29
●
Pierwsze przedsi´biorstwo komunikacji miejskiej
zosta∏o
utworzone we Francji w 1662. Obejmowa∏o pi´ç regularnych linii,
posiada∏o sta∏e trasy, godziny i jednolità op∏at´ za przejazd.
W 1677 roku upad∏o z przyczyn finansowych.
●
Pod koniec XVIII wieku w Pary˝u na 600 000 mieszkaƒców
przypada∏o
2000
doro˝ek.
Czy
wiesz,
˝e
?
Oczekiwanie na
autobus
●
Nie nale˝y czekaç na autobus
w zatoczce, ale spokojnie staç
w miejscu przeznaczonym dla pasa-
˝erów (na przystanku). Nie staraç
si´ goniç za autobusem, nawet,
jeÊli jesteÊmy spóênieni.
●
Poprzez podniesienie r´ki daç
znak kierowcy, aby si´ zatrzyma∏.
Wsiadanie
i wysiadanie
z autobusu
●
Poczekaç na ca∏kowite zatrzyma-
nie autobusu. Najpierw przepuÊciç
wysiadajàcych pasa˝erów. Wcho-
dziç kolejno stojàc przodem do
drzwi (tak, aby kierowca nas wi-
dzia∏).
●
PrzepuÊciç wsiadajàce lub wy-
siadajàce osoby starsze, niepe∏no-
sprawne, kobiety w cià˝y i/lub
z dzieçmi w wieku do lat 4.
●
Nie ma potrzeby si´ pchaç: kie-
rowca zamyka drzwi dopiero, gdy
wszyscy pasa˝erowie wysiedli,
a nowi wsiedli.
●
Nale˝y uwa˝aç, ˝eby nie zajàç
miejsca przeznaczonego dla osób
starszych, niepe∏nosprawnych, ko-
biet w cià˝y i/lub z dzieckiem do lat
4 lub ustàpiç im, jeÊli siedzimy na
tym miejscu.
●
Nie k∏aÊç nóg na siedzenia.
●
Nie zagradzaç przejÊcia torbami
czy tornistrami.
●
JeÊli stoimy, nale˝y mocno trzy-
maç si´ uchwytu. Dzi´ki temu
unikniemy upadku, popchni´cia
innych podczas hamowania czy
na zakr´cie. Torb´ lub tornister mo-
˝emy postawiç na ziemi, pomi´dzy
nogami.
●
Nie nale˝y staç przy drzwiach,
chyba ˝e wysiadamy na najbli˝-
szym przystanku.
●
Nie chodziç po autobusie pod-
czas jazdy.
▼
●
Wysiadajàc, natychmiast odsu-
nàç si´ od autobusu, pozostajàc jed-
nak na chodniku. U∏atwia to innym
pasa˝erom wysiadanie.
●
Po wyjÊciu z autobusu stajemy
si´ ponownie pieszym. Nale˝y wi´c
przestrzegaç zasad bezpieczeƒstwa
dla pieszych (zob. karta tematyczna
Dziecko jako pieszy).
●
JeÊli musimy przejÊç przez ulic´,
nale˝y poczekaç, a˝ autobus odje-
dzie, aby dobrze widzieç i byç wi-
dzianym.
Zajmowanie
miejsca i
jazda
autobusem
●
Nie nale˝y siadaç we dwójk´ na
jednym siedzeniu.
Korzystam z komunikacji
miejskiej
wiedzieç powinno
Co dziecko
wiedzieç powinno
●
Pod poj´ciem Êrodków komunikacji miejskiej rozumiemy
autobusy, autokary, tramwaje oraz autobusy szkolne.
●
Przy korzystaniu z nich musimy przestrzegaç pewnych
zasad, które zapewniajà komfort, poszanowanie innych
i bezpieczeƒstwo dla wszystkich (zob. karta tematyczna
Zasady prawid∏owego post´powania).
PRZEMIESZCZANIE SI¢
2
Cel zaj´ç
Zapoznanie dzieci z zasadami
korzystania z komunikacji.
Wskazanie dzieciom zachowaƒ
umo˝liwiajàcych bezpiecznà jazd´.
