PRZEWLEKŁE
WIRUSOWE
ZAPALENIA
WĄTROBY U DZIECI
ANNA LIBEREK
Klinika Pediatrii Gastroenterologii i Onkologii
Dziecięcej
AMG
DEFINICJA PRZEWLEKŁEGO ZAPALENIA WĄTROBY
PRZEWLEKŁE ZAPALENIE WĄTROBY TO
ZESPÓŁ OBJAWÓW:
• KLINICZNYCH
• LABORATORYJNYCH
• PATOMORFOLOGICZNYCH
TRWAJĄCYCH PONAD 6 MIESIĘCY
DESMET A.J. Hepatology 1994, 19, 1513-1520
OBJAWY LABORATORYJNE
PRZEWLEKŁEGO ZAPALENIA WĄTROBY
ALAT
norma lub
BILIRUBINA
norma lub
CZAS PROTROMB.
norma lub
BIAŁKO CAŁKOWITE
lub norma lub
GAMMA GLOB.
norma lub
ZASADY OCENY BIOPSJI WĄTROBY
AKTYWNOŚ
Ć ZMIAN
ZAPALNYCH
(GRADING)
NACIEK
ZAPALNY
MARTWICA I
DEGENERACJA
HEPATOCYTÓ
W
ZMIANY
ODWRACALN
E
ZAAWANSOWAN
IE ZMIAN
WŁÓKNIENIE
ZMIANY NIE-
ODWRACALNE
KONTAKT Z HBV
OSTRE
OBJAWOWE
WZW B
OSTRE
BEZOBJAWOWE
WZW B
ELIMINACJA
HBs
„ZDROWE”
NOSICIELSTWO HBs
PRZEWLEKŁE
ZAPALENIE
WĄTROBY B
MARSKOŚĆ
WĄTROBY
PIERWOTNY RAK
WĄTROBY
ZASADY POSTĘPOWANIA W ZAKAŻENIACH HBV
AKTYWNA REPLIKACJA
ALAT
LECZENIE
INTEFERONEM
ALFA
(3 MU 3 sc x w tyg.
przez 20 tyg).
OBSERWACJA
BEZ LECZENIA
(kontrola ALAT co 6
miesięcy i USG
j.brzusznej co rok).
LECZENIE
LAMIWUDINĄ
(3-4 mg/kg/d max
100 mg/d przez 12
m-cy).
SEROKONWERSJA HBeAg/HBeAb
PRAWIDŁOWA AKTYWNOŚĆ ALAT
RYZYKA MARSKOŚCI WĄTORBY
RYZYKA PIERWOTNEGO RAKA WATROBY
KONTAKT Z HCV
OSTRE ZAPALENIE WĄTROBY
PRZEWLEKŁE ZAPALENIE WĄTROBY
MARSKOŚĆ WĄTROBY
PIERWOTNY RAK WĄTROBY
OBJAWOWO
JEDYNIE 10-20%
OKOŁO 50-70%
BADANIE PRZESIEWOWE
antyHCV
BADANIE POTWIERDZAJĄCE (PCR)
HCV-RNA
ZASADY POSTĘPOWANIA W ZAKAŻENIACH
HCV
AKTYWNA
REPLIKACJA HCV
ALAT
ZMIANY
HISTOPATOLOGICZN
E
LECZENIE
INTERFERONEM
+ RYBAWIRYNA
(IFN 3 MU 3 x w tyg
RIBA 15 mg/kg/d przez
12 m-cy)
Cele leczenia przewlekłych
wirusowych zapaleń
wątroby
1. (!) Eradykacja wirusa (HBsAg, HBeAg,
HBV-DNA, HCV-RNA- minus),
prawidłowa
aktywność aminotransferaz
2. Zapobieżenie rozwojowi włóknienia i
marskości wątroby (zahamowanie
replikacji)
3. Poprawa obrazu histologicznego
wątroby
mimo braku eradykacji wirusa
Przebieg zakażenie HBV
- samoistna eliminacja HBeAg u
dorosłych
8-12% rocznie
- część zakażonych HBeAg (-) ma
replikację >10
6
kopii/ml z okresową lub
stałą zwyżką aktywności AlAT
- większość chorych HBeAg (-) z
podwyższoną akt. ALT zakażonych
wariantami HBV (mutacja pre-core)
- rocznie ok. 0,5% zakażonych eliminuje
HBsAg (HBsAb+) u 50% z nich nadal
minireplikacja
Przebieg zakażenia HBV
- w ciągu 1 roku u 2-3% zakażonych
