azot 20 12 2010

background image

Enzymy proteolityczne (peptydazy)

Peptydazy należą do klasy hydrolaz i katalizują hydrolityczny rozkład
wiązania peptydowego.

Ze względu na lokalizację peptydazy dzielimy na:

-

enzymy pozakomórkowe

, czyli trawienne np.: pepsyna, podpuszczka, trypsyna,
chymotrypsyna, amino- i karboksypeptydazy, elastaza

-

enzymy wewnątrzkomórkowe

np.: katepsyny, papaina

Zastosowanie peptydaz roślinnych oraz pochodzenia bakteryjnego i grzybowego w

przemyśle rolno-spożywczym:

- p. mięsny i rybny - zmiękczanie i kruszenie mięsa, odwłasianie skór

- p.piwowarski - zapobieganie zmętnieniom białkowym piwa

- p. serowarski - koagulacja mleka, dojrzewanie serów

- p. pralniczy - enzymy bakteryjne o wysokim optimum pH, stosuje się jako

dodatek do proszków enzymatycznych

- p. piekarski - powodują rozluźnienie zbyt mocnego białka glutenowego, co

skraca czas wyrabiania ciasta, polepsza jego pulchność i

konsystencję.

Ze względu na położenia hydrolizowanego wiązania wyróżniamy:

-

endopeptydazy

np. trypsyna, chymotrypsyna, trombina

-

egzopetydazy

- aminopetydazy
- karboksypeptydazy
- dipeptydazy

Chociaż większość peptydaz wykazuje niską specyficzność w stosunku do
rozkładanego substratu, to jednak niektóre charakteryzują się specyficznością w
stosunku do reszt aminokwasowych tworzących rozkładane wiązanie np.: trypsyna,
trombina, chymotrypsyna

background image

Najważniejsze enzymy trawienne:

pepsyna

podpuszczka

trypsyna

chymotrypsyna

elastaza

karboksypeptydaza A

PEPSYNA

• fosfoproteina

• wytwarzana przez komórki śluzówki dna żołądka jako
pepsynogegn

• hydrolizuje wiązania peptydowe między aminokwasami
aromatycznymi / dikarboksylowymi a innymi

• optimum pH działania 1,2 – 2,5

• endopeptydaza aspartylowa

PODPUSZCZKA

• żołądek osesków przeżuwaczy

• powstaje z proreniny

• kazeina  parakazeina (nierozpuszczalna)

• optimum pH: 3,4 – 4

• zastosowanie: przemysł serowarski (sery
podpuszczkowe)

• endopeptydaza aspartylowa

background image

TRYPSYNA

• wytwarzana przez komórki trzustki (trypsynogen) –
inicjacja aktywacji: enterokinaza

• aktywator wszystkich zymogenów trzustki

• z sokiem trzustkowym do jelita cienkiego

• hydrolizuje wiązania
-peptydowe
-estrowe
-amidowe

• preferencje: hydroliza wiązania peptydowego gdy grupy
karbonylowe należą do Arg lub Lys

• optimum pH 7,5 – 8,5

• endopeptydaza serynowa

CHYMOTRYPSYNA

• wytwarzana przez komórki trzustki

• z sokiem trzustkowym do jelita cienkiego (aktywacja)

• hydrolizuje wiązania
-peptydowe
-estrowe
• preferencje: hydroliza po karboksylowej stronie
aromatycznych i dużych hydrofobowych aminokwasów (Trp-,
Phe-, Met-, Leu-)

• optimum pH 7,5 – 8,5

•endopeptydaza serynowa

ELASTAZA

•wytwarzana przez komórki trzustki

•działa w jelicie cienkim

•brak ścisłej specyficzności substratowej (~aminokwasy
obojętne)

•względnie wyższa aktywność wobec elastyny (białko tkanki
łącznej)

background image

KARBOKSYPEPTYDAZA A

• odszczepia aminokwasy C-końcowe (wyjątek: amin.
zasad. i prolina; KARBOKSYPEPTYDAZA B - lizyna, arginina)

