Nadciśnienie tętnicze
hormonalne
Pierwotny hiperaldosteronizm
(Zespół Conna)
Definicja:
Nadmierne autonomiczne wydzielanie
aldosteronu u chorych z pierwotną
chorobą kory nadnerczy, wywołaną
najczęściej gruczolakiem lub jej
obustronnym przerostem.
Pierwotny hiperaldosteronizm
(Zespół Conna)
Częstość występowania:
0.1 - 2 % populacji
chorych z nadciśnieniem tętniczym.
Podział pierwotnego
hiperaldosteronizmu
(najczęstsze przyczyny autonomicznej sekrecji
aldosteronu)
1. Gruczolak
2. Przerost kory nadnerczy
3.Hiperaldosteronizm poddający się
leczeniu glikokortykosteroidami gen
CYP11B1/CYP11B2
4. Rak kory nadnercza
5. Ektopowe wytwarzanie aldosteronu
(guzy nerek lub jajnika)
Objawy kliniczne sugerujące
pierwotny hiperaldosteronizm
• Ciężkie, oporne nadciśnienie
tętnicze,
• Osłabienie mięśniowe
• Bóle głowy
• Poliuria
• Polidypsja
• Nykturia
• Parestezje, bolesne kurcze mięśni,
• Kołatanie serca
Badania wizualizacyjne
• usg
• C.T.
• MRI
• Scyntygrafia
(19-
jodocholesterol)
Badania biochemiczne
sugerujące rozpoznanie
Hipokaliemia < 3.5 mmol/l
Dobowe wydalanie potasu z moczem
> 50 mmol/24h
Przyczyny hipokaliemii
• Diuretyki i inne leki: steroidy,
amfoterycyna,
• Wymioty, biegunki
• kwasica cukrzycowa ketonowa
• zasadowica metaboliczna
• choroby nerek (zespół Barttera i
Liddle’a)
• zespół Cushinga
• wtórny hiperaldosteronizm
Badania potwierdzające
rozpoznanie
• Podwyższone stężenie aldosteronu we krwi
• Zwiększone wydalanie aldosteronu z moczem
• Niska aktywność reninowa osocza
• podwyższony wskaźnik aldosteronowo-
reninowy
Wartości referencyjne oznaczeń
hormonalnych
• Aldosteron w surowicy 3.0 – 15
ng/dl
• Aldosteron w moczu 3.0 – 12
ug/24h
• ARO 0.3 – 4.0 ng/ml/h
Leczenie pierwotnego
hiperaldosteronizmu
• Gruczolak - leczenie operacyjne
• Idiopatyczny obustronny przerost kory
nadnerczy - farmakoterapia:
- spironolakton 100 - 400 mg/24h
- amilorid 5 - 20 mg/24h
- triamteren 100 - 200 mg/24h
• Obecność genu hybrydowego
CYP11B1/CYP11B2
- deksametazon
Najczęstsze objawy niepożądane
związane z przewlekłym
leczeniem spironolaktonem
• Ginekomastia
• Zaburzenia potencji
• Zaburzenia
miesiączkowania
• Osłabienie libido
Stany kliniczne związane ze
zwiększoną ARO:
• Ograniczenie podaży sodu
• Nadmierna utrata płynów ustrojowych
• Zmniejszenie efektywnej objętości osocza:
(pionizacja, zespół nerczycowy, marskość
wątroby, niewydolność serca)
• Zmniejszenie ciśnienia perfuzyjnego w
nerkach
(NNN, nadciśnienie złośliwe, reninoma)
• Wzrost aktywacji współczulnej
(pheochromocytoma, stres, uraz, wysiłek, nadcz.
