1
Polisacharydy
budowa i właściwości
2
POLISACHARYDY
(wielocukry)
Są to wielocząsteczkowe związki zbudowane z
cząsteczek cukrów prostych, połączonych ze sobą
wiązaniami glikozydowymi.
Cukry te są bardzo szeroko rozpowszechnione
w organizmach żywych i pełnią tam bardzo różnorodne
funkcje (są m.in. Substancjami zapasowymi, stanowią
składnik ścian komórkowych i uczestniczą
w rozpoznawaniu bakterii przez limfocyty).
Wszystkie polisacharydy ulegają hydrolizie. Dzieje się
ona pod wpływem rozcieńczonych kwasów lub enzymów.
Najważniejsi przedstawiciele polisacharydów:
skrobia, celuloza i glikogen.
3
SKROBIA
Skrobia jest produktem fotosyntezy, powstającym
z połączenia się cząsteczek glukozy, a także
materiałem zapasowym roślin. Tworzą ją dwa
polisacharydy: amyloza (ok. 20% skrobi)
i amylopektyna, która jest jej głównym składnikiem.
Cząsteczki skrobi zbudowane są z dużej liczby reszt
glukozowych (C
6
H
10
O
5
)
n
, gdzie n=kilkaset do kilku
tysięcy, w zależności od pochodzenia skrobi.
4
budowa liniowa, np.
amyloza
Zasadnicza różnica w budowie polisacharydów, które
składają się na skrobię polega na tym, że amyloza ma
budowę liniową, zaś
w amylopektynie są łańcuchy rozgałęzione.
budowa rozgałęziona, np.
amylopektyna
5
Skrobia jest to bezpostaciowa substancja stała,
koloru białego, bez smaku i zapachu.
Nie rozpuszcza się w zimnej wodzie. W gorącej
wodzie pęcznieje, tworząc kleik skrobiowy.
Dzięki zawartej w skrobi amylozie roztwór jodu
zabarwia się na kolor ciemnoczerwony.
To zabarwienie spowodowane jest umieszczeniem
się cząsteczek jodu wewnątrz skręconego spiralnie
łańcucha reszt glukozowych w amylozie i
powstaniem barwnego związku kompleksowego.
Jest to reakcja charakterystyczna, pozwalająca na
wykrycie nawet minimalnych ilości skrobi.
Skrobia nie posiada własności redukujących.
6
Długotrwałe ogrzewanie skrobi z wodą w obecności
kwasów lub enzymów (np. amylaz) prowadzi
do hydrolizy skrobi. Jest to reakcja złożona,
przebiegająca przez wiele etapów pośrednich.
Skrobia nie od razu ulega całkowitemu rozpadowi
na glukozę. Na pierwszych etapach hydrolizy
ze skrobi powstają dekstryny, złożone z mniejszej
liczby reszt glukozowych.
7
Znaczenie skrobi
Skrobia odgrywa ważną rolę w żywieniu ludzi,
roślin i zwierząt. Rośliny odkładają ją w bulwach
i nasionach, tworząc w ten sposób materiał
zapasowy dla nowych pędów. Dla ludzi i zwierząt
produkty hydrolizy skrobi stanowią podstawowy
i niezbędny do życia materiał energetyczny.
8
Ciekawostka
Cząsteczki skrobi tworzą elipsowate ziarna. Ich kształt
i rozmiary zależą od pochodzenia skrobi i wahają się od kilku
(skrobia ryżowa) do kilkudziesięciu (skrobia ziemniaczana) μm
(10
-6
m).
Na rysunku przedstawione są przykłady ziaren skrobi
pochodzących
z różnych roślin, zobrazowane metodą mikroskopii sił
atomowych.
9
CELULOZA
Celuloza to polisacharyd zbudowany z reszt
glukozowych połączonych w długie, nierozgałęzione
łańcuchy wiązaniami glikozydowymi innymi
niż w skrobi.
10
Wiązania glikozydowe w celulozie nie ulegają
rozerwaniu pod wpływem enzymów obecnym
w organizmie ludzi, którzy nie trawią celulozy i
nie mogą się nią żywić. Ma to ogromne
konsekwencje biologiczne i ekonomiczne.
Odpowiednie enzymy hydrolizujące celulozę
występują
w mikroorganizmach zasiedlających przewody
pokarmowe przeżuwaczy. Dlatego celuloza jest
pełnowartościowym pokarmem dla kóz, owiec
czy krów. Smakoszami zawierającego celulozę
drewna są termity.
11
Cząsteczki glukozy zbudowane są z dużej liczby
reszt glukozowych. Jej wzór można przedstawić
jako (C
6
H
10
O
5
)
m
przy czym zależnie od
pochodzenia celulozy m (liczba reszt
glukozowych)
może wynosić 100 - 10 000.
Celuloza jest polimerem o masie cząsteczkowej
rzędu kilku milionów jednostek u.
Bez smaku i zapachu, nie rozpuszcza się w
wodzie.
Jako polisacharyd ulega hydrolizie w środowisku
kwaśnym lub pod wpływem enzymów. Proces ten
nazywany jest scukrzeniem.
Nie posiada właściwości redukujących.
12
Znaczenie celulozy
Celuloza jest także jednym z najważniejszych
produktów przemysłowych. W liczbie wielu
milionów ton rocznie wytwarza się ją z drewna,
które zawiera do 50% celulozy. W produkcji
wykorzystuje się odporność chemiczną celulozy. W
celu jej otrzymania drewno rozdrabnia się i
rozgrzewa z roztworami NaOH lub siarczanów (VI)
sodu, magnezu bądź wapnia. W takich warunkach
jedynym nierozpuszczalnym składnikiem drewna
jest celuloza, która po odsączeniu poddawana jest
dalszej przeróbce. Większość produkowanej
celulozy przerabiana jest na papier.
13
Zastosowanie
pochodnych celulozy
Azotany (V) wykorzystuje się do produkcji klejów
i lakierów, celuloidu (tworzywo sztuczne) i
materiału wybuchowego, tzw. nitrocelulozy.
Octany celulozy służą do produkcji błon
fotograficznych, tworzyw sztucznych, lakierów
oraz włókien syntetycznych.
14
GLIKOGEN
Glikogen jest zapasowym wielocukrem zwierząt
i ludzi. Występuje on głównie w wątrobie i
mięśniach. W organizmie ludzkim jego zapas wynosi
około 300 gramów.
Pod względem budowy glikogen wykazuje duże
podobieństwo do skrobi. Jest on zbudowany z reszt
α-glukozy. Jednakże cząsteczka glikogenu jest
bardziej rozgałęziona od cząsteczki skrobi.
15
Glikogen jest związkiem wybitnie energetycznym.
Zawarta w nim glukoza dostarcza (w wyniku przemian)
energii, potrzebnej do przebiegu różnych procesów
fizjologicznych.
Jest to substancja stała, bez zapachu i smaku,
która pęcznieje w zimnej wodzie.
Glikogen występuje również w niektórych rodzajach
kukurydzy, bakteriach i grzybach.
Z jodem glikogen daje czerwono-brunatne zabarwienie.
Wpływa na poziom glukozy we krwi.
Glikogen jest cukrem nieredukującym.