• wydzielane przez trzustkę do jelita cienkiego

• optimum pH 7,5 – 8,5

• metalopeptydaza

AMINOPEPTYDAZY

• odszczepia aminokwasy N-końcowe

• śluzówka jelita cienkiego

• optimum pH 7,5 – 8,5

DIPEPTYDAZY

• prolinaza (dowolny aminokwas—prolina)

• dipeptydaza glicyno—glicyny

background image

PEPTYDAZY WEWNĄTRZKOMÓRKOWE ZWIERZĘCE
(KATEPSYNY)

• lizosomalne (u roślin wakuolarne)

• cytozolowe (tu: ATP-zależne  proteasomy)

PEPTYDAZY LIZOSOMALNE
śledziona, nerki, wątroba (opt. pH 4-5)
roślinne (opt. pH 5-7)

background image

Metabolizm związków azotowych

Rozkład białek w układzie

pokarmowym i wewnątrz komórkowy

katabolizm aminokwasów

background image

PEPTYDAZY (enzymy proteolityczne, proteazy)

-

katalizują hydrolizę wiązań peptydowych w białkach i

peptydach

- należą do klasy 3. hydrolaz

- niektóre z nich katalizują ponadto hydrolizę wiązań estrowych i

amidowych

Ugrupowanie peptydowe

H

C

O

N

wiązanie peptydowe

background image

Charakteryzują się:

- niską specyficznością w stosunku do rozkładanego
substratu

- wybiórczością w stosunku do położenia rozkładanego
wiązania w
łańcuchu peptydowym

- swoistością w stosunku do hydrolizy wiązań pomiędzy
określonymi aminokwasami

PEPTYDAZY (enzymy proteolityczne, proteazy)

background image

Klasyfikacja

Endopeptydazy (proteinazy)

Na podstawie budowy centrum aktywnego, wrażliwości na
inhibitory oraz mechanizm katalizy wyróżniono:

- Serynowe

- seryna w centrum aktywnym

-

Cysteinowe

- cysteina w centrum aktywnym

- Aspartylowe

- dwie reszty asparaginianu w centrum

aktywnym

-

Metaloproteinazy

– niezbędny jon metalu do

aktywności

Egzopeptydazy

- Aminopetydazy

- odcinające pojedyncze aminokwasy od

końca aminowego

-

Karboksypeptydazy -

odcinające pojedyncze aa od końca

karboksylowego

-

Dipeptydazy -

hydrolizują wiązania peptydowe w

dwupetydach

-

Dwupetydylo-petydazy

lub

tripetydylo-peptydazy

:

odszczepiają jednostki dwupetydowe lub tripeptydowe

background image

Katabolizm
aminokwasów

I. Dekarboksylacja aminokwasów

- polega na odłączeniu grupy -COOH i uwolnieniu jej w
postaci CO

2

- prowadzi często do powst. amin biogennych, związków o
dużej aktywności biolog.

- katalizowana przez dekarboksylazy aminokwasowe,
należące do klasy liaz

COOH
C

H

2

N

H

R

+ CO

2

H

C

H

2

N

H

R

aminokwas

amina

I-rzędowa

PLP

reakcja ogólna:

przykłady:

lizyna

kadaweryna

glutaminian

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

H

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

4-aminomaślan

PLP

CO

2

COOH

NH

2

C

H

2

N

H

(CH

2

)

3

CH

2

H

NH

2

C

H

2

N

H

(CH

2

)

