WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
1
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
2.1. Ćwiczenie projektowe numer 2
Wyznaczyć położenie środka ciężkości, momenty bezwładności w dowolnym układzie osi środko-
wych oraz kierunek główny i główne momenty bezwładności przekroju przedstawionego na rysunku 2.1.
280
240
120x80x10
Rys. 2.1. Przekrój pręta
2.2. Środek ciężkości przekroju
Rysunki 2.2, 2.3 i 2.4 przedstawiają wymiary ceownika, dwuteownika oraz kątownika nierównora-
miennego odczytane z tablic do projektowania konstrukcji metalowych. Charakterystyki geometryczne
ceownika wynoszą
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
2
[cm]
2,23
8,5
X
X
Y
Y
12
,0
12
,0
24
,0
sc
Rys. 2.2. Wymiary ceownika
14
,0
14
,0
28
,0
[cm]
X
X
Y
Y
11,9
sc
1,01
Rys. 2.3. Wymiary dwuteownika
A=42,3 cm
2
,
J
X
=
3600 cm
4
,
J
Y
=
248,0 cm
4
.
Charakterystyki geometryczne dwuteownika wynoszą
A=61,1cm
2
,
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
3
X
X
Y
Y
[cm]
8,0
1,95
3,
92
12
,0
sc
1
1
2
2
Rys. 2.4. Wymiary kątownika nierównoramiennego
J
X
=
7590 cm
4
,
J
Y
=
364,0 cm
4
.
Charakterystyki geometryczne kątownika nierównoramiennego wynoszą
A=19,1 cm
2
,
J
X
=
276,0 cm
4
,
J
Y
=
98,1 cm
4
,
J
2
=
56,8 cm
4
.
Rysunek 2.5 przedstawia podział przekroju na figury składowe oraz początkowy układ współrzędnych Y
P
Z
P
.
Współrzędne środka ciężkości ceownika wynoszą
y
P1
=
24,0
2
=
12,0 cm , z
P1
=
8,5−2,23=6,27 cm
.
Współrzędne środka ciężkości dwuteownika wynoszą
y
P2
=
24,0−
11,9
2
=
18,05 cm, z
P2
=
8,5
28,0
2
=
22,50 cm
.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
4
[cm]
Y
P
Z
P
Y
01
Z
01
Y
02
Z
02
Z
03
Y
03
sc
1
sc
2
sc
3
12,0
12,0
8
,0
18,05
13,63
11,90
12,10
8,
5
14
,0
14
,0
6,
27
2
2,
50
2
4,
4
5
Rys. 2.5. Podział przekroju pręta na figury składowe
Współrzędne środka ciężkości kątownika nierównoramiennego wynoszą
y
P3
=
24,0−
11,9
2
−
1,01
2
−
3,92=13,63 cm , z
P3
=
8,5
28,0
2
1,95=24,45cm
.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
5
[cm]
Y
0
Z
0
Y
01
Z
01
Y
02
Z
02
Z
03
Y
03
sc
1
sc
3
3,27
1,64
11,90
12,10
8,
5
14
,0
14
,0
10
,9
3
5
,3
0
7,
25
15,27
17
,2
0
sc
sc
2
2,78
Rys. 2.6. Układ osi środkowych
Współrzędne środka ciężkości przekroju wynoszą
y
C
=
42,3⋅12,061,1⋅18,0519,1⋅13,63
42,361,119,1
=
15,27 cm
,
z
C
=
42,3⋅6,2761,1⋅22,5019,1⋅24,45
42,361,119,1
=
17,20 cm
.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
6
2.3. Momenty bezwładności w układzie osi środkowych
Rysunek 2.3 przedstawia podział przekroju na figury składowe oraz układ osi środkowych Y
0
Z
0
.
Współrzędne środka ciężkości ceownika wynoszą
y
01
=
12,0−15,27=−3,27 cm
z
01
=
6,27−17,20=−10,93 cm
.
