29

●

Pierwsze przedsi´biorstwo komunikacji miejskiej

zosta∏o

utworzone we Francji w 1662. Obejmowa∏o pi´ç regularnych linii,

posiada∏o sta∏e trasy, godziny i jednolità op∏at´ za przejazd.

W 1677 roku upad∏o z przyczyn finansowych.

●

Pod koniec XVIII wieku w Pary˝u na 600 000 mieszkaƒców

przypada∏o

2000

doro˝ek.

Czy

wiesz,

˝e

?

Oczekiwanie na

autobus

●

Nie nale˝y czekaç na autobus

w zatoczce, ale spokojnie staç
w miejscu przeznaczonym dla pasa-
˝erów (na przystanku). Nie staraç
si´ goniç za autobusem, nawet,
jeÊli jesteÊmy spóênieni.

●

Poprzez podniesienie r´ki daç

znak kierowcy, aby si´ zatrzyma∏.

Wsiadanie
i wysiadanie

z autobusu

●

Poczekaç na ca∏kowite zatrzyma-

nie autobusu. Najpierw przepuÊciç
wysiadajàcych pasa˝erów. Wcho-
dziç kolejno stojàc przodem do
drzwi (tak, aby kierowca nas wi-
dzia∏).

●

PrzepuÊciç wsiadajàce lub wy-

siadajàce osoby starsze, niepe∏no-
sprawne, kobiety w cià˝y i/lub
z dzieçmi w wieku do lat 4.

●

Nie ma potrzeby si´ pchaç: kie-

rowca zamyka drzwi dopiero, gdy
wszyscy pasa˝erowie wysiedli,
a nowi wsiedli.

●

Nale˝y uwa˝aç, ˝eby nie zajàç

miejsca przeznaczonego dla osób
starszych, niepe∏nosprawnych, ko-
biet w cià˝y i/lub z dzieckiem do lat
4 lub ustàpiç im, jeÊli siedzimy na
tym miejscu.

●

Nie k∏aÊç nóg na siedzenia.

●

Nie zagradzaç przejÊcia torbami

czy tornistrami.

●

JeÊli stoimy, nale˝y mocno trzy-

maç si´ uchwytu. Dzi´ki temu
unikniemy upadku, popchni´cia
innych podczas hamowania czy
na zakr´cie. Torb´ lub tornister mo-
˝emy postawiç na ziemi, pomi´dzy
nogami.

●

Nie nale˝y staç przy drzwiach,

chyba ˝e wysiadamy na najbli˝-
szym przystanku.

●

Nie chodziç po autobusie pod-

czas jazdy.

▼

●

Wysiadajàc, natychmiast odsu-

nàç si´ od autobusu, pozostajàc jed-
nak na chodniku. U∏atwia to innym
pasa˝erom wysiadanie.

●

Po wyjÊciu z autobusu stajemy

si´ ponownie pieszym. Nale˝y wi´c
przestrzegaç zasad bezpieczeƒstwa
dla pieszych (zob. karta tematyczna
Dziecko jako pieszy).

●

JeÊli musimy przejÊç przez ulic´,

nale˝y poczekaç, a˝ autobus odje-
dzie, aby dobrze widzieç i byç wi-
dzianym.

Zajmowanie
miejsca i

jazda

autobusem

●

Nie nale˝y siadaç we dwójk´ na

jednym siedzeniu.

Korzystam z komunikacji

miejskiej

wiedzieç powinno

Co dziecko

wiedzieç powinno

●

Pod poj´ciem Êrodków komunikacji miejskiej rozumiemy

autobusy, autokary, tramwaje oraz autobusy szkolne.

●

Przy korzystaniu z nich musimy przestrzegaç pewnych

zasad, które zapewniajà komfort, poszanowanie innych

i bezpieczeƒstwo dla wszystkich (zob. karta tematyczna
Zasady prawid∏owego post´powania).

PRZEMIESZCZANIE SI¢

2

Cel zaj´ç

Zapoznanie dzieci z zasadami
korzystania z komunikacji.
Wskazanie dzieciom zachowaƒ
umo˝liwiajàcych bezpiecznà jazd´.
Uwra˝liwienie dzieci na potrzeby
osób s∏abszych i starszych.