3

CH

2

PLP

CO

2

background image

Przykładowe produkty dekarboksylacji aminokwasów

Aminokwas Prod. dekarboksylacji Funkcja

Lizyna

kadaweryna

Ornityna

p

utrescyna

Cysteina

c

ysteamina

składnik koenzymu A

Asparaginian

-alanina

składnik koenzymu A

Glutaminian

4-aminomaślan

udział w czynnościach mózgu

Histydyna

histamina

hormon tkankowy, prod.
gnilny

Tryptofan

t

ryptamina

hormon tkankowy

funkcje wzrostowe roślin,

produkty gnilne

background image

Katabolizm
aminokwasów

II. Deaminacje aminokwasów

r. polegające na odłącz, gr.-NH

2

i uwolnieniu jej w postaci jonu NH

4

+

1. deaminacja oksydacyjna

- reakcji deaminacji towarzyszy utlenienie substratu

a.

- reakcje katalizowane przez

dehydrogenazy

aminokwasowe

współprac. z

NAD

+

lub NADP

+

- reakcje odwracalne, np. dehydrogenaza glutaminianowa i alaninowa

COO

-

C

+

H

3

N

H

CH

3

alanina

COO

-

C O

CH

3

pirogronian

+ H

2

O + NAD

+

+ NH

4

+

+ NADH + H

+

E

E - dehydrogenaza alaninowa

COO

-

COO

-

C

+

H

3

N

H

CH

2

CH

2

+ H

2

O + NAD(P)

+

E

kwas glutaminowy

E - dehydrogenaza glutaminianowa

kwas -ketoglutarowy

COO

-

COO

-

C O

CH

2

CH

2

+ NH

4

+

+ NAD(P)H + H

+

background image

COO

-

C

+

H

3

N

H

R

aminokwas

COO

-

C O

R

- ketokwas

(2-oksokwas)

iminokwas

(nietrwały)

COO

-

C

+

H

2

N

R

+ H

2

O

H

2

O

2

O

2

FAD

FADH

2

+ NH

4

+

E

reakcja sumaryczna:

b.
- reakcje katalizowane przez

oksydazy aminokwasowe

współprac.
z

FMN lub FAD

, specyficzne w stos. do konfiguracji L i D

aminokwasów, w mniejszym stopniu w stosunku do
rodzaju aminokwasu

- reakcje nieodwracalne, np. katalizowana przez oksydazę alaninową

Katabolizm
aminokwasów

II. Deaminacje aminokwasów

1. deaminacja oksydacyjna

ogólna reakcja dwuetapowa:

nieenzyma-
tyczna
hydroliza

E – oksydaza L-aminokwasowa

COO

-

C

+

H

3

N

H

R

aminokwas

+ O

2

+

H

2

O

COO

-

C O
R

+ H

2

O

2

+ NH

4

+

- ketokwas

(2-oksokwas)

E

background image

Katabolizm
aminokwasów

2. deaminacja nieoksydacyjna

- reakcje katalizowane przez enzymy, należące do klasy liaz

- reakcji deaminacji nie towarzyszy utlenienie aa

- reakcje odwracalne

- przykład:

COO

-

COO

-

C

+

H

3

N

H

CH

2

COO

-

COO

-

HC

CH

+ NH

4

+

E - amoniakoliaza asparaginianowa

E

fumaran

asparaginian

COO

-

C O

CH

3

pirogronian

+ NH

4

+

COO

-

OH

C

+

H

3

N

H

CH

2

E - dehydrataza serynowa

reakcja sumaryczna:

E

seryna

(reakcja dwuetapowa: odłączenie H

2

O -> aminoakrylan, przyłączenie

cząsteczki wody -> pirogronian)

background image

Większość

grup aminowych

jest magazynowana w

organizmie w postaci

glutaminianu

, który wykorzystywany

jest do syntezy

innych aminokwasów na drodze

transaminacji.

