Choroba Alzheimera
Po raz pierwszy została opisana w 1906 r. przez
niemieckiego neurologa Aloisa Alzheimera. Początkowo
choroba ta stanowiła mało ważne zagadnienie
psychiatryczne. Obecnie uważana jest za chorobę bardzo
rozpowszechnioną wśród osób starszych i zaczyna się
zwykle po 65 roku życia. Z badań epidemiologicznych
wynika, że na chorobę tą częściej zapadają kobiety. Na
postęp choroby ma wpływ wykształcenie: ludzie z niskim
stopniem wykształcenia chorują częściej i proces ten
(chorobowy) postępuje u nich szybciej.
Charakterystyka :
• organiczne zaburzenia czynności poznawczych,
• postępujący zanik pamięci,

• utracenie zdolności do wykonywania w sposób

uporządkowany złożonych czynności a w miarę postępu
choroby nawet prostych zadań.

W chorobie Alzheimera stwierdza się typowe zmiany w
mózgu , polegające na powstawaniu starczych blaszek i
zwyrodnienia. Stwierdza się, szczególnie w korze
Mózgowej, zmniejszenie liczby neuronów i synaps.
Liczba blaszek starczych narasta wraz z upływem czasu
i jeśli dojdzie do przekroczenia pewnego progu, choroba
zaczyna ujawniać się klinicznie. W miarę jej postępu
objawy nasilają się aż do całkowitej niezdolności pacjenta
do samodzielnego życia. Choroba trwa na ogół od 5 do 12
lat a śmierć następuje w skutek powikłań poza mózgowych.

Choroba Parkinsona
Opisana po raz pierwszy w 1817 r. przez brytyjskiego
lekarza Hojna Parkinsona.
Charakterystyka:

•

w początkowym stadium to: osłabienie i szybkie
męczenie się,

•

drżenie rąk, ramion, nóg, żuchwy i twarzy,

•

sztywność kończyn i tułowia.

Ma charakter przewlekły a objawy pogarszają się wraz z
rozwojem choroby. Przyczyną jest stopniowe zwyrodnienie
tzw. istoty czarnej, miejsca w głębi mózgu
odpowiedzialnego za prawidłową koordynację ruchów i
odpowiednią sztywność mięśni. Na powstanie tej choroby
może mieć wpływ miażdżyca, zatrucia oraz urazy czaszki.

Stwardnienie rozsiane
Powodem tej choroby mogą być: zakażenia wirusowe,
które pobudzają układ immunologiczny oraz czynniki
środowiskowe ( ta choroba występuje w klimacie

chłodnym

i umiarkowanym ).Nie jest to choroba śmiertelna ale życie
chorych bywa bardzo ciężkie; wymagają oni nie tylko
stałej opieki medycznej ale także dużego wsparcia ze
strony pozostałych członków rodziny.
Charakterystyka:
• obecność rozsianych ognisk demienilizacji (uszkodzeń

lub zanik osłonki mielinowej włókna nerwowego ) w
mózgu i rdzeniu kręgowym,

• początkowo przemijającymi a potem utrwalonymi

licznymi zaburzeniami neurologicznymi,

• zaburzenia czucia jednej bądź więcej kończyn,

tułowia a także twarzy,

• nagle pojawiające się kłopoty z chodzeniem,
• niesprawność kończyn górnych zwłaszcza dłoni,
• wzmożone napięcie kończyn dolnych i górnych,

utrudniające poruszanie się,

• zaburzenia widzenia dochodzące do przemijającej

ślepoty oraz zawroty głowy i zaburzenia równowagi.

Choroba ta dotyczy w większości osób młodych między
20 a 40 rokiem życia. Przebiega różnie, albo kolejnymi
rzutami i remisjami, albo od początku jest przewlekła,

lub

po okresie rzutów i remisji przybiera wtórnie postać
przewlekłą. W późniejszym stadium choroby może
występować zaburzenie mowy, jak również napady
drgawek. Obserwuje się także zaburzenia w sferze
mentalnej i emocjonalnej (od euforii do depresji).

Padaczka
Z tą chorobą mamy do czynienia dopiero wtedy gdy
napady powtarzają się często i towarzyszą im zmiany
napadowe. W celu stwierdzenia u chorego padaczki dużą
rolę odgrywa badanie neurologiczne, które może

wykazać

wiele objawów jak niedowłady, porażenia kończyn,

nerwów

czaszkowych, zaburzenia równowagi a także badanie
okulistyczne.
Charakterystyka:
• upadek ciała na ziemię
• nagła utrata przytomności, gwałtowne napięcie mięśni

całego ciała

• narastanie sinicy poprzez brak oddechu
• silne drgawki kończyn i głowy

U niektórych osób występują małe napady mające formę
krótkich napadów nieświadomości i drgawek ogniskowych
typu ruchowego, czuciowego i psychoruchowego. Chory
na chwilę przerywa wykonywaną czynność, wyłącza się,
nie nawiązuje kontaktu z otoczeniem. Nie ma drgawek

ani

upadku ciała. Po ustaniu napadu powraca do swojego
zajęcia i często nie zdaje sobie sprawy z chwilowego
zaniku świadomości.
Padaczka nie jest odrębną chorobą – to zespół objawów
towarzyszących wielu schorzeniom ośrodkowego układu
nerwowego.

Diagnostyka chorób układu nerwowego oparta jest na
wywiadach i bardzo szczegółowym badaniu
przedmiotowym, które na ogół wystarczają do

postawienia

prawidłowego rozpoznania.
Oprócz badań krwi i moczu dodatkowo bada się płyn
mózgowo – rdzeniowy ( wykonuje się jego posiewy oraz
badania cytologiczne i immunologiczne ).
Tomografia komputerowa wykrywa udary mózgu, guzy
ośrodkowego układu nerwowego oraz krwotoków
wewnątrzmózgowych a także do rozpoznania choroby
Alzheimera i stwardnienia rozsianego.
Szczepienia przeciwko zapaleniu opon mózgowych oraz
wczesne rozpoznanie i leczenie malarii mogą zmniejszyć
zagrożenie chorobami układu nerwowego.