GRUPY W ORGANIZACJI

Grupowe i indywidualne

rozwiązywanie problemów

i podejmowanie decyzji;

Charakter i znaczenie

zespołów zadaniowych i

komitetów

Karolina Sobczak

Indywidualne i grupowe

rozwiązywanie problemów



Rozwiązania grupowe są na ogół
nieco lepsze od przeciętnych
rozwiązań indywidualnych –
jednakże najlepsze rozwiązania
indywidualne są często lepsze od
rozwiązań grupowych

Zalety grupowego

rozwiązywania problemów



Więcej wiedzy i informacji – suma

informacji posiadanych przez wszystkich

członków zespołu jest zawsze większa niż

osoby o największej wiedzy;



Bardziej różnorodne podejście do

problemu;



Większa akceptacja rozwiązań – jeśli

ludzie uczestniczą w podejmowaniu

decyzji to traktują ją jako własną;



Lepsze zrozumienie decyzji.

Wady grupowego

podejmowania decyzji



Przedwczesne decyzje;



Zdominowanie przez jedna osobę;



Sprzeczne rozwiązania
wariantowe;



Wcześniejsze zaangażowanie.

Czynniki, które mogą

okazać się dodatnie lub

ujemne



Bark zgodności;



Sprzeczność interesów;



Podejmowanie ryzyka;



Wymagania czasu;



Zmiana poglądów.

Udoskonalone

rozwiązywanie problemów

wg Maiera



Działania prowadzące do rozwiązania problemów

– każdy z członków grupy służy jako rezonator dla

pomysłów pozostałych członków. Wszyscy

uczestniczą w wysuwaniu i ocenie propozycji;



Przekonywanie – każdy z członków grupy ma

utrwalony punkt widzenia, który usiłuje narzucić

innym, zamykając uszy i umysł na odmienne

poglądy



Przywódca ma za zadanie pokierować dyskusja

tak aby grupa zajęła się rozwiązywaniem

problemu. W tym celu musi zrezygnować z

pokusy narzucenia własnych rozwiązań, a

zamiast tego polegać na zasobach całej grupy.

Zespoły zadaniowe i
komitety

Rodzaje formalnych grup roboczych:



Zespoły zadaniowe;



Stałe komitety;



Rady i komisje.

Zespoły zadaniowe



powołuje się je do określonego
problemu lub zajęcia się
zadaniem. Istnieją jedynie do
czasu zakończenia zadania lub
rozwiązania problemu.

Stałe komitety



Stanowią trwałą część organizacji,
ponieważ są jej stale potrzebne.
Zazwyczaj komitety takie albo
składają propozycje kierownikowi
wyższego szczebla, albo mają
uprawnienia do podejmowania na
własną rękę decyzji
w określonych sprawach.

Rady i komisje



Rady – składają się z osób
mianowanych lub wybieranych do
pokierowania publiczną lub
prywatna instytucją;



Członków komisji zazwyczaj
powołują przedstawiciele rządu w
celu wykonania zadań
administracyjnych, legislacyjnych lub
regulacyjnych.

Niektóre różnice między

zespołami zadaniowymi i

komitetami



Komitety – są na ogół długotrwałymi,
a niekiedy stałymi częściami struktury
organizacji. Tworzy się je do
zajmowania się powtarzającymi
problemami i decyzjami, do ich
zatwierdzania lub odmawiania, lub
systematycznej wymiany informacji na
potrzeby koordynacji. Charakteryzują
się tez stałym składem.

Niektóre różnice między

zespołami zadaniowymi i

komitetami



Zespoły – są nietrwałe, powołuje się
je do rozwiązania problemu i znosi z
chwilą, kiedy to nastąpi. Ich skład
jest zmienny
i obejmuje osoby najlepiej potrafiące
wykonać bieżącą część zadania.
Członków na ogół dobiera się ze
względu na ich umiejętności i
specjalności.

Możliwe zalety komitetów

i zespołów zadaniowych



Lepsza jakość decyzji;



Zwiększone prawdopodobieństwo
wdrożenia;



Lepsza koordynacja;



Szkolenie kierowników;



Rozproszenie wiedzy.

Możliwe wady komitetów

i zespołów zadaniowych



Przedwczesne uzgodnienia i
kompromisy
o przeciętnej wartości;



Dominacja jednostki;



Brak odpowiedzialności;



Strata czasu i pieniędzy.

Zapewnienie skuteczności

grup formalnych

Procedury formalne:



Należy wyraźnie sformułować cele komitetu;



Trzeba określić uprawnienia komitetu;



Należy ustalić optymalny skład komitetu;



Przewodniczącego należy wybierać pod kątem
sprawnego kierowania posiedzeniem;



Przydatne jest wyznaczenie stałego sekretarza;



Przed posiedzeniem należy rozdać porządek
dzienny
i wszelkie potrzebne materiały;



Posiedzenia powinny zaczynać się i kończyć
punktualnie.

Wskazówki dla

przewodniczących



Ograniczać gadatliwych;



Zachęcać do dyskusji milczących;



Chronić słabych;



Zachęcać do starć poglądów;



Uważać na odruch tłumienia propozycji;



Udzielać głosu osobom o najwyższej randze

na końcu;



Zakończyć dyskusję na nucie powodzenia.

Wskazówki dla członków

wg Jaya Halla



Przedstaw swoje stanowisko

możliwie jasno i logicznie;



Nie ustępuj w żadnej sprawie tylko

dla świętego spokoju;



Unikaj technik pomijających logikę

na rzecz ograniczenia konfliktów;



Doprowadź do ujawnienia różnic

zdań

i wciągnij wszystkich do dyskusji.

DZIĘKUJE ZA UWAGĘ