III. Transaminacje

E- aminotransferaza alaninowa

PLP

E

Katabolizm
aminokwasów

PLP

E

E - aminotransferaza asparaginianowa

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

COOH

C O

CH

2

COOH

+

L-

glutaminian

szczawiooctan

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

COOH

COOH

C O

CH

2

CH

2

+

L-asparaginian2-oksoglutaran

pirogronian glutaminian

+

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

COOH

C O

CH

3

COOH

C

H

2

N

H

CH

3

COOH

COOH

C O

CH

2

CH

2

+

alanina

2-oksoglutaran

background image

Nadmiar jonów amonowych jest wydalanych w
postaci:

- mocznika

– organizmy ureoteliczne (większość kręgowców

lądowych)

- kwasu moczowego

– org. urykoteliczne (ptaki, gady)

- amoniaku

– org. amonioteliczne (wodne bezkręgowce i

kręgowce)

background image

arginina

ornityna

argininobursztynian

fumaran

asparaginian

mocznik

R

-NH

2

NH

2

NH

2

C

O

karbamoilofosforan

R

NH

2

C

O

CO

2

+

NH

4

+

H

2

O

MATRIKS MITOCHONDRIALNA

CYTOZOL

1

2

3

4

5

1
2

arginaza

karbamoilotransferaza ornitynowa

3

syntetaza argininobursztynianowa

4

liaza argininobursztynianowa

5

syntetaza karbamoilofosforanowa

Cykl mocznikowy

- w cyklu mocznikowym zachodzi synteza mocznika
(wątroba)

- w moczniku syntetyzowanym w tym cyklu
- jeden atom azotu pochodzi z NH

4

+

, a drugi z

asparaginianu
- atom węgla pochodzi z CO

2

- nośnikiem atomów C i N, wchodzących w cykl mocznikowy, jest
ornityna (aminokwas niebiałkowy)

cytrulina

background image

CO

2

+ NH

4

+

+ 3 ATP + asparaginian + 2 H

2

O

mocznik + 2 ADP + 2P

i

+ AMP + PP

i

+ fumaran

Stechiometria syntezy mocznika:

background image

2

karbamoilotransferaza ornitynowa

arginaza

1

NH

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

C NH

2

+

H

2

N

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

NH

3

+

NH

2

NH

2

C

O

+

arginina

mocznik

ornityna

H

2

O

1

N

H

NH

2

C

O

H

2

N C

O

O P

O

O

-

O

-

+

karbamoilofosforan

cytrulina

+ P

i

2

Cykl mocznikowy - 1

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

NH

3

+

ornityna

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

background image

5

syntetaza karbamoilofosforanowa

H

2

N C

O

O P

O

O

-

O

-

CO

2

+ NH

4

+

+ 2ATP + H

2

O

+ 2 ADP + 2P

i

+ 3 H

+

5

karbamoilofosforan

Cykl mocznikowy - 2

C
CH

2

+

H

3

N

COO

-

H

COO

-

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

N

H

NH

2

+

C

N
H

C
CH

2

COO

-

H

COO

-

ATP

AMP + PP

i

asparaginian

argininobursztynian

3

3

syntetaza argininobursztynianowa

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

N

H

C NH

2

C

COO

-

COO

-

C

H

H

+

arginina

fumaran

4

4

liaza argininobursztynianowa

N

H

NH

2

C

O

cytrulina

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

+

CH

2

CH

2

CH

2

C NH

3

+

H

COO

-

N

H

NH

2

+

C

N
H

C
CH

2

COO

-

H

COO

-

argininobursztynian

NH

2

+

background image

Losy szkieletów węglowych aminokwasów

fumaran

cytrynian

szczawiooctan

-

ketoglutaran

izoleucyna
leucyna
tryptofan

arginina
glutaminian
glutamina
histydyna
prolina


asparagina
asparaginian

leucyna
lizyna
fenyloalanina
tryptofan
tyrozyna

izoleucyna
metionina
treonina
walina

asparaginian
fenyloalanina
tyrozyna

pirogronian

acetylo-CoA acetoacetylo-CoA

fosfoenolo-
pirogronian

glukoza

Aminokwasy glukogenne przedstawiono na różowym tle, ketogenne
na żółtym. Niektóre z aminokwasów są zarówno keto-, jak i
glukogenne.

