Drgania swobodne
Punkt materialny o masie
m
m
wykonuje drgania pod działaniem siły
sprężystości
F
F
s
s
= −
= −
kx
kx
x
a
2
ω
ω
ω
ω
−−−−
====
a
a
dla punktu
drgającego:
2
2
2
2
2
2
dt
x
d
m
x
m
dt
x
d
m
ma
oraz
x
m
ma
====
ω
ω
ω
ω
−−−−
→
→
→
→
====
ω
ω
ω
ω
−−−−
====
0
x
m
dt
x
d
m
2
2
2
====
ω
ω
ω
ω
++++
m
k
====
ω
ω
ω
ω
To jest równanie różniczkowe drgań swobodnych
F
s
=−kx
oraz
F
s
=ma −kx = ma
2
2
dt
x
d
m
kx
====
−−−−
0
kx
dt
x
d
m
2
2
====
++++
ω
ω
- częstotliwość drgań swobodnych
ciał nazywamy częstotliwością własną
p
o
ró
w
n
u
je
m
y
ró
w
n
a
n
ia
2
m
k
ω
ω
ω
ω
====
Rozwiązaniem równania różniczkowego drgań swobodnych
jest
x =Acos(
ω
ω
ω
ω
t+
ϕϕϕϕ
)
lub
x =Asin(
ω
ω
ω
ω
t+
ϕϕϕϕ
1
)
Rozwiązaniem równania różniczkowego drgań swobodnych
jest
x =Acos(
ω
ω
ω
ω
t+
ϕϕϕϕ
)
lub
x =Asin(
ω
ω
ω
ω
t+
ϕϕϕϕ
1
)
Energia kinetyczna E
k
drgającego harmonicznie punktu materialnego:
)
t
(
sin
mA
2
1
mv
2
1
E
2
2
2
2
k
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
====
====
Energia potencjalna E
p
drgającego harmonicznie punktu materialnego:
)
t
(
cos
kA
2
1
kx
2
1
E
2
2
2
p
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
====
====
)
t
sin(
A
v
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
−−−−
====
)
t
cos(
A
x
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
====
Całkowita energia mechaniczna drgającego harmonicznie
punktu materialnego
W ruchu harmonicznym energia potencjalna i kinetyczna
oscylatora harmonicznego zmieniają się w taki sposób, że
ich suma pozostaje stała (zasada zachowania energii)
W ruchu harmonicznym energia potencjalna i kinetyczna
oscylatora harmonicznego zmieniają się w taki sposób, że
ich suma pozostaje stała (zasada zachowania energii)
)]
t
(
cos
)
t
(
[sin
k
A
2
1
)]
t
(
cos
k
)
t
(
sin
m
[
A
2
1
E
2
2
2
2
2
2
2
c
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
++++
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
====
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
++++
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
====
k
m
m
k
2
====
ω
ω
ω
ω
→
→
→
→
====
ω
ω
ω
ω
Całkowita energia mechaniczna E
c
:
)
t
(
cos
kA
2
1
)
t
(
sin
mA
2
1
E
E
E
2
2
2
2
2
p
k
c
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
++++
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
ω
====
++++
====
=1
2
c
kA
2
1
E
====
0
kx
dt
x
d
m
2
2
====
++++
0
kx
dt
dx
b
dt
x
d
m
2
2
====
++++
++++
)
t
cos(
e
A
x
1
t
0
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
====
ββββ
−−−−
)
t
cos(
A
x
ϕϕϕϕ
++++
ω
ω
ω
ω
====
Porównanie drgań tłumionych z drganiami swobodnymi
Drgania swobodne
Drgania tłumione
Wskutek działania siły tłumiącej:
•
amplituda drgań maleje z upływem
czasu wg:
•
pulsacja drgań jest mniejsza niż dla
drgań swobodnych:
t
0
e
A
A
ββββ
−−−−
====
ω
ω
ω
ω
<<<<
ββββ
−−−−
ω
ω
ω
ω
====
ω
ω
ω
ω
2
2
1
Logarytmiczny dekrement tłumienia Λ
charakteryzuje drgania
tłumione – jest to log naturalny stosunku 2 amplitud w chwilach
t i t+T:
m
2
b
====
ββββ
gdzie β –współczynnik tłumienia:
T
T
2
T
1
>>>>
→
→
→
→
ω
ω
ω
ω
ππππ
====
T
e
ln
e
e
A
e
A
ln
e
A
e
A
ln
T
T
t
0
t
0
)
T
t
(
0
t
0
ββββ
====
====
⋅⋅⋅⋅
====
====
Λ
Λ
Λ
Λ
ββββ
ββββ
−−−−
ββββ
−−−−
ββββ
−−−−
++++
ββββ
−−−−
ββββ
−−−−
Drgania wymuszone
Aby opory ośrodka nie tłumiły drgań, to należy działać odpowiednio
zmienną siłą F
w
t
cos
F
F
0
w
Ω
Ω
Ω
Ω
====
ma
F
F
F
w
t
s
====
++++
++++
t
cos
F
kx
dt
dx
b
dt
x
d
m
0
2
2
Ω
Ω
Ω
Ω
====
++++
++++
F
w
–siła wymuszająca
W przypadku drgań wymuszonych mamy:
czyli
równanie różniczkowe drgań
wymuszonych
)
t
cos(
A
x
Φ
Φ
Φ
Φ
++++
Ω
Ω
Ω
Ω
====
Rozwiązaniem tego równania jest: gdzie:
2
2
2
2
)
2
(
)
(
A
Ω
Ω
Ω
Ω
ββββ
++++
Ω
Ω
Ω
Ω
−−−−
ω
ω
ω
ω
γγγγ
====
m
F
0
====
γγγγ
Ω
Ω
Ω
Ω
−−−−
ω
ω
ω
ω
Ω
Ω
Ω
Ω
ββββ
−−−−
====
Φ
Φ
Φ
Φ
2
2
2
arctg
oraz
oznaczenie:
W wyniku działania
siły wymuszającej F
w
punkt materialny wykonuje drgania
harmoniczne z pulsacją
Ω
Ω
Ω
Ω
- taką, z jaką
zmienia się siła wymuszająca
Gdy
F
F
w
w
działa na drgające ciało z częstością
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
=
=
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
Ω
r
r
, to amplituda drgań tego ciała może
osiągnąć bardzo dużą wielkość -
rezonans
2
2
r
2
ββββ
−−−−
ω
ω
ω
ω
====
Ω
Ω
Ω
Ω