dochodzi do rozwoju marskości wątroby
(także u części chorych HBeAg ujemnych)
- pierwotny rak wątroby rozwija się przede
wszystkim u chorych z marskością, ale
również u chorych z pWZWB bez
marskości
Zakażenie wirusem HCV
- rozpoznawane od 1989 r. (poprzednio non-A,
non-B)
- RNA- wirus z rodziny Flavivirdae
- liczne mutacje ( 11 genotypów i 70 podtypów)
- w Polsce najczęściej genotyp 1b
- liczba zakażonych na świecie ok. 300 mln
- liczba zakażonych w Polsce ok. 500 tys.
Zakażenie wirusem HCV
- większość zakażeń rozpoznaje się w okresie
zap. przewlekłego
- postać ostra w 85% przechodzi w przewlekłą
- ALT i AST w normie lub o przebiegu sinusoidalnym
rzadko stale podwyższona
- przewlekłe zapalenie może prowadzić do marskości
wątroby
- rak pierwotny wątroby - HCV posiada potencjał
karcinogenny, choć częściej nowotwór rozwija się
w narządzie marskim
- często objawy pozawątrobowe
(krioglobulinemia typu mieszanego)
Kryteria włączenia leczenia
w pWZWB
1. HBsAg-dodatni, HBeAg-dodatni
(HBV-DNA) ponad 6 mies.
2. Podwyższona aktywność ALT
(min. 3-krotnie w ciągu 6 mies.)
3. Zmiany zapalne w badaniu hist-pat
wątroby
Kryteria włączenia leczenia
w pWZWC
1.Obecność w sur. p/ciał a-HCV potwierdzenie
badaniem HCV-RNA (ilościowy)przez ponad 6 mies.
2. Okresowo lub stale podwyższona aktywność
ALT
3. Zmiany zapalne i elementy włóknienia w badaniu
hist-pat. wątroby
Interferon- charakterystyka
- produkowany przez monocyty, makrofagi,limfocyty
B,
komórki NK, ciężar cząsteczkowy 16-27 kDa
- w jego obrębie zidentyfikowano 16 podtypów
znaczenie mają : -2a, -2b, -2c
2a- Intron A (Schering-Plough)
2b- Roferon (Roche)
- interferony działają p/wirusowo, p/nowotworowo,
immunomodulujaco (gł. Interferon )
- 1 jedn. IFN - min. ilość preparatu, która chroni in
vitro
50% komórek przed efektem cytopatycznym
testowanego
wirusa
Aktywność p/wirusowa Interferonu-
- upośledzenie wnikania wirusa do komórki
- hamowanie replikacji wirusa poprzez :
utrudnienie rozpuszczania białkowej otoczki
hamowanie translacji mRNA
utrudnia łączenie się różnych elementów w
inwazyjną cząstkę wirusową
Cechy predysponujące do korzystnej
odpowiedzi
na terapię Interferonem w przewlekłym
WZW B
- wysoka aktywność ALT przed leczeniem
- krótki okres trwania choroby (poniżej 2 lat)
- obecność antygenu HBe (mutacja pre-core)
- cechy aktywnego procesu zapalnego w bad.