alanina
cysteina
glicyna
seryna
treonina
tryptofan

bursztynylo-CoA

background image

Gówne szlaki metaboliczne

Białka

Kwasy
nukleinowe

Węglowodany

Tłuszcze

Aminokwasy

Nukleotydy

Cukry proste

Glicerol

Kwasy
tłuszczowe

Glukoza

Aldehyd-3-
fosfoglicerynowy

Pirogronian

Acetylo-CoA

Cykl
Krebsa

Zredukowane
przenośniki e

-

(NADH, FADH

2

)

Transport

elektronów

i

fosforylacj

a

oksydacyjn

a

Utlenione
przenośniki e
(NAD

+

, FAD)

ATP

ADP

Energia
świetlna

CO

2

NH

3

H

2

O

O

2

e

szlak

kataboliczny

szlak

anaboliczny

przepływ e

1

2

3

G

l
i

k
o

l
i

z

a

Gl

u
k
o
n
e
o
g
e
n
e

za

legenda:

W wyniku

procesów metabolicznych

komórki:

- zdobywają energię i siłę redukcyjną ze środowiska

- syntetyzują podstawowe elementy składowe swoich makrocząsteczek

Fotosynteza

e

-

-

-

-

Główne szlaki metaboliczne

background image

Asymilacja azotu i

biosynteza aminokwasów

background image

Obieg azotu w przyrodzie

N

2

rośliny

zwierzęta

amonifikacja

nitryfikacja

w

za

n

ie

N

2

p

rz

e

z

b

a

kt

e

ri

e

p

o

b

ie

ra

n

ie

N

o

rg

.

pobieranie
azotanów

d

e

g

ra

d

a

cj

a

de

gra

da

cja

wyładowania
atmosferyczne

p

o

b

ie

ra

n

i

e

a

m

o

n

ia

ku

de

nitr

yfi

kac

ja

N zw.org.

(odpady org)

NH

4

+

NO

3

-

N

N

941 kJ/mol (225 kcal/mol)

sp

al

an

ie

background image

Amonifikacja

czyli

mineralizacja organicznych zw.

azotowych

do NH

3

- prowadzona przez niektóre bakterie i grzyby glebowe
- np.: 2 CH

2

NH

2

COOH + 3 O

2

 4 CO

2

+ 2 H

2

O + 2 NH

3

Nitryfikacja

- biologiczne utlenianie NH

4

+

do NO

2

-

, a następnie do NO

3

-

przez chemoautotroficzne bakterie glebowe,
Nitrosomonas: 2 NH

3

+ 3 O

2

 2 HNO

2

+ 2 H

2

O

Nitrobacter: 2 HNO

2

+ O

2

 2 HNO

3

Denitryfikacja

- redukcja azotanów do N

2

lub tlenków azotu

wydzielanych do atmosfery

- prowadzona w warunkach beztlenowych przez bakterie
denitryfikacyjne np.:
Micrococcus denitrificans: 2 HNO

3

+ 5 H

2

 N

2

+ 6

H

2

O

background image

Wiązanie azotu atmosferycznego (redukcja N

2

do NH

3

)

Proces redukcji N

2

do NH

3

to trzykrotna redukcja

dwuelektronowa:

N N

HN NH

H

2

N N

2

H

2 NH

3

azot

atmosferyczny

diimina

hydrazyna

amoniak

2e

-

2H

+

2e

-

2H

+

2e

-

2H

+

- wiązanie azotu atmosferycznego przeprowadzają
niektóre bakterie i sinice – rocznie 10

11

kg

Wiązanie azotu na kuli ziemskiej:

