MIASTENIA

Miastenia jest to przewlekła choroba,

charakteryzująca się nużliwością (szybkim

zmęczeniem i osłabieniem) mięśni w wyniku

zaburzeń na styku nerwowo-mieśniowym

(mediator- acetylocholina)

Objawy

Głównym objawem jest uczucie zmęczenia aż do

wyczerpania. Osłabienie siły rąk i nóg, potem

mięśni twarzy - opadanie powiek oraz podwójne

widzenie pojawia się we wstępnej fazie choroby.

Następna faza miastenii obejmuje mięśnie

gardła i krtani, czego objawem jest "nosowy

głos" oraz pojawiająca się dysfagia oraz

trudności z żuciem pokarmów.

Po odpoczynku chory czuje się lepiej.

Przyczyną

miastenii

jest

autoimmunologiczny atak wyprodukowanych

własnych

przeciwciał

skierowanych

przeciwko własnym receptorom. Wynikiem

tego jest spadek ilości receptorów w obrębie

mięśni. Choroby grasicy, która nie uległa

atrofii,

nie

pozostają

bez

związku

z

zachorowalnością na miastenię.

Rozpoznanie

: próba misteniczna –

próba

podania Tensilonu

Leczenie:

Farmaceutyczne

-

Mestinon,

Polstygmina

Chirurgiczne

-usunięcie

grasicy

(tymektomia) w przypadku grasiczaka (guza

grasicy).

Rokowanie:

W miastenii jest bardzo

zróżnicowane. U niektórych

pacjentów dochodzi do samoistnej remisji.

W przełomie miastenicznym złe, prowadzące

do śmierci w wyniku zajęcia mięśni

oddechowych.

Pielęgnacja:

●

obserwacja pacjenta w kierunku

●

przełomu miastenicznego

– niewydolność

oddechowa, narastajaca dusznosć, niepokój,

źrenice szerokie

●

przełomu cholinergicznego

(przedawkowanie leku) – biegunka, poty,

nudności, wymioty, bóle brzucha, niepokój,

zaburzenia świadomości, źrenice wąskie

POSTĘPOWANIE

: zapewnienie

bezpieczeństwa

●

przygotowany zestaw do intubacji,

tracheostomii

●

zabezpieczenie w ssak

●

zapewnienie drożności dróg oddechowych,

gimnastyka oddechowa, drenaż ułożeniowy

●

dieta półpłynna, papkowata; w okresie

zaostrzeń – karmienie przez złębnik

żołądkowy

●

wykonywanie za chorego wszystkich

czynności

Zalecenia w okresie remisji:

●

Przyjmowanie leków zgodnie z

zaleceniem lekarza

●

samoobserwacja i edukacja rodziny

●

obsługa ssaka ręcznego

●

dbałość o prozdrowotny styl życia

●

unikanie infekcji

●

unikanie zbyt dużego wysiłku, ale nie

unikanie aktywności

●

dieta lekkostrawna

●

podtrzymywać kontakty z ludźmi.