histopatologicznym wątroby
- płeć żeńska
- HCV, HDV, HIV- minus
- heteroseksualizm
- zakażenie w wieku dojrzałym
- niski poziom HBV-DNA w surowicy
Cechy predysponujące do korzystnej
odpowiedzi
na terapię Interferonem w przewlekłym
WZW C
- młody wiek
- niskie wskaźniki wiremii (<10
6
/ml kopii)
- brak cech włóknienia i marskości w bad.
histopatologicznym wątroby
- genotyp - 2/3
- HCV, HDV, HIV- minus
- jednorodność szczepów wirusa
- dłuższy czas leczenia
Przeciwwskazania do leczenia
Interferonem
bezwzględne - procesy autoimmunologiczne
leukocytoza poniżej 1500/mm 3
małopłytkowość poniżej 50 000/mm3
niewydolność wątroby
uczulenie na lek
niewyrównana marskość wątroby
względne - czynne zakażenie bakteryjne, poważne
schorzenia układu krążenia
inne schorzenia o niekorzystnym rokowaniu
Objawy uboczne leczenia
Interferonem
- wczesne - objawy grypopodobne, gorączka,
nudności, zaburzenia snu,
bóle brzucha
- późne - zaburzenia hematologiczne,
autoimmunologiczne, zakażenia,
objawy neuropsychiatryczne,depresja (!)
wypadanie włosów
Ribawiryną - hemoliza !!!, bóle głowy
WYNIKI LECZENIA pWZW B
-
odpowiedź pełna
- ALT-N, zanik HBV- DNA i pDNA
z trwałą serokonwersją HBeAg/HBeAb i HBsAg/HBsAb
-
odpowiedź niepełna
- utrata HBV-DNA i pDNa, sero-
konwersja HBeAg/HBeAb, HBsAg (+), ALT-N
-
odpowiedź przejściowa
- zahamowanie
replikacji HBV, powrót markerów zakażenia po
przerwaniu terapii
-
brak odpowiedzi na leczenie
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia WZW B
- pierwszorazowa terapia : IFN - 3 MIU 3 X
w tyg przez 24 tygodnie(sc, im)
(3-4 mMIU/m2) powyżej 2 r.ż.
- przeciwwskazania do leczenia IFN - Lamiwudyna
- w przypadku niepowodzenia terapii IFN - zaleca się
terapię Lamiwudyną przez min. 48 tyg (3 mg/kg/d ,
max. 100 mg/dobę)
W USA zarejestrowana powyżej 2 r. ż, w Polsce
powyżej 16 r.ż. (kontrolowane próby kliniczne,
zgoda Komisji Bioetycznej)
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW B c.d.
- chorzy HBeAg/HBeAb, podwyższona ALT
(powyżej 1,5 x Norma), HBV-DNA (+) ,
10 000 kopii/ml, zmiany hist-pat.
terapia IFN - lub Lamiwudyną
- pacjenci z niewydolnością nerek z HBV
IFN - i/lub Lamiwudyna
- pierwsze 7 dni hospitalizacja
- 1 x miesiąc kontrola
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW B c.d.
Badania konieczne przy kwalifikacji do terapii :
a. morfologia, obraz białokrwinkowy, płytki
b. ALT, AST, FALK, GGTP, Tbil, Dbil, glukoza
mocznik, białko całk., proteinogram
c. markery serologiczne HCV - a-HCV
d. markery „autoimmunologiczne”
IgG, autoprzeciwciała - ANA, AMA, LKM-1
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C
Zdecydowana przewaga w zakresie skuteczności
terapii skojarzonej (IFN- + Ribawiryna) w porównaniu
z monoterapią IFN-
W Polsce brak rejestracji Ribawiryny dla dzieci
poniżej 16 r.ż ( w USA od 5 r.ż)
Terapia wyłącznie w warunkach kontrolowanych prób
klinicznych po uzyskaniu zgody odpowiedniej
Komisji Bioetycznej
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C
Terapia skojarzona IFN- (3 MIU 3 X w tyg)
Ribawiryna (codziennie) 15 mg/kg/dobę
przez okres 24 lub 48 tyg w zależności od
genotypu
HCV-genotyp 1 lub 4,5,6 - 48 tygodni
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C
HCV-genotyp 1 lub 4,5,6
- 48 tygodni
etap 1- po 12 tyg HCV-RNA (ilościowo)
+ HCV-RNA (-) kontynuacja do 48 tyg.