KOMENTARZ DO

çwiczeƒ

åwiczenie 1

åwiczenie 3

åwiczenie

1

●

W starszych klasach poprosiç

uczniów o przyniesienie do szko∏y
planu linii komunikacji miejskiej
(autobusu, metra, tramwaju). Na-
uczyciel prosi uczniów o zanotowa-
nie kilku wybranych przez nich tras
z przynajmniej jednà przesiadkà.
W m∏odszych klasach zapisaç nu-
mery linii autobusów komunikacji
kursujàcych w pobli˝u szko∏y, domu.

●

PodkreÊliç znaczenie prawid∏owe-

go odnotowania kierunku (p´tli koƒ-
cowej) przy przesiadce. UÊwiadomiç
dzieciom, ˝e w przypadku zagubie-
nia si´ mogà zapytaç o drog´ kie-
rowcy lub kierujàcego ruchem.

Cel: zapoznanie uczniów z zachowaniem

umo˝liwiajàcym bezpieczny przejazd komunikacjà
miejskà i rozpoznanie zachowaƒ niebezpiecznych.

Cel: uÊwiadomienie uczniom groênych kon-

sekwencji ró˝nych zachowaƒ podczas klasowych
przejazdów autokarem.

Cel: sprawdzenie, czy uczniowie przyswoili

sobie w∏aÊciwe zachowania i zasady bezpieczeƒstwa
przy korzystaniu z komunikacji miejskiej. Dla dzieci,
które majà trudnoÊç z rysowaniem ludzi, mo˝na sko-

åwiczenie

3

●

Nauczyciel mo˝e zaplanowaç

zwiedzanie zajezdni, kontaktujàc si´
z miejscowym przedsi´biorstwem
komunikacji. Wraz z dzieçmi przy-
gotowuje pytania. Wycieczka ta po-
zwoli dzieciom zrozumieç logistyk´
komunikacji miejskiej i poznaç no-
we zawody (kierowca, kontroler, oso-
ba sprzàtajàca).

●

W przypadku szkó∏, w pobli˝u któ-

rych nie ma zajezdni, mo˝na prze-
prowadziç wywiad z kierowcà szkol-
nego autobusu. Dzieci muszà wcze-
Êniej przygotowaç pytania.

●

W miar´ mo˝liwoÊci mo˝na za-

prosiç starszych uczniów, którzy sà
ju˝ w gimnazjum i korzystajà z ko-
munikacji miejskiej – ˝eby wyjaÊnili,
jak z niej korzystaç, podzielili si´
w∏asnymi doÊwiadczeniami etc.

åwiczenie

2

●

Dzieci wykonujà w ma∏ych gru-

pach makiet´ autokaru lub autobu-
su. Nauczyciel zbiera pomys∏y
uczniów na makiety i robi list´ po-
trzebnych materia∏ów. Dzieci dzielà
si´ zadaniami wewnàtrz grupy.

●

Nauczyciel mo˝e zasugerowaç

pewne zadania. Na przyk∏ad jedna
grupa mo˝e zrobiç wn´trze autobu-
su, a inna tylko autobus od ze-
wnàtrz. Po wykonaniu, makiety sà
prezentowane ca∏ej klasie. Ka˝da
grupa przedstawia swoje dzie∏o in-
nym uczniom.

●

Krzyki i inne ha∏asy mogà dekon-

centrowaç kierowc´ i przeszkadzaç
innym pasa˝erom.

●

Nie wolno naklejaç gum do ˝ucia

i niszczyç tapicerki siedzeƒ.

●

Wychylanie si´ przez okna i wy-

rzucanie przez nie przedmiotów jest
niebezpieczne – grozi zranieniem
kogoÊ lub spowodowaniem wypad-
ku.

rzystaç z poni˝szych wzorców rysujàc je na tabli-
cy. Niektóre z przedstawionych wzorów oznaczajà
prawid∏owe zachowania, inne nieprawid∏owe.

åwiczenie 2

znajdujàcych si´ w zeszycie ucznia

PRZEMIESZCZANIE SI¢

2