Uwra˝liwienie dzieci na potrzeby
osób s∏abszych i starszych.
KOMENTARZ DO
çwiczeƒ
åwiczenie 1
åwiczenie 3
åwiczenie
1
●
W starszych klasach poprosiç
uczniów o przyniesienie do szko∏y
planu linii komunikacji miejskiej
(autobusu, metra, tramwaju). Na-
uczyciel prosi uczniów o zanotowa-
nie kilku wybranych przez nich tras
z przynajmniej jednà przesiadkà.
W m∏odszych klasach zapisaç nu-
mery linii autobusów komunikacji
kursujàcych w pobli˝u szko∏y, domu.
●
PodkreÊliç znaczenie prawid∏owe-
go odnotowania kierunku (p´tli koƒ-
cowej) przy przesiadce. UÊwiadomiç
dzieciom, ˝e w przypadku zagubie-
nia si´ mogà zapytaç o drog´ kie-
rowcy lub kierujàcego ruchem.
Cel: zapoznanie uczniów z zachowaniem
umo˝liwiajàcym bezpieczny przejazd komunikacjà
miejskà i rozpoznanie zachowaƒ niebezpiecznych.
Cel: uÊwiadomienie uczniom groênych kon-
sekwencji ró˝nych zachowaƒ podczas klasowych
przejazdów autokarem.
Cel: sprawdzenie, czy uczniowie przyswoili
sobie w∏aÊciwe zachowania i zasady bezpieczeƒstwa
przy korzystaniu z komunikacji miejskiej. Dla dzieci,
które majà trudnoÊç z rysowaniem ludzi, mo˝na sko-
åwiczenie
3
●
Nauczyciel mo˝e zaplanowaç
zwiedzanie zajezdni, kontaktujàc si´
z miejscowym przedsi´biorstwem
komunikacji. Wraz z dzieçmi przy-
gotowuje pytania. Wycieczka ta po-
zwoli dzieciom zrozumieç logistyk´
komunikacji miejskiej i poznaç no-
we zawody (kierowca, kontroler, oso-
ba sprzàtajàca).
●
W przypadku szkó∏, w pobli˝u któ-
rych nie ma zajezdni, mo˝na prze-
prowadziç wywiad z kierowcà szkol-
nego autobusu. Dzieci muszà wcze-
Êniej przygotowaç pytania.
●
W miar´ mo˝liwoÊci mo˝na za-
prosiç starszych uczniów, którzy sà
ju˝ w gimnazjum i korzystajà z ko-
munikacji miejskiej – ˝eby wyjaÊnili,
jak z niej korzystaç, podzielili si´
w∏asnymi doÊwiadczeniami etc.
åwiczenie
2
●
Dzieci wykonujà w ma∏ych gru-
pach makiet´ autokaru lub autobu-
su. Nauczyciel zbiera pomys∏y
uczniów na makiety i robi list´ po-
trzebnych materia∏ów. Dzieci dzielà
si´ zadaniami wewnàtrz grupy.
●
Nauczyciel mo˝e zasugerowaç
pewne zadania. Na przyk∏ad jedna
grupa mo˝e zrobiç wn´trze autobu-
su, a inna tylko autobus od ze-
wnàtrz. Po wykonaniu, makiety sà
prezentowane ca∏ej klasie. Ka˝da
grupa przedstawia swoje dzie∏o in-
nym uczniom.
●
Krzyki i inne ha∏asy mogà dekon-
centrowaç kierowc´ i przeszkadzaç
innym pasa˝erom.
●
Nie wolno naklejaç gum do ˝ucia
i niszczyç tapicerki siedzeƒ.
●
Wychylanie si´ przez okna i wy-
rzucanie przez nie przedmiotów jest
niebezpieczne – grozi zranieniem
kogoÊ lub spowodowaniem wypad-
ku.
rzystaç z poni˝szych wzorców rysujàc je na tabli-
cy. Niektóre z przedstawionych wzorów oznaczajà
prawid∏owe zachowania, inne nieprawid∏owe.
åwiczenie 2
znajdujàcych si´ w zeszycie ucznia
PRZEMIESZCZANIE SI¢
2