tarczycy)
• Hipokaliemia (niezależnie od przyczyny
Stany kliniczne związane ze
zmniejszoną ARO:
• Zespół Conna
• Zespół Cushinga
• Pierwotna retencja sodu (zesp. Liddle’a,
Gordona)
• Nadmierna podaż sodu
• Zahamowanie ukł. współczulnego
(neuropatia współczulna, betaadrenolityki)
• Hiperkalemia
• Zmniejszenie objętości czynnego miąższu
nerek
Guz chromochłonny
(pheochromocytoma)
Definicja:
Guzy wywodzące się z utkania
chromochłonnego (najczęściej z
rdzenia nadnerczy)
0.1 – 0.5 % populacji hipertensyjnej
Guz chromochłonny
(pheochromocytoma)
• 10% guz występuje obustronnie
• 10% guz występuje pozanadnerczowo
• 10% ma charakter złośliwy
• 10% występuje rodzinnie
• 10% zachorowania u dzieci
• 10% przebieg bez nadciśnienia
tętniczego
Guz chromochłonny
(pheochromocytoma)
Lokalizacja:
Pojedynczy guz nadnercza
Obustronny guz nadnercza
Miednica mała
Okolica aorty – przestrzeń
zaotrzewnowa
Wnęka wątroby
Pęcherz moczowy
Powrózek nasienny
Serce
Guz chromochłonny
(pheochromocytoma)
Nie rozpoznany zawsze
obarczony jest złym
rokowaniem!
Guz chromochłonny
(objawy kliniczne – częste!)
• Nadciśnienie tętnicze (90%)
• Hipotonia ortostatyczna
(10-50%)
• Ból głowy (40-80%)
• Bladość (40-70%)
• Poty (40-70%)
• Lęk, niepokój (20-60%)
• Tachykardia (45-70%)
• Chudnięcie (60-80%)
• Retinopatia (50-70%)
Guz chromochłonny
(objawy kliniczne – mniej
częste!)
• Drżenie
• Ból brzucha
• Ból w klp
• Zespół Reynauda
• Uderzenia gorąca
• Duszność
• Omdlenia
• Drgawki
• Obrzmienie tarczycy
Guz chromochłonny
(częściej występujące choroby
towarzyszące)
• Kamica pęcherzyka żółciowego
• Cukrzyca
• Neurofibromatoza
• Hiperkalcemia
• Policytemia
• Rabdomioliza
• Nadciśnienie naczyniowo-
nerkowe
• Nadczynność kory nadnerczy
Guz chromochłonny
(stany kliniczne imitujące
pheochromocytoma)
• labilne nadciśnienie
tętnicze
• Odstawienie klonidyny
• Napad paniki, nerwica
• Tyreotoksykoza
• Menopauza
• Niedocukrzenie
Guz chromochłonny
(badania wizualizacyjne)
• USG
• CT
• MRI
• Scyntygrafia
MIBG
Guz chromochłonny
(diagnostyka laboratoryjna)
• Metoksykatecholaminy (1000
ug/24h) DZM
• Noradrenalina (40 ug/24h)
• Adrenalina (9 ug/24h)
• DOPA wg metody
Guz chromochłonny
(Sekrecja peptydów
endogennych)
• Opioidy
• Endotelina
• Neuropeptyd Y
• Erytropoetyna
• Adrenomedulina
• Białko PTH-
podobne
• Chromogranina A
• IL-6
Guz chromochłonny
(Substancje wywołujące napady
choroby)
• Opioidy
• Histamina
• Adrenokortykotropina
• Saralazyna
• Glukagon
• Kontrasty
radiologiczne
• Środki anestezyjne
• Betaadrenolityki
Guz chromochłonny
(Leczenie)
Leczenie operacyjne z
wyboru!
Przygotowanie
farmakologiczne:
• Fenoksybenzamina
• Fentolamina
• Prazosyna
• Doksazosyna
• Amlodypina
Guz chromochłonny
(Stany zagrożenia we wczesnym
okresie pooperacyjnym)
• Hipoglikemi
a
• Hipotonia
Guz chromochłonny
(Diagnostyka – leki interferujące
z oznaczeniem
metoksykatecholami)
• Labetalol
• Metokloprami
d
• Tetracykliny
• Makrolidy
• Benzodiazepin
y
• Neuroleptyki
Zespoły rodzinne
MEN typu 1 (zespół Wermera) guz przysadki, wysp
trzustki, przytarczyc, rakowiak, gastrinoma, pheo,
MEN typu 2A (zespół Sipple’a) rak rdzeniasty tarczycy,
gruczolak przytarczyc, pheochromocytoma,
MEN typu 2B – rak rdzeniasty tarczycy,
pheochromocytoma, nerwiaki śluzówki jelit, wygląd
marfanoidalny, defekty szkiletu
Choroba von Hippla-Lindaua – naczyniaki siatkówki,
naczyniaki płodowe móżdżku, torbiele nerek i trzustki,
pheochromocytoma