Współrzędne środka ciężkości dwuteownika wynoszą
y
02
=
18,05−15,27=2,78 cm
z
02
=
22,50−17,20=5,30 cm
.
Współrzędne środka ciężkości kątownika nierównoramiennego wynoszą
y
03
=
13,63−15,27=−1,64 cm
z
03
=
24,45−17,20=7,25cm
.
Osiowe momenty bezwładności w układzie osi środkowych wynoszą
J
Y0
=
248,0
−
10,93
2
⋅
42,3
75905,30
2
⋅
61,1
98,17,25
2
⋅
19,1=15710 cm
4
,
J
Z0
=
3600
−
3,27
2
⋅
42,3
364,02,78
2
⋅
61,1
276,0
−
1,64
2
⋅
19,1=5216 cm
4
.
Pierwszy niezmiennik dla kątownika nierównoramiennego wynosi
I
1
3
=
276,098,1=374,1cm
4
.
Minimalny główny moment bezwładności dla kątownika nierównoramiennego odczytany z tablic wynosi
J
2
3
=
56,8 cm
4
.
Maksymalny główny moment bezwładności dla kątownika nierównoramiennego wynosi
J
1
3
=
374,1−56,8=317,3 cm
4
.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
7
Drugi niezmiennik dla kątownika nierównoramiennego wynosi
I
2
3
=
317,3⋅56,8=18020 cm
8
.
Wartość bezwzględna dewiacyjnego momentu bezwładności dla kątownika nierównoramiennego wynosi
J
Y03Z03
2
=
276,0⋅98,1−18020=9056 cm
8
,
∣
J
Y03Z03
∣
=
95,16 cm
4
.
J
Y03Z03
=
95,16 cm
4
.
Dewiacyjny moment bezwładności całego przekroju wynosi więc
J
Y0Z0
=
0,0
−
3,27
⋅
−
10,93
⋅
42,3
0,02,78⋅5,30⋅61,1
95,16
−
1,64
⋅
7,25⋅19,1=2280 cm
4
.
2.2. Główne momenty bezwładności
Tangens podwójnego kąta nachylenia osi głównych wynosi
tg 2⋅
gl
=
−
2⋅
2280
15710−5216
=−
0,4345
.
Kąt główny wynosi więc
gl
=−
11,74
o
.
Główne momenty bezwładności wynoszą więc
J
Ygl
=
157105216
2
15710−5216
2
⋅
cos
2⋅
−
11,74
o
−
2280⋅sin
2⋅
−
11,74
o
=
=
16180 cm
4
,
J
Zgl
=
157105216
2
−
15710−5216
2
⋅
cos
2⋅
−
11,74
o
2280⋅sin
2⋅
−
11,74
o
=
=
4742 cm
4
.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
8
Y
0
sc
Z
0
Y
gl
Z
gl
11,74
O
Rys. 2.7. Położenie głównych osi bezwładności
Główne momenty bezwładności po uporządkowaniu wynoszą
J
1
=
16180 cm
4
, J
2
=
4742 cm
4
.
Główne momenty bezwładności wynoszą także
J
1/ 2
=
157105216
2
±
15710−5216
2
2
2280
2
=
{
16180 cm
4
4742 cm
4
.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I
WM
2. Ćwiczenie projektowe numer 2 – przykład 4
9
Pierwszy niezmiennik w układzie osi środkowych wynosi
I
1
=
157105216=20930 cm
4
,
Pierwszy niezmiennik w układzie osi głównych wynosi
I
1
=
161804742=20920 cm
4
.
Drugi niezmiennik w układzie osi środkowych wynosi
I
2
=
15710⋅5216−2280
2
=
76740000 cm
8
,
Drugi niezmiennik w układzie osi głównych wynosi
I
2
=
16180⋅4742=76730000 cm
8
.
Położenie osi głównych przedstawia rysunek 2.7.
Dr inż. Justyna Grzymisławska
BS-I