glukoneogenezę, liolizę
nie metabolizowana, wydalana z moczem
nie wiąże się z białkami osocza
efekt:
↓ FPG i Hb glikowanej
↓ BMI
↓ Tch, TG, LDL
Dz. Niepożądane:
Biegunka (przez tydzień)
Po latach niedobór B12 i kw. Foliowego
Fenformina - kwasica mleczanowa
p/wsk: przewlekła choroba nerek (kreatynina >1,4 mg%)
zawał, udar, schyłkowa niewydolność wątroby, niewydolność krążenia i oddychania,
alkoholizm
Forma o przedłużonym działaniu stosowana jest 1x/d, na noc. Ale lepsze efekty gdy stosowane są formy krótko działające przed każdym posiłkiem.
Odstawiamy metforminę 24 godz przed podaniem kontrastu, wznawiamy podawanie po 48 godz (kreatynina), natomiast przed planowaną operacją odstawiamy 48 godz o przed i wznawiamy podawanie 48 godz po.
HbA1C spadek o 1-2%
Lepiej działa u pacjentów otyłych.
Lek I rzutu.
500, 850, 1000 dawki/max 3g/dobę
AKARBOZA
mech. dział.: ham. rozkładu oligo- i disacharydów w jelicie co ham. wchł. Glc
efekt: ↓ FPG, ↓ Hb glikowanej, ↓ glikemii poposiłkowej o 20-30%, nie wpływa na lipidy i m.ciała
dz/n: wzdęcia (dlatego podaje się łącznie z probiotykiem), ↑ aminotransferaz
stosowanie: bezpośrednio przed posiłkiem, stosowana w leczeniu skojarzonym
HbA1C spadek o 0,5%
Nie daje hipoglikemii, ale gdy taka wystąpi (przy terapii łączonej z innym lekiem) to należy podać czystą Glc lub sok, gdyż sacharoza nie zadziała - nie zostanie rozłożona.
REPAGLINID
działa 3-4 h
1,5-16 mg/d, przed posiłkami
GLITAZONY
mech. dział.: wiążą PPARγ → ↑ wrażliwości tk-ek na insulinę, agoniści aktywatorów peroksysomów
efekt: ham. glukoneogenezy, ↓ WKT
dz/n: ↑ mc (tłuszczowej)
prep.: tro-, pio-, ros-GLITAZON
Wycofane rok temu (?)
GLITAZARY
Agoniści PPAR α i γ. Żaden nie przeszedł pozytywnie badań - zbyt dużo dz/n.
RIMONABANT
mech. dział.: selektywny agonista recept. endokanabinoidowych CB1
efekt: ham. hczucia głodu, ↓ spożycia pokarmów, ułatwienie rzucenia palenia
dz/n: depresjogenny (! próby samobójcze)
|
poch. ulfonylomocznika / glinidy |
metformina |
inhib. α-glukozydazy |
glitazony |
mech. dział. efekt dział. |
↑ wydz. insuliny |
↑ wrażliwości tk-ek na insulinę, ↓ wchł. Glc w jelicie, ↓ wytw. Glc w wątrobie |
↓ wchł. Glc w jelicie |
↑ wrażliwości tk-ek na insulinę, ↓ wytw. Glc w wątrobie |
stęż. HbA1c |
↓ glikemii poposiłkowej |
↓ |
↓ glikemii poposiłkowej |
↓ |
Insulina |
↑ |
↓ |
↔ |
↓ |
TG |
↔ |
↓ |
↔ |
↓ |
HDL |
↔ |
↑ |
↔ |
↑ |
LDL |
↔ |
↓ |
↔ |
↑ / ↔ |
Mc |
↑ |
↓ |
↔ |
↑ |
dz/n |
Hipoglikemia |
zaburz. żołądkowo-jelitowe, kwasica mleczanowa |
zaburz. żołądkowo-jelitowe (wzdęcia) |
anemia, retencja wody (obrzęki) |
INKRETYNY: peptydy uwalniane przez jelito po podaniu Glc p.o.
↓ synt. Glc
↑ insulinowrażliwości: - ↑ poboru Glc przez mięśnie i tk-kę tł.
- relaksacja tł. ?
opóźnienie opróżniania żołądka
kardioprotekcja
neuroprotekcja - uczucie głodu
↑ proliferacji k-ek β, synt. i wydz. insuliny, ↓ apoptozy k-ek β, ↓ wydz. glukagonu
GLP-1: wydz. przez k-ki L, stymuluje glukozozależne wydz. insuliny, ham. uwalnienie Glc z glikogenu w wątrobie, T1/2 = 1,5-2 min.
G L P - 1
/ \
↓ opróżnianie żołądka, ↓ wydz. kw. → ↑ sytości,↓ spożycia kcal
Analogi GLP-1:
EXENATYD, LIRAGLUTYD - stosowane 1xw tyg s.c. w terapii skojarzonej, nierefundowane
dz/n zaburzenia gastryczne
Exenatyd skuteczniejszy - spadek HbA1C 0,5-1,5%
GIP: polipeptyd insulinotropowy zależny od Glc, wydz. przez k-ki K, ….
posiłek DPP-4
↓ ↓
↑ GIP szybka ↓ GIP
i -------------------------> i
↑ GLP-1 degradacja ↓ GLP-1
↓
dział. GIP
i GLP-1
DPP-4 = dipeptydylopeptydaza 4
Inhibitory DPP-4:
SITAGLIPTYNA, WILDAGLIPTYNA, SEXAGLIPTYNA - p.o. z metforminą (aby zapobiec nowotworzeniu)
HbA1C 0,5-0,8 %
Dz/n. zaburzenia gastryczne, częste zakażenia górnych dróg oddechowych, ZUM, wzrost ALT AST, zapalenie trzustki, rak trzustki, rak tarczycy
GLIPTYNY: inhibitory DPP-4
LIRAGLUTYD:
analog ludzkiego GLP-1
T1/2 = 13h
wchłaniania się podany s.c.
Taspoglutyd i Exenatyd to analogi GLP-1, któe przeszły już testy klin.
GLIFLOZYNY:
(Dopagliflozyna)
mech. dział.:
inhib. SGLT-2 (transportera Na+/Glc typu 2)
ham. reabsorbcję zwrotną Glc z cewek nerkowych do krwi
efekt:
↑ wydz. Glc przez nerki i ↓ stęż. Glc we krwi
poprawa tolerancji Glc
↓ mc
↓ toksyczności Glc
↓ wątrobowej prod. Glc
niewielki ↑ wydz. Na+
normalizacja hemoglobiny glikowanej, masy ciała oraz ciśnienia tętniczego krwi
dz/n:
jatrogenny cukromocz
ZUM szczególnie u kobiet
INSULINA
Glargine - Lantus
Detemir - Levemir
Poranna hiperglikemia - „zjawisko brzasku”
Wzrost Glc na ranem, wyrzut hormonów glukogennych, adrenaliny, GH, GKS wstrzyknięcia krótkodziałającej insuliny nad ranem (ok. 4:00) lub pompa zaprogramowana tak aby nad ranem nie było hiperglikemii
Zjawisko Samogyu - poranna hiperglikemia po nocnym niedocukrzeniu odstawić insulinę wieczorną
Czynniki wpływające na wchłanianie insuliny:
Okolica ciała - im bliżej trzustki tym lepiej
Stan ukrwienia
S.c. lub i.v.
Zmiany skóry lub tkanki podskórnej
Po wstrzyknięciu ćwiczenia, masowanie
Stan pacjenta - wstrząs, gorączka, odwodnienie