GRY

GRY

DYDAKTYCZNE

DYDAKTYCZNE

Gry dydaktyczne

Gry

dydaktyczne

stanowią

najliczniejszą

i

najbardziej

zróżnicowana

grupę

metod

nauczania, które – wśród różnych
metod aktywizujących – uważane
są za najbardziej przyjemne i
skuteczne ze względu na stopień
przyswajania treści.

Gra dydaktyczna jest

metodą nauczania

wykorzystująca grę jako

formę ułatwiająca

zdobywanie wiedzy i

umiejętności.

Czynnikiem

charakteryzującym tę metodę

jest zabawa, która jest

niezwykle przydatna w procesie

uczenia. Gra stanowi odmianę

wyżej wspomnianej zabawy i

polega na przestrzeganiu ściśle

określonych zasad. Służy to

poszanowaniu norm oraz

przyzwyczaja do zwycięstw i

porażek.

Funkcje gier

dydaktycznych



poznawcze - polegają na wzbudzaniu chęci
i motywacji do wykonywania zadań
szkolnych, którym towarzyszy wiele czynność



kształcące

-

polegają

głównie

na

doskonaleniu i rozwijaniu mowy i
myślenia

u

uczniów,

a

także

spostrzegawczości,

wyobraźni,

uwagi,

pamięci i szeregu procesów
umysłowych



wychowawcze

-

uczniowie

uczą

się

współdziałania w grupie, poznawania norm,
podporządkowania się ustalonym normom

W trakcie gier
można:



uczyć dzieci panowania nad sobą, także
w sytuacjach, kiedy nie wszystko
przebiega po myśli dzieci;



wyrabiać u dzieci refleks i szybką
orientację w tym, co jest aktualnie ważne
do osiągnięcia celu;



kształtować

umiejętności

interpersonalne dzieci;



rozwijać dziecięcą pamięć, mowę i
myślenie;



doskonalić umiejętności matematyczne

Etapy wprowadzania

gry dydaktycznej



ustalenie celów dydaktycznych gry



ustalenie struktury i przebiegu gry



ustalenie reguł gry



sprawdzenie stopnia zrozumienia

gry



omówienie przebiegu gry

Rodzaje gier
dydaktycznych



gry w karty



planszowe



symulacyjne



decyzyjne



kostkowe



stolikowe

Gry w karty

„Dziwne powiedzonka” to gra

dydaktyczna, którą można stosować

w różnych grupach wiekowych.

Karty mogą uczyć, a jednocześnie

bawić. Rozwijają spostrzegawczość i
ćwiczą koncentrację uwagi. Karty są

proste do wykonania przez

nauczyciela, a nawet przez samych

uczniów.

Liczba kart zależy od liczby uczniów w

klasie. Ważne jest, aby gracze

otrzymali co najmniej po trzy karty. Na

jednej stronie każdej karty znajduje się

zadanie - czyli dziwne powiedzonka,

na drugiej natomiast stronie

odpowiedź - czyli znaczenie

powiedzonka, ale zamieszczonego na

innej karcie. Zadaniem uczniów jest

odczytywanie dziwnych powiedzonek

oraz wyszukiwanie ich znaczeń.

Gra „Mam taką
własność”

Celem gry jest kształtowanie

języka matematycznego i

utrwalenie własności figur

geometrycznych. Należy

przygotować karty z własnościami

figur geometrycznych dla całej

klasy oraz zestaw kart z nazwami

figur geometrycznych.

Wybrany uczeń losuje dla

klasy nazwę figury

geometrycznej. Zadaniem

uczniów jest dołożyć kartę z

pasującą do niej własnością.

Wygrywa ta osoba, której

na zakończenie zabawy nie

pozostanie żadna karta i

oczywiście dobrze ją położy.

Gry planszowe

Gry planszowe bawią i uczą twórczego
myślenia, rozwijają wyobraźnię, zmuszają
do współdziałania oraz uczą planowania
pracy. Treści zawarte w grach długo
pozostają w pamięci. Stosuje się je jako:



sprawdzian zdobytych wiadomości



sposób na zdobycie nowych wiadomości



doskonalenie umiejętności

Gra Lotto -

ortografia

Gra polega na odszukaniu na swojej planszy

odczytywanego przez krupiera przedmiotu i

zgłoszeniu krupierowi chęci wykupienia

kartonika. Wykupienie następuje poprzez

poprawne ortograficzne odwzorowanie

wyrazu, np. przez przeliterowanie, bądź

napisanie go. Zdobyty kartonik umieszcza

się na swojej planszy. Ten z uczestników,

który pierwszy zakryje swoją planszę

„zdobytymi” kartonikami, zostaje zwycięzcą.

