Złamania bliższego końca

Złamania bliższego końca

kości ramiennej

kości ramiennej

Jerzy Cholewiński

Epidemiologia

Epidemiologia



Najczęstsze złamanie dotyczące k. ramiennej
(45%)-Rose



4-5 % wszystkich złamań



53 % wszystkich uszkodzeń stawu
barkowego



Częstość złamań wzrasta wraz z wiekiem



Obok złamań szyjki kości udowej,
kręgosłupa, dalszego końca przedramienia
zaliczane do tzw. złamań osteoporotycznych

Diagnoza

Diagnoza

Podstawowe znaczenie ma badanie

radiologiczne:



Projekcja AP



Projekcja Y



Projekcja pachowa

W wybranych przypadkach trzeba

wykonać TK

Ocena

Ocena

RTG

RTG

Podział

Podział

Codma

Codma

na

na

(1934)

(1934)

Klasyfikac

Klasyfikac

ja Neer’a

ja Neer’a

1970

1970

przemieszczeni

przemieszczeni

e odłamów

e odłamów

powyżej 1 cm

powyżej 1 cm

lub > 45st.

lub > 45st.

Kwalifikuje

Kwalifikuje

złamanie jako

złamanie jako

przemieszczon

przemieszczon

e

e

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze



Około 80% złamań jest nieprzemieszczonych lub nieznacznie przemieszczonych



Podstawą leczenia jest w tym wypadku krótkie unieruchomienie w chuście trójkątnej lub opatrunku

Dessaulta a następnie stopniowe wdrożenie ćwiczeń



W przypadku nieprzemieszczonego złamania szyjki chirurgicznej z towarzyszącym zwichnięciem stawu

ramiennego zalecane jest wykonanie stabilizacji złamania przed repozycją( Campbell)

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze



Opatrunek gipsowy Dessaulta,
stosowany często w złamaniach
bez przemieszczenia lub
nieznacznie przemieszczonych,
powoduje wtórny przykurcz
przywiedzeniowy stawu
ramiennego

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze

U pacjentów powyżej 60 r. życia



W przypadku dużych przemieszczeń,

a zwłaszcza wklinowania odłamów zalecana

jest powolna repozycja w ciągu kilku dni

przez unieruchomienie w gipsie wiszącym

Caldwella,

a następnie doleczanie w chuście trójkątnej.



Dłuższe unieruchomienie w gipsie wiszącym

sprzyja nasilaniu się dolnego podwichnięcia

w stawie ramiennym, które może wpłynąć na

znaczne pogorszenie wyników leczenia.

Złamania

Złamania

dwufragmentowe

dwufragmentowe



W przypadku złamań guzków z

przemieszczeniem repozycja i stabilizacja

śrubą ciagnącą



Złamania na wysokości szyjki anatomicznej

zagrożone jałową martwicą części stawowej

głowy



Złamania na wysokości szyjki chirurgicznej

–nastawienie ręczne i unieruchomienie w

opatr. D ew. gips Caldwella
-w przypadku niestabilnych – nastawienie i

stabilizacja drutami K
-przy braku możliwości nastawienia –

otwarta repozycja i zespolenie wewnętrzne

Złamanie szyjki

Złamanie szyjki

chirurgicznej

chirurgicznej



a)

przywiedzeniowe

(repozycja

zamknięta i gips odwodzący lub
repozycja otwarta)



b)

odwiedzeniowe

(repozycja

zamknięta i gips Desaulta lub repozycja
otwarta)



c)

 

wieloodłamowe

(wyciąg

szkieletowy w odwiedzeniu 90* i gips
odwodzący na 4-6 tygodni)

Złamania

Złamania

dwufragmentowe

dwufragmentowe

Możliwości zespoleń:



Gwintowane druty K



Śruby kaniulowane



Gwóżdź sródszpikowy



Popręg



Płytka podpórcza

Rodzaje

Rodzaje

zespoleń

zespoleń

Złamania trójfragmentowe

Złamania trójfragmentowe



U ludzi młodych w większości
przypadków wymagaja repozycji
otwartej i stabilizacji



Jeden z guzków jest w łączności z
powierzchnią stawową- jest to
droga unaczynienia głowy



Metody stabilizacji podobne jak w
złamaniach dwufragmentowych

Zespolen

Zespolen

ia

ia

złamań

złamań

trójfrag

trójfrag

me-

me-

ntowych

ntowych

Złamania

Złamania

czterofragmentowe

czterofragmentowe



Ze względu na całkowite pozbawienie
unaczynienia fragmentu stawowego w
większości przypadków mamy
doczynienia z jałową martwicą głowy



Zdecydowana większość autorów zaleca
protezoplastykę jako pierwotne
zaopatrzenie tych złamań



Protezoplastyka zapewnia bezbolesny
-lecz o ograniczonym zasięgu ruch