- 60% przez mikroorg. diazotroficzne

- 15% poprzez wyładowania atmosferyczne i
promieniowanie UV

- 25% na drodze procesów przemysłowych

background image

Mikroorganizmy wiążące azot

Drzewa np. olcha,
krzewy rosnące na
zabagnionych
terenach, ubogich w
N

Symbiotyczne

Przykład bakterii

Gospodarz

Rhizobium

Motylkowate

Azospirillum
(Actinomycetes)

Trawy tropikalne

Niesymbiotyczn
e

Frankia (Actinomycetes)

Soybean root
nodules, containing
Rhizobium bacteria

Anabaena

Azotobacter

Anabaena

Anabaena, Nostoc

Azolla (paproć

wodna, mchy

Cyjanobakterie:

Inne bakterie:

Cyjanobakterie:

Inne bakterie:

niefotosyntetyzujące:

Azotobacter - bezwzględny tlenowiec

Clostridium – bezwzględny beztlenowiec

Klebsiella - względny tlenowiec

fotosyntetyzujące:

Rhodopseudomonas – względny tlenowiec

Chromatium – bezwzględny beztlenowiec

background image

Kompleks nitrogenazy

nitrogenaza
(białko Mo-Fe)

reduktaza
(białko Fe)

e

-

ze zred.

ferredoksyny

N

2

NH

3

2ATP

2ADP
+ 2P

i

Teoretycznie redukcja N

2

do NH

3

wymaga 6 e

-

:

N

2

+ 6e

-

+ 6H

+

 2NH

3

N

2

+ 8e

-

+ 8H

+

 2NH

3

+ H

2

Sumaryczna reakcja biologicznego wiązania azotu:

N

2

+ 8e

-

+ 8 H

+

+ 16ATP + 16H

2

O

2NH

3

+ H

2

+ 16ADP +

16P

i

Fe

utl

Fe

zred

MoFe

zred

MoFe

utl

Wiązanie azotu przez diazotrofy

Przeniesienie elektronów z reduktazy na podjednostkę
nitrogenazy wiąże się z

hydrolizą ATP

przez reduktazę, co

prowadzi do

zmian konformacyjnych kompleksu (zbliżenie

obu białek)

to jednak

reduktaza nie działa perfekcyjnie i

potrzebne są

dodatkowe 2 e

-

ponieważ na każdy 1mol N

2

wytwarza też 1 mol

H

2

background image

Redukcja azotanów do amoniaku - rośliny

Jedyną formą azotu, która może być bezpośrednio
włączana w związki organiczne (rośliny, zwierzęta,
mikroorg.) jest jon amonowy, dlatego jony azotanowe
pobrane przez rośliny muszą ulec przekształceniu w
NH

4

+

.

- asymilacyjna redukcja azotanów

poprzedza

właściwą asymilację azotu, czyli asymilację
amoniaku

NO

3

-

---> NH

4

+

+5

-3

background image

Proces redukcji azotanów do amoniaku dwuetapowo:

NO

3

-

+ NAD(P)H + 2H

+

------> NO

2

-

+ NAD(P)

+

+ H

2

O

2e

-

1-szy etap:

- redukcja azotanów do azotynów:

- katalizowana przez reduktazę azotanową
- zachodzi w cytoplazmie
- forma NADH zależna najczęściej występuje

NO

3

-

----> NO

2

-

+5

+3

2-gi etap:

- redukcja azotynów do jonów amonowych:

- katalizowana przez reduktazę azotynową
- zachodzi w chloroplastach (liście) i plastydach
(korzenie)

- donorem elektronów jest zred. ferredoksyna lub
NADPH

NO

2

-

+ 6Fd

zred

+ 8H

+

-----> NH

4

+

+ 6Fd

utl

+ 2H

2

O

6e

-

NO

2

-

----> NH

4

+

+3

-3

background image

Właściwa asymilacja azotu, czyli asymilacja amoniaku

- jest to włączanie nieorganicznego azotu w postaci
amoniaku w związki organiczne zawierające azot