Wiek: od 6 lat, liczba graczy: od 2 do 6.

„Przygoda z

głoskami”

Jest to gra planszowa, która służy

ćwiczeniu w zabawie słuchu

fonemowego (odróżnianiu głosek),

wymowy wyrazów zawierających

głoski r, l, j, uczy wyróżniania głosek w

wyrazach (analizowania wyrazów na

głoski), doskonali liczenie. Gra uczy

działania zespołowego. W wyrazach

zaznaczono litery podstawowe i nie

podstawowe, co powinno ułatwić

podział wyrazów na głoski.

Gry symulacyjne

Gry symulacyjne są to gry w

których działania

podejmowane przez graczy

przypominają czynności jakie

ludzie wykonują w różnych

rzeczywistych sytuacjach w

normalnym życiu.

Franciszek Szlosek tak charakteryzuje
gry symulacyjne:



odnoszą się do konkretnej

rzeczywistości



podejmują próbę odtworzenia tej

rzeczywistości prowadzącą do ustalenia
modelu symulacyjnego o charakterze
słownym, matematycznym,
przedmiotowym lub technicznym



zmuszają do rozpatrywania modelu

symulacyjnego „cech, związków, relacji,
zdarzeń w nim zawartych w oderwaniu
od rzeczywistego kontekstu”

Gry symulacyjne

Dzięki tej grze uczniowie uczestniczą

w symulowanym wydarzeniu

odgrywając role autentycznych

postaci. Uczeń nie ma napisanego

tekstu, który miałby wygłosić. Dostaje

jedynie krótką charakterystykę

postaci do odegrania i dość dokładny

opis okoliczności, w jakich postać tą

należy umiejscowić. Na podstawie

tych materiałów oraz własnej wiedzy,

uczniowie swobodnie interpretują

zdarzenia.

Nauczyciel bądź wskazany

przez niego uczeń pełni

rolę obserwatora i notuje

uwagi dotyczące

zachowań poszczególnych

uczestników symulacji.

Bardzo dobre efekty daje

powtórzenie tej samej

symulacji, ze zmianą przy

podziale ról.

Podsumowaniem całej gry

będzie omówienie i próba

wyjaśnienia poszczególnych

motywacji zachowań

postaci biorących w niej

udział. Należy pamiętać o

wyprowadzeniu uczniów z

ról przed zakończeniem

zajęć.

Gry decyzyjne

Gra decyzyjna to metoda dydaktyczna

wykorzystywana do kształtowania u

uczniów umiejętności kierowniczych

związanych z podejmowaniem trafnych

decyzji. Metoda ta wymaga od

nauczyciela przygotowania scenariuszu
zajęć, rozpisania ról uczestnikom zajęć,

kontrolowania przebiegu dyskusji oraz

podsumowania.

Gry kostkowe

Gra „Parzyste – nieparzyste” - w

grze biorą udział wszyscy uczniowie

klasy. Do zabawy potrzebna jest

kostka do gry. Każdy uczeń rzuca

kostką i w zależności od wyniku

ustawia się na odpowiedniej stronie

klasy (wyniki parzyste – na prawo,

nieparzyste - na lewo).

Dodatkowym zadaniem jest

sumowanie na bieżąco liczby

wyrzuconych oczek każdej

grupy. Wygrywa grupa, która

w poszczególnych turach

rzutów zgromadzi większa

ilość uczestników oraz

większą liczbę wyrzuconych

oczek.

Gry kostkowe

„10 kostek” – gra polega na tym,

że nauczyciel proponuje dzieciom

następujące proste zadania: weź

trzy kostki, rzuć je, a następnie ułóż

tak, aby łatwiej ci było dodać

wyrzucone oczka. Zrób to jeszcze

raz. Weź cztery kostki, rzuć je i ułóż

tak, aby łatwiej ci było dodać

wyrzucone oczka.

W dalszych ćwiczeniach

należy stopniowo

zwiększać liczbę kostek,

aż do dziesięciu. Za

każdym razem liczba
możliwych sposobów

ułatwiających podział

kostek na gromadki może

się zwiększać.

Bibliografia



E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Dobosz,

K. Zielińska, Jak nauczyć dzieci sztuki
konstruowania gier?, Warszawa 1996



J. Krzyżewska, Metody i techniki

aktywizujące w edukacji, Suwałki
2000



W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki

ogólnej, Warszawa 1998



www.zet.edu.pl

[dostępność:

27.04.2015]