Ekonomia matematyczna. Wykład 13 R. Rempała. Materiały dydaktyczne
1
Liniowy model duopolu Cournota
(
Por. T. Tokarski Ekonomia Matematyczna . Modele Makroekonomjczne. PWE,Warszawa
2011, 256-269).
Na rynku mamy 2 producentów. Obaj produkują taki
sam produkt.
Funkcje kosztów produkcji są liniowe:
C
i
(y
i
) =c
i
y
i
+ f
i
; c
i
> 0, f
i
> 0 ; i=1,2.
y
i
- wielkość produkcji i-tego producenta.
Zakładamy, że popyt na dobro (zgłaszany przez
konsumentów) jest liniową funkcją ceny p i zapisuje się
y
d
(p) =
.
Produkcja dostosowuje się do popytu:
y
1+
y
2
zatem cena równowagi staje się funkcją zależną od
poziomu y
1+
y
2
i przyjmuje następującą postać:
p(y
1
,y
2
) = p(y
1+
y
2
) =
Niech a
, b
, zatem
p(y
1
,y
2
) = a
– b (y
1+
y
2
)
Założenie1 c
1
< a, c
2
< a
(koszty krańcowe niższe od ceny startu)
Założenie2 Producenci są duopolistami. Mogą sprzedać
całą swoją produkcję dostosowaną do popytu.
Funkcje zysków
1
(y
1,
y
2
) = y
1
p(y
1
,y
2
)
– C
1
(y
1
)
zysk producenta nr 1;
2
(y
1,
y
2
) = y
2
p(y
1
,y
2
)
– C
2
(y
2
)
zysk producenta nr 2.
Ekonomia matematyczna. Wykład 13 R. Rempała. Materiały dydaktyczne
2
Wykorzystując wzory na p
i
oraz C
i
otrzymujemy
1
(y
1,
y
2
) = y
1
[a
– b (y
1+
y
2
)]
c
1
y
1
– f
1
,
2
(y
1,
y
2
) = y
2
[a
– b (y
1+
y
2
)]
c
2
y
2
– f
2
.
Producenci, aby zmaksymalizować swoje zyski, zachowują
się jak gracze i stosują następujące strategie:
producent nr 1 przy produkcji producenta 2 na poziomie
y
2
wybiera taką wielkość y
1
(y
2
), która maksymalizuje
1.
producent nr 2 przy produkcji producenta 1 na poziomie
y
1
wybiera taką wielkość y
2
(y
1
), która maksymalizuje
2.
Pokażemy, że taka strategia prowadzi do punktu równowagi
Cournota tzn do
takiej para (
1
y
,)
2
y
, że
(a)
1
(
1
y
,
2
y
) =
)
y
,
y
(
max
2
1
1
0
1
y
(b)
2
(
1
y
,
2
y
) =
)
y
,
y
(
max
2
1
2
0
2
y
Wyznaczanie optymalnej odpowiedzi producenta (gracza)
przy ustalonym poziomie produkcji konkurenta
Funkcje zysków są funkcjami liniowymi. Możemy
stosować tradycyjne metody rachunku różniczkowego.
1).Ustalamy y
2
. Warunki konieczne i dostateczne
optymalnego wybory
są nastepujące:
a)
b)
< 0
Ekonomia matematyczna. Wykład 13 R. Rempała. Materiały dydaktyczne
3
2) Ustalamy y
1
. Warunki konieczne i dostateczne optymalnego
wybory
dpowiedzi 2 producenta
są następujące:
a)
b)
< 0
Ze względu na założenie b >0, warunki 1b) i 2b są spełnione.
Z rozwiązań równań 1a) i 2a) otrzymujemy następujące
optymalne odpowiedzi producentów nazywane liniami
reakcji
LR
1
:
=
linia reakcji producenta 1
LR
2
:
=
linia reakcji producenta 2
Dla uproszczenia w dalszych rozważaniach opuszczamy *
Rys1
.
Linia reakcji producenta nr.1 Rys2. Linia reakcji producenta nr.2
y
2
LR
1
:
=
y
2
LR
2
:
=
B
1
A
2
A
1
B
2
y
1
y
1
Zauważmy, że odpowiedzią na
jest
Zauważmy, że odpowiedzią na
jest
W szczególności odpowiedzią producenta 1
W szczególności odpowiedzią producenta 2
na wybór producenta 2: y
2
=0 jest na wybór producenta 1: y
1
=0 jest
y
1
=
y
2
=
Punkty A
1
,B
1
– wyznaczają
przecięcia LR
1
Punkty A
2
,B
2
– wyznaczają
przecięcia LR
2
z osiami współrzędnych. z osiami współrzędnych.
Ekonomia matematyczna. Wykład 13 R. Rempała. Materiały dydaktyczne
4
Rys.3 Linie reakcji LR
1
i LR
2
oraz dochodzenie do równowagi
Cournota.
y
2
punkt równowagi Cournota
D
1
A
1
B
2
y
1
Prosta B
1
A
1
,
to LR
1
–linia reakcji pierwszego producenta.
Prosta A
2
B
2
,
to LR
2
–linia reakcji pierwszego producenta.
Niech LR
1
(y) (LR
2
(y))oznacza odpowiedź pierwszego
(drugiego) producenta na y oznaczający poziom produkcji
konkurenta.
Jeżeli spełnione jest założenie
B
1
> A
2
tzn.
>
(por. Rys.3),
to następujący ciąg optymalnych odpowiedzi startujący z
zerowego poziomu produkcji pierwszego producenta:
,
LR
2
(
1
(
,
LR
2
(
,
=
1
(
zbiega do punktu równowagi Cournota.
B
1
A
2
0
D
2
Ekonomia matematyczna. Wykład 13 R. Rempała. Materiały dydaktyczne
5
Taki sam wynik zbieżności otrzymamy dla ciągu
startujacego z zerowego poziomu produkcji drugiego
producenta (na rysunku punkt z punktu A
2
)
Zauważmy, że punkt równowagi jest punktem przecięcia
prostych reakcji LR
1
i LR
2
, zatem jest rozwiązaniem układu
równao liniowych:
=
=
Rozwiązaniem układu jest para (
) gdzie
Dokładne wyznaczenie rozwiązanie zostawiamy jako
dwiczenie.