- jony amonowe mogą zostać wbudowane do związków
organicznych w postaci grupy

grupy -aminowej

aminokwasów, amidowej aminokwasów lub
karbamoilofosforanu

- glutaminian i glutamina są głównymi związkami,
dzięki którym NH

4

+

wprowadzany jest do różnych

szlaków metabol.

background image

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

kwas -ketoglutarowy

COOH

COOH

C O
CH

2

CH

2

+ NH

4

+

+ NAD(P)H + H

+

+ NAD(P)

+

+ H

2

O

GDH

kwas glutaminowy

CO

2

+ NH

4

+

+ 2ATP + H

2

O 


H

2

N

-

C

- O~PO

3

2-

+ 2ADP + P

i

+ 3H

+

karbamoilofosforan

O

Redukcyjna aminacja - ketoglutaranu:

synteza glutaminianu

-dehydrogenaza glutaminianowa (GDH)

wbudowuje NH

4

+

jako

grupę -aminową

- aminacja substratu z jednoczesną redukcją

, reduktorem jest

NADPH

- reakcja przebiega w mitochondriach

Włączanie NH

4

+

przez karbamoilofosforan

- synteza karbamolilofosforanu jest katalizowana przez

syntetazę karbamoilofosforanu

- karbamoilofosforan wykorzyst. do syntezy argininy,
mocznika, nukleotydów pirymidynowych

background image

GS lub cykl GS/GOGAT – synteza glutaminy i glutaminianu

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

kwas glutaminowy

glutamina

2x glutaminian

-ketoglutaran

COOH

C

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

O

H

2

N

ATP NH

4

+

ADP + Pi + H

+

syntetaza glutaminowa (GS)

syntaza glutaminianowa

(GOGAT)

NAD(P)H + H

+

Fdzred

NAD(P)+

Fdutl

COOH

COOH

C O
CH

2

CH

2

glutamina

COOH

C

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

O

H

2

N

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

+

2x

NADH, Ferredoksyna- rośliny, NADPH- mikroorg.

- cykl GS/GOGT (rośliny, bakterie) jest główną drogą
włączania azotu w zw.org.
- około 80-90% jonów NH

4

+

jest przyswajanych w ten

sposób u roślin
- u zwierząt brak GOGAT

background image

Fenyloalanina
Histydyna
Izoleucyna
Leucyna
Lizyna
Metionina
Treonina
Tryptofan
Walina
u dzieci też:
Arginina

Alanina
Arginina
Asparagina
Asparaginian
Cysteina
Glicyna
Glutamina
Glutaminian
Prolina
Seryna
Tyrozyna

Egzogenne

Endogenne

Aminokwasy egzogenne dla człowieka

Arginina – u dzieci
syntetyzowana z
niedostateczna szybkością aby
podtrzymać rozwój dzieci

background image

Pierwotna synteza aminokwasów

-

reakcje

włączania amoniaku (pobranego przez rośliny lub
pochodzącego z redukcji pobranego NO

3

-

) w związki

organiczne

prowadzące

do

powstania

aminokwasów

określanych

jako

aminokwasy

pierwotne (Glu, Gln, Asp, Ala).

Wtórna synteza aminokwasów

-

przenoszenie,

w drodze transaminacji, grupy aminowej z
istniejących już aminokwasów na -ketokwas (2-

oksokwas – wytwarzane w glikolizie i cyklu Crebsa),
z wytworzeniem nowego aminokwasu.