+ HCV-RNA (+) bad. ilościowe
- spadek wiremii o > 2log-kontynuacja
(kontrola w 24 tyg)
- spadek wiremii o < 2log wskazane przerwanie
terapii
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C
HCV-genotyp 1 lub 4,5,6
etap 2 - po 24 tyg. (spadek wiremii o > 2log)
HCV-RNA ilościowo
+ HCV-RNA (-) kontynuacja pełnej terapii
do 48 tyg.
+ HCV-RNA (+) wskazane zaprzestania kuracji
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C
HCV-genotyp 2 lub 3
Leczenie 24 tyg. bez kontrolnych badań wiremii
w czasie terapii
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C c.d.
Badania konieczne przy kwalifikacji do terapii :
a. morfologia, obraz białokrwinkowy, płytki
b. ALT, AST, FALK, GGTP, Tbil, Dbil, glukoza
mocznik, białko całk., proteinogram
c. markery serologiczne HBV- HBsAg, HBcAb
d. markery „autoimmunologiczne”
IgG, autoprzeciwciała - ANA, AMA, LKM-1
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia pWZW C c.d.
Ze względu na możliwe powikłania
okres wstępny terapii (2 tyg) w warunkach szpitalnych
Kontrola przebiegu leczenia (ambulatoryjnie)
min 1 raz w miesiącu
Zalecenia Sekcji Pediatrycznej PTE
i Lekarzy Chorób Zakaźnych - 2003
n/t leczenia mieszanego pWZW C/B
Brak ostatecznych ustaleń, zalecane rozpoczynanie
terapii wg. schematu przewidzianego dla
dominującego zakażenia
(praktycznie terapia skojarzona)
IFN- (3 MIU 3 X w tyg)
Ribawiryna (codziennie) 15 mg/kg/dobę
Ribawiryna
- Syntetyczna pochodna nukleozydów
- In vitro działanie przeciw RNA i DNA
wirusowemu
- W monoterapii nie hamuje replikacji HCV
- Terapia skojarzona z IFN- ok. 10 x
skuteczniejsza
niż monoterapia IFN-
Działania uboczne
- hemoliza (redukcja dawki Hb<10g/dl,
przerwać Hb<8,5 g/dl, bil-pośrednia > 4 mg/dl
(4 tyg)
- dz. teratogenne
- bóle głowy
Interferon- pegylowany
- modyfikacja cząsteczki IFN- poprzez sprzężenie
z poletylenem glikolu (Peg)
- Peg jest polimerem tlenku etylenu rozpuszczalnym
w wodzie z 2 grupami hydroksylowymi
(c.c. 0,03-4 kd) inne pegylowane białka : np.
L-asparginaza, streptokinaza,
- pegylacja powoduje m.in.wydłużenie klirensu
nerkowego, T 1/2, zmniejsza antygenowość, wysoką
hydrofilność (ochrona przez cząsteczki wody)
zwiększenie stabilności termicznej i mechanicznej
- mniejsza częstość podawania (1 x w tygodniu)
Interferon- pegylowany
- PegIntron (Schering-Plough) IFN- 2b (12 kd)
- Pegasys (Roche) IFN- 2a (40kd)
Preferowany sposób leczenia dorosłych
z pWZWC
Peg-IFN- + Ribawiryna
- IFN- + Ribawiryna (12 mies) genotyp -1- ok. 30%
genotyp 2/3 - ponad 65%
- Peg-IFN- + Ribawiryna (12 mies) genotyp -1-
ok. genotyp 2/3