Z powstałych aminowkwasów dokonuje się synteza
innych, których łańcuchy węglowe są produktami
posrednimi metabolizmu węglowego: pochodzą z
cyklu Calvina, cyklu pentozofosforanowego.

background image

Wtórna synteza aminokwasów - transaminacja

COOH

COOH

C

H2N

H

CH2

COOH

COOH

C O

CH2
CH2

+

L-asparaginian

2-oksoglutaran

COOH

COOH

C

H2N

H

CH2
CH2

COOH

C O

CH2
COOH

+

L-

glutaminian

szczawiooctan

PLP

1

1

aminotransferaza asparaginianowa

pirogronian

2

aminotransferaza alaninowa

COOH

COOH

C

H2N

H

CH2
CH2

COOH

C O

CH3

+

glutaminian

PLP

COOH

C

H2N

H

CH3

COOH

COOH

C O
CH2
CH2

+

alanina

2-oksoglutaran

2

Większość

grup aminowych

jest magazynowana w

organizmie w postaci

glutaminianu

, który wykorzystywany

jest do syntezy

innych aminokwasów na drodze

transaminacji.

.

pirogronian

Wtórna synteza aminokwasów - transaminacje

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

COOH

COOH

C O
CH

2

CH

2

+

L-asparaginian

2-oksoglutaran

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

COOH

C O
CH

2

COOH

+

L-glutaminian

szczawiooctan

PLP

aminotransferaza asparaginianowa

pirogronian

aminotransferaza alaninowa

COOH

COOH

C

H

2

N

H

CH

2

CH

2

COOH

C O
CH

3

+

glutaminian

PLP

COOH

C

H

2

N

H

CH

3

+

alanina

.

pirogronian

1

1

2

2

COOH

COOH

C O
CH

2

CH

2

2-oksoglutaran

Większość

grup aminowych

jest magazynowana w

organizmie w postaci

glutaminianu

, który

wykorzystywany jest do syntezy

innych aminokwasów

na drodze transaminacji.

background image

Biosyntetyczne rodziny aminokwasów u bakterii i roślin

lizyna

asparaginian

szczawiooctan

asparagina metionina treonina

izoleucyna

pirogronian

alanina walina leucyna

rybozo-5-fosforan

histydyna

fosfoenolopirogronian

+

erytrozo-4-fosforan

fenyloalanina

tyrozyna

tyrozynatryptofan

-ketoglutaran

glutaminian

glutamina prolina arginina

3-fosfoglicerynian

seryna

cysteina glicyna

Cykl Krebsa

Glikoliza

Cykl pentozofosforanowy

rodzina
szikimianowa

background image

RODZINY BIOSYNTETYCZNE AMINOKWASÓW

Rodzina asparaginianowa

- pochodne szczawiooctanu

Rodzina glutaminianowa

- pochodne a-ketoglutaranu

Rodzina pirogronianowa

- pochodne pirogronianu

Rodzina szikimianowa

- pochodne fosfoenolopirogronianu i

erytrozo-4-fosforanu

Rodzina serynowa

- pochodne 3-fosoglicerynianu

Synteza histydyny

- pochodna rybozo-5-fosforan


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
azot 15 12 2010
Chemia kliniczna 20.12.2010, BIO, Diagnostyka Laboratoryjna, chemia kliniczna, semestr V
Szczęśliwa Piętnastka Disco Polo (20 12 2010)
20 12 2010
Wyklad 9 - Herder - 20.12.2010 r, Teoria kultury (koziczka)
Wyklad 10 Dramat ludowy cd 20 12 2010 r
PO i PiS zawarły Porozumienie dla Łodzi (20 12 2010)
RI 12 2010 wspolczesne koncepcje
Odwodnienie (dehydratatio) (17 12 2010 i 7 01 2011)
Metody regulacji poczęć 17 12 2010
inzynieria produkcji budowlanej, NAUKA, budownictwo materiały 16.12.2010, projekty, budownictwo - te
Metodologia - wykład 5.12.2010 - dr Cyrański, Metodologia nauk społecznych
Zalacznik nr 1 do zapytanie cenowego tablice graficzne, Przegrane 2012, Rok 2012, mail 20.12 Milicz
Prawo Rzymskie 12 2010
ćwiczenia 12 2010
Prawo Rzymskie 12 2010
10 Wykład (15 12 2010)
WYKŁAD 12 2010
cyceron 7 12 2010

